Donderdag 17 november heb ik les gegeven in plaats van woensdag. Omdat ik toen in Quito was. Ik heb de kinderen een ‘family tree’ laten tekenen. Daarna leerden we alle woordjes zoals mama, nonkel, zus… Het viel weer eens op hoe groot de gezinnen hier zijn. Gezinnen met 6 of meer kinderen zijn hier geen uitzondering. Tijdens de speeltijd had Hans met de kleintjes vliegers gemaakt. Ze gooiden ze van bovenop de trap naar beneden. En plots vloog de vlieger van Mattheo iets te ver over het muurtje van de school. Gelukkig was het net dat muurtje dat geen glasrand had. Ze doen dat hier meestal om dieven weg te houden. Ze gooien een laagje cement op de muur en zetten er glasscherven op. We hebben de autobanden gebruikt om Hans over het muurtje te krijgen. We hebben daarna nog wat geschommeld en in het huisje gespeeld. Na schooltijd ben ik met Hans gaan eten op de bureau. Om 3 uur ben ik terug naar het schooltje gekeerd om er een oudervergadering bij te wonen. En tot mijn grote verbazing liep er nog een kindje rond. De ouders zijn hem niet komen halen en hij heeft dan bij de conciërge mogen eten. Helaas was de opkomst van de ouders maar povertjes. We hebben het tijdens de vergadering over de seksuele groei bij de kinderen gehad. Er zijn al enkele kinderen die de leeftijd van 15 hebben en ze ontdekken bij zichzelf veranderingen. Daarom is het goed om ouders in te lichten. Het is namelijk geen schande om je lichaam te ontdekken, nu is het nog vaak zo dat ouders die kun kinderen betrappen het als vulgair bestempelen. Terwijl dit heel normaal is. Daarom heeft Monica erop gehamerd dat we de kinderen dit moeten toelaten, dat de ouders enkel moeten duidelijk maken dat ze dat niet op elke plaats en op elk moment kunnen doen. Vanuit het publiek kwamen er niet zoveel reacties. Het is duidelijk dat dit een taboe onderwerp is. Daarna hebben we het over de moestuin gehad. De afspraak is dat de ouders om de 3 weken 1 woensdag namiddag komen helpen in de moestuin. Helaas komen er soms ouders niet opdagen. Monica vroeg aan de ouders die er waren wat de reden daarvan was. Je merkte al snel dat er ruzie tussen de ouders onderling kwam. Ze begonnen elkaar te beschuldigen en de ouders die wel helpen werden kwaad op diegenen die nog nooit hadden geholpen. Uiteindelijk bleek dat sommigen tijdens de week geen tijd hebben. Wat ook begrijpelijk is, maar ze zeggen dit dan niet en ze komen gewoon niet helpen. Daarom hebben we een nieuwe groep ouders samengesteld die de zaterdagnamiddag zal helpen in de moestuin. Monica vroeg de inzet van iedereen omdat ECASSEF al alle materialen en zaden voorziet de school wil helpen. Het enige dat wij moeten doen is ons een paar uurtjes in de maand inzetten. Met de opbrengst kunnen we binnenkort gezonde groentjes uit onze eigen tuin serveren tijdens de speeltijd. We hebben het ook nog even gehad over het feit dat de kinderen gevarieerder moeten eten en ze nodigde daarom nog eens iedereen uit om de vrijdagnamiddag naar onze kookateliers te komen. Daarna kwam het pijnlijkste moment. Monica begon over de financiën van de school… Ze had het over de gezinnen die de 30 dollar per maand niet kunnen betalen. Daarna vertelde ze dat we een concert gaan organiseren waarmee we die families gaan helpen. Maar er kwamen ook nog wat kosten bij voor het vervoer heen en terug naar de moestuin, water -en elektriciteitsverbruik en het kerstfeestje. Het ging in totaal over 12,5 dollar. Ik hoorde achter mij al enkele ouders zuchten en er zaten er letterlijk enkelen met de handen in het haar. Vrijdag hebben de kinderen mijn memory van de kleuren gespeeld. Ze beginnen de kleuren al goed te kennen. Of ze ze al kunnen schrijven zullen we binnenkort merken bij de herhalingsoefeningen van de eerste weken. Om 11 uur gingen alle kinderen al naar huis. Toen Hans en ik vroegen wat de bedoeling was. Dan zeiden de leerkrachten dat we samen zouden koken want wij moeten toch ook lunchen. Maar je zag aan hun gezichten dat er meer achter zat. Uiteindelijk hebben alle leerkrachten en vrijwilligers samen gekookt (ik in mijn vinger gesneden, gedaan met helpen), enkele spelletjes gespeeld en daarna gezellig samen gegeten. Op het menu stond: vis met champignonsaus (volgens mij een vreemde combinatie) , rijst (wat had je gedacht ;) ), frietjes, tomaat, ajuin, sla en groene paprika. Als drankje kregen we een beetje schuimwijn en mangosap. Als dessert hebben we gelatine van ananas gegeten. En dat allemaal om de nieuwe leerkrachten te verwelkomen en om de vrijwilligers te bedanken. Lief hé! We mochten zelfs niet helpen afwassen want wij waren te gast! Daarna zijn we nog even langs de bureau gegaan om daarna inkopen te doen. We gingen namelijk lasagne maken voor de conciërge en haar kinderen. Ze hadden alle 5 nog nooit lasagne gegeten! We kochten in de AKI gehakt dat nog goed bleek te zijn tot maart 2012. Hans en ik hadden er onze vragen bij :D In de keuken van de school hebben we alles klaar gemaakt en het in de oven van de conciërge gebakken. Amai dat was een ding! Zo groot! Het was een gasoven, je moest een opgerolde krant in brand steken en daarmee ergens onderaan het gas doen branden. Het ging niet echt vlot en het is gevaarlijk als er gas ontsnapt. Ze zullen blij zijn als er een nieuwe oven is. Want deze is ook niet van de Pestalozzischool. We hebben onze buikjes rond gegeten. Ik kreeg het zelf niet allemaal op! Het was overheerlijk, en de rest vond dat ook. Gelukkig want nieuwe dingen proberen bij Ecuadorianen is altijd afwachten. Zaterdag gingen Hans en ik de vulkaan Imbabura beklimmen. Madre en padre verklaarden me gek. Ze waren bijna niet te overhalen en ik ging bijna niet mogen gaan omdat ze het veel te gevaarlijk vonden. Maar ik wou écht gaan. Ze zijn niet zo sportief in mijn familie maar ik wil graag wel wat meer bewegen. Nu Hans hier nog even is was het dus het uitgelezen moment. Ik heb ze proberen overhalen door info op te zoeken over wandelroutes op het internet. Maar madre zei dat dat allemaal leugenaar zijn dat er geen wandelpaden bestaan. Al denk ik dat ze daar niets van afweet want ze heeft nog nooit de Imbabura beklommen. Die zaterdagochtend ging Hans me opwachten in de busterminal. Uiteindelijk zijn mijn broer en zus meegegaan (meegemoeten? ). Het was een super fijne dag. En het weer was perfect, misschien zelf een beetje té zonnig. Mijn schouders waren mooi verbrand. We zijn met een busje tot Esperanza gereden (een dorpje hoger op de flank). Van daaruit zijn we beginnen stappen. We waren nog geen 5 minuten aan het wandelen of er kruiste al een zatte jongen ons pad. Hij had een soort wijn bij hem en een bekertje. Hij stond erop dat we er een beetje van dronken. Mijn broer was de eerste die het aannam. Daarna Hans ook en mijn zusje en ik. Ik stond niet te springen om ervan te proeven. Die jongen kon echt niet meer praten van zattigheid en recht vooruit lopen was al helemaal niet meer mogelijk. En wie weet waar die beker al allemaal gelegen heeft… Afin in Ecuador mag je nooit niet te veel nadenken over hygiëne anders durf je niets meer eten :D Door de hitte en de hoogte had ik het behoorlijk lastig om adem te halen. We hebben heel vaak eventjes moeten uitrusten in de schaduw. Daardoor hebben we helaas de krater niet gehaald… Dat zal voor een ander keertje zijn denk ik. Het was alleszins enorm mooi daarboven en we hadden een mooi zicht op de andere bergen rond Ibarra. We zijn toch wel behoorlijk moe terug gekeerd en Gabriëlla en ik lagen al snel te dutten in de bus naar huis. Nog uitgaan die avond zat er niet meer in dat zal voor volgende vrijdag zijn. Thuisgekomen hebben we kip met frietjes opgewarmd. Ik vind er maar niets aan aan heropgewarmde frietjes. Toen papa en mama thuis kwamen een uurtje later hadden ze varkensvel gekocht met bonen en aardappelen. Ik heb gepast, dat kreeg ik echt niet binnen zelfs niet als ik reuze honger had. De rest van het gezin hebben nog een volledig bord opgegeten. En ze namen allemaal een oranje pilletje. Ik vroeg uiteraard waarom iedereen zich plots ziek voelde en een pilletje wou nemen. Maar blijkbaar doen ze dat altijd als ze varkensvel eten omdat hun maag dat niet goed verteert en dat het dan geen pijn doet. Gek toch?! Pillen slikken om dat vies taai varkensvel te kunnen eten. Ongelooflijk :D Gisteren hebben we iets langer geslapen maar eigenlijk wou ik nog langer slapen. Helaas kon dat niet meer door de zon in mijn kamer en mijn zus die plots op haar laptop naar the Simpsons begon te kijken. Ze slaapt in het weekend bij mij, in de week zit ze in Quito om te studeren. Na het eten heb ik de keuken helpen opruimen. Daarna ben ik met madre een paar uurtjes in de winkel gaan helpen. Toen ik niet veel te doen had ben ik in een boek beginnen lezen die Ria, Jean en Hans me aangeraden hebben. De val van Alex Kava. En ja hoor Silke is beginnen lezen en zit al aan hoofdstuk 4! Straks begin ik lezen nog fijn te vinden! In de namiddag heeft madre me geholpen om mijn kleren te wassen. Het is een blijft een kunstje om met je hand te wassen hoor. Sommige vlekken gaan er echt moeilijk uit en dan moet je er zo hard op schrobben. Ik denk dat mijn kleren na een paar wasbeurten helemaal uitgerokken zullen zijn. ’s Avonds zijn we naar de mis gegaan want het was het feest van kindje Jezus. De kerk zat uiteraard weer ooooover vol. Meer dan 400 mensen in een klein kerkje. Iedereen zat op elkaar gepakt en de helft stond recht. Daarna heeft iedereen een chocolademelk en een boterham met kaas gekregen. Dat is een jaarlijkse traditie. Vandaag heb ik de kinderen het liedje van ‘ten little ducks’ aangeleerd om de getallen opnieuw te oefenen. Binnenkort zijn er examens dus ik wil dat ze veel herhalen. Ik ben momenteel bezig om een schriftje te maken met de theorie en oefeningen op ieders niveau. Ik ga verschillende versies maken: voor de vlotte kinderen, voor de doofstomme kinderen enz… Zo kan iedereen oefenen op eigen tempo. Dit kost de kinderen niets voor de kopietjes, het wordt betaald door de opbrengst van de benefiet. Deze middag heb ik op de bureau gegeten. Ik had van thuis een stukje fruit meegenomen. Ik ben de naam weeral vergeten maar ik sneed het open en er zatten gewoon 2 wormen in!!! Wééral, de vorige keer dat ik het wou eten ook al! Ieuuuww, de rest had natuurlijk veel plezier met mijn reactie. Sandra zei zelfs dat ze hier zeggen dat je deze vrucht en vrouwen beter eet met je ogen toe. Blijkbaar zijn wormen in die vruchten heel normaal. Ik vond het maar niets. Mooi voor de vuilbak was het! Daarna heb ik nog wat aan de adoptiebrieven gewerkt en heb ik met Juanito de kerstkaartjes van de kinderen besproken. Jean vertelde mij daarna over de Gifts van Janssens farmaceutica. Die staan momenteel al een tijdje in het bureau. We willen er kerstpakketjes van maken voor de kinderen van de Pestalozzischool . We hebben er 4 maand op moeten wachten omdat er een probleem was met de lijst. Er zaten 1000 condooms bij die niet op de lijst stonden. Doordat de spullen heel lang in een opslagplaats hebben moeten blijven staan omdat het niet klopte. Heeft Janssens farmaceutica ondertussen al meer dan 2000 dollar boete moeten betalen. De kosten voor het vervoer, de boete, en het terugzenden van de condooms. ECASSEF mocht de condooms niet houden want ze stonden niet op het lijstje, wat extreem belachelijk is. Die mensen zijn dan zo vriendelijk om alles weg te geven voor het goede doel en het kost hun een fortuin, meer dan de spullen waard zijn! Hadden ze dat op voorhand geweten dan konden ze gewoon al dat geld aan ECASSEF geven daar kun je een hele boel mooie dingen mee doen! Echt verschrikkelijk hoe die regeltjes hier soms op niets slaan. Ik was er echt door aangedaan door het verhaal, het maakte me enorm kwaad. Deze avond hebben we eten gaan halen in de Kentucky fried Chicken. Zo vettige kip dat dat is! Helemaal anders dan de kip van de markt. Goed ik ga eens een beetje slaap inhalen want de vermoeidheid slaat toe!
Groetjes!
Silke
Groetjes!
Silke
RSS Feed