Dinsdag heb ik chocomousse gemaakt. Maar ze was toch niet zo lekker als ik had gehoopt. De verkeerde suiker en chocolade gebruikt denk ik. De volgende keer zal het toch van die duurdere chocolade moeten zijn, de goedkope is echt niet te eten… Ik vraag me echt af of er cacao in zit. In de namiddag heb ik mijn vriendin Diana opgezocht. We zijn samen met haar man en kindje een lekker ijsje gaan eten. Helados de paila zijn bereidt op een speciale manier. In een grote schaal met ijs ligt een kleinere schaal. Daarin doen ze een smaak en roeren tot het ijs wordt.
Woensdag heb ik vroeg in de ochtend afgesproken met Monica. We hebben samen een lijstje gemaakt met wat er dringend moet veranderen in de school. We gaan dat lijstje meegeven met de Hollandse mevrouw Ief. Hopelijk komen er wat centjes binnen via haar. Daarna ben ik naar de markt gegaan om er een klein geschenkje te zoeken voor mijn gastfamilie.
Donderdag heb ik samen met Juanito een ‘año viejo’ gemaakt. Dat zijn poppen gemaakt uit oude kleren en krantenpapier. Bijna alle gezinnen maken er eentje. Eerst hebben we alle uiteinden dichtgenaaid, daarna hebben we alles volgepropt met krantenpapier. Wat later die dag zijn we een masker gaan kopen van de president om op onze pop te zetten. Madre heeft me een geel onderbroek gekocht die ik moet dragen op nieuwjaarsdag. Naar het schijnt brengt dat geluk :D Toen we thuis kwamen van mama’s winkel deed ik de deur van ons huis open en ben letterlijk een meter in de lucht gewipt. Mijn broer had de pop in het salon gezet met een eng masker op.
Vrijdag ben ik naar het meer geweest om 7 uur om er te gaan lopen. Als je later gaat dan is het bijna onmogelijk om er te lopen door de felle zon. Ik heb 5 km gelopen! Daarna een lekker glas vers geperst fruitsap en ik voelde me als herboren. Later die avond zijn we kleren gaan kopen voor Juanito en Gabriela. Volgens mij hebben ze kleren gekocht voor de komende 3 jaar!
Zaterdag zijn Carlos, mijn zusje, padre en ik naar de ponchomarkt geweest. Ik ben er nog nooit op zaterdag naartoe gegaan. Dan zijn er 10 keer meer kraampjes! Ik heb er een tafelkleedje gekocht. Nu ik met padre mee was moest ik er van profiteren want aan mij vragen ze véél meer geld. Ik heb eventjes met de vrienden in België kunnen skypen toen we thuis kwamen, zij zaten al volop te feesten. Daarna zijn we fritadas gaan eten in Atutaqui. Daar zijn ze het lekkerst! Ik heb de hele tijd mijn blauwe pruik opgezet. In de namiddag hebben we onze año viejo meegnomen naar de winkel. Carlos, zus en ik zijn nog een afropruik gaan kopen voor Carlos. ’s Avonds hadden de buren van onze winkel kleine vuurwerkjes gekocht. We hebben ze met z’n allen op straat aangestoken. De kleintjes vonden het fantastisch! Daarna werden we uitgenodigd in de winkel van Inecita om er te toosten op het nieuwe jaar. We hebben in de winkel gedanst met de años viejos en hadden veel plezier. Uiteindelijk was het wel eens tijd om naar huis terug te keren. Na het eten van nog meer fritadas hebben we onze salon omgebouwd tot een feestzaaltje. Op de traditionele nieuwjaarsmuziek zijn we uit ons dak gegaan. We hebben afgeteld ik in het Nederlands de rest in het Spaans en aten elk 12 druiven. Voor elke maand van het volgend jaar 1tje. Met pijn in het hart was de tijd gekomen om afscheid te nemen van onze año viejo. We hebben hem op straat in vlammen laten opgaan. Het was een super ervaring, alle gezinnen kwamen naar buiten om hun pop te verbranden. Overal ontstonden kleine vuurtjes. De kinderen vonden het geweldig om over de vuurtjes heen te springen. Tot 2 uur 30 heb ik nog gezellig zitten kletsen met broer en zus maar daarna was ik toch wel aan slapen toe.
Zondag hebben mijn zusje en ik tot 1 uur geslapen!! En ik dacht dat het nog maar 10 uur was. Daarna hebben we Chinees gegeten want die waren zowat de enigen die open waren op deze nieuwjaarsdag. Wat later op de avond ben ik met de hondjes gaan wandelen. Ik had wel schrik hoor, al die straathonden kwamen naar me toe gelopen. En er waren wel enkele agressievelingen bij.
Maandag heb ik wat gewerkt voor de Pestalozzischool. Het lijstje voor Ief is af en ik heb al wat ideeën voor de volgende Engelse lessen. Ik heb een leuke rap gevonden over de dagen van de week. Alleen lukt het me niet zo goed om hem te downloaden. Ik krijg het documentje maar niet open. Morgen poging nummer 2 want ik moet en zal hem gebruiken woensdag :D In de namiddag zijn we naar het verjaardagsfeest van Dionisio geweest, hij werd 40 + 20 jaar! We hebben cavia’s gegeten en gedanst op de muziek van de Mariatchis. Daarna was het weer whiskytijd maar ik heb toch gepast hoor. Ik vind whisky maar niets.
Dinsdag eerste schooldag na de vakantie! Ik kwam nog maar net op school aan en er waren er al die om mijn nek vlogen. Ze vroegen allemaal of ze Engels zouden krijgen die dag. Zelfs Ricardo met zijn agressieve uitspattingen was super vriendelijk. We hebben een hele tijd over de kerstvakantie gebabbeld. Een fijn gevoel gaf het om terug op school te zijn, ook al was ik nog maar een weekje weg. Ik miste te drukte! Ik denk dat er nog een hele boel blij zijn dat het terug school is. Want sommigen worden thuis aan hun lot overgelaten en krijgen niet echt veel aandacht. Ik heb die dag doña Lidu in de keuken geholpen met de maaltijden. Maar de sardientjes vielen precies niet echt in de smaak bij de kinderen. Hier eten ze niet vaak vis dus de kinderen zijn het niet gewoon. Ik heb mij tussen de kleintjes gezet en geprobeerd ze te motiveren om te proeven. Ik heb een lepel genomen en gekke gezichten getrokken en ze aten het vrolijk op. Uiteindelijk met veel geduld zijn de meeste bordjes leeg geraakt. Het zit vaak tussen de oortjes dat iets niet lekker is.
Woensdag heb ik de kinderen van