Dit weekend was het heel erg rustig. Mijn zusje en Carlos zijn gekomen en madre en ik hebben samen gekookt. Iets typisch van hier ‘Churrasco’. Twas lekker want ik heb alles mooi opgegeten. Daarna heb ik wat geholpen in de winkel van madre en wat gekletst met de mevrouw van de winkel naast ons. Zondag heb ik uitgeslapen en mijn kamer opgeruimd want dat was wel eens nodig! In de namiddag zijn we inkopen gaan doen op de markt en in de Supermaxi. Ik heb een bal gekocht voor het schooltje voor 14 dollar. Er waren ook ballen van 200 dollar! Zo duur! Maar het zagen er wel hele goede uit!  Wat wel mag voor zoveel centjes. In de namiddag ben ik tot een ontdekking gekomen. De vrouwen die met hoorntjes en een schaal met ‘ijs’ op straat staan. Dat is helemaal geen ijs, dat is een soort zoete slagroom in alle kleurtjes die ze op hoorntjes doen. En ik maar denken hoe vuil dat wel niet was daar in de zon! Dat kon toch niet lekker zijn zo half gesmolten ijs. In de late namiddag hebben we naar Bee Movie gekeken en heb ik een memory gemaakt rond de kleuren in het Engels. Helaas hadden we geen hard papier. Ik dacht ik kleef dat straks wel op harder papier. Maar die lijm was vloeibaar en heeft ervoor gezorgd dat al de kleurtjes veranderd en uitgelopen zijn. Super jammer. Ik zal het spelletje dus nog eens opnieuw moeten maken! ’s Avonds ben ik naar de mis gegaan met padre en madre. De kerk zat stampevol! De mensen stonden zelfs recht achteraan. En dan moet je nog weten dat er elke zondag 5 missen zijn in die kerk. En dat er meerdere kerken in Ibarra zijn waar het ook zo is. Maandag ben ik terug les gaan geven op de Pestalozzischool. Het wordt me duidelijk dat ze Engels eigenlijk niet interessant vinden. Voor veel kinderen is het ook al de 3de taal. Thuis spreken ze Kichwa (taal van de indigenas) en daarnaast nog Spaans. Nu verlang ik van hen dat ze Engels leren maar ik hoop dat ik ze toch met spelletjes en praktische oefeningen kan motiveren in de toekomst. Want op deze manier geraak je voor geen meter vooruit met hen. Er zijn maar enkele kinderen die goed meewerken en de rest doet maar wat ze willen en luisteren niet naar wat ik vraag. Dat wordt nog een uitdaging! Ze zijn echt niet gewoon om te luisteren en de leerkrachten hier hebben amper gezag. Ik kan moeilijk de hele mentaliteit veranderen. Dat is vrees ik een onmogelijke zaak. Er het beste van maken en zelf enthousiast blijven zal waarschijnlijk het enige hulpmiddel zijn. Bovendien hebben ze ook schrik om te proberen. Ze durven niet omdat ze geen fouten willen maken om geen gezichtsverlies te leiden. Ze worden als kind ook aangeleerd geen vragen te stellen en dat je niet mag zeggen dat je iets niet begrijpt. Men is bang, verlegen en beschaamd om te zeggen dat ze iets niet begrijpen of niet weten. In de namiddag hebben Ria, Jean, Hans en ik een interessant gesprek gehad omtrent een nieuw project die vele gezinnen in 2 gemeenschappen zouden kunnen helpen. De staat werkt uiteraard weer tegen met allemaal onnozele regeltjes. Momenteel is er geen pasklare oplossing voor de problemen en zonder een toekomst plan kan ECASSEF niet aan het project beginnen. En dat zou heel jammer zijn want het is écht een mooi project en het is alles waar ECASSEF voor staat. Laat ons hopen dat er snel een doorbraak komt! Gisteren had ik vergadering met Monica (de directrice), Theresa en Norma (2 leerkrachten) op school. We hebben samen ideeën gezocht voor het volgende jaar in het scholenbandenproject met de Scharrel in Hoogstraten. Ze hadden zelf niet echt heel veel ideeën jammer genoeg. Daar had ik al schrik voor. Ik had uiteindelijk meestal een idee en dan kregen ze zelf wel enkele ideeën rond mijn idee. Misschien hadden ze het te druk met andere dingen om na te denken over het actieplan. Alleszins ga ik opletten dat ze niet alles aan mij overlaten. Dat is ook wat Ria me gezegd heeft. De bedoeling is dat ik vooral een sturende functie heb zodat ze zelf verder kunnen als ik weg ben in augustus. Ik ga dus voorzichtig moeten zijn. Het was wel een zeer emotionele  vergadering. Monica is beginnen wenen en Theresa stond met de tranen in haar ogen. Ik kreeg een raar gevoel in mijn keel en heb mezelf nog net kunnen bedwingen om ook te wenen. Ze vertelden terug over de situatie. De staat betaalt niets omdat kinderen met beperkingen nog niet aanvaard zijn in deze maatschappij. Daarboven komt nog eens dat er 8 gezinnen zijn die het schoolgeld niet kunnen betalen. De kinderen komen vaak naar school met honger. Het gevolg is dat Monica geen centen heeft om de leerkrachten te betalen. ’s Avonds ben ik naar de voorstelling van de sportgroepen van de meisjes uit het college geweest (waar mijn padre en broer les geven). Er werd een prijs gegeven aan het mooiste outfitje. Elke sportgroep heeft ook een vertegenwoordigster en die hadden zich voor de gelegenheid uiteraard weer opgetut. De mooiste kreeg ook een prijs. Hier in Ecuador is mooi zijn echt belangrijk, als je mooi bent dan krijg je alles voor mekaar. Er zijn constant wedstrijden voor zo’n dingen. Een eeuwige concurrentiestrijd.  Daarna waren er nog enkele typische dansen. Mooi hoor! Ik wil het ook kunnen! Maar dat komt waarschijnlijk wel in orde want ik heb een man leren kennen die het me wil leren. Hij wil ook graag dat ik hem wat Engels leer en dan gaat hij me Kichwa leren. :D Ik heb al tot 10 leren tellen in de bus maar ondertussen geraak ik al niet meer verder dan 3 :p Na de voorstelling zijn mijn broer, pablo, Margarita (vrienden van mijn broer) en ik pizza gaan eten. Echt wel lekkere pizza! Toen ik thuis kwam had padre een verrassing voor mij. Mama hou je hart maar vast want ik heb inderdaad cavia gegeten. Jeetje dat beestje zag er miserabel uit :D De foto’s volgen! Niet voor mensen die van caviaatjes houden. Ze hebben nogal wat afgelachen met mijn reacties! Vandaag ben ik met mama naar Quito geweest om mijn visum te regelen. Ik ga volgende week terug om er de laatste papieren af te geven. Normaal kan ik dan legaal tot in augustus blijven! In de voormiddag zijn we een vers geperste fruitsap gaan drinken met een chocoladebroodje. Die chocolade is hier toch echt niet te eten hoor. Ik vraag me af of er eigenlijk wel cacao in zit. De zoektocht naar beter chocolade gaat verder ;-) Ik geef het nog niet op. We zijn ’s middags nog met Gabriëlla (mijn zusje) en Carlos (haar vriend) kip met frietjes gaan eten. En daarna naar de terminal om er 2,5 uur op een hete bus te zitten. Jeetje ik werd er ongemakkelijk van! Gelukkig heb ik wat kunnen slapen op de bus. Daarnet ben ik een ijsje gaan eten met mijn broer.
Veel liefs,
Silke
Silke
11/18/2011 10:42:51 pm

Mmmmm Cavia :)

Reply
1/25/2012 02:04:48 am

Good article dude

Reply
1/28/2012 02:13:30 am

good post

Reply
2/15/2012 09:18:43 pm

will be restored soon

Reply
3/22/2012 08:09:57 pm

will return shortly

Reply
5/12/2012 06:03:52 pm

Good article dude

Reply
7/11/2012 03:40:38 am

Fine post dude

Reply
9/25/2012 12:31:38 am

THX for info

Reply



Leave a Reply.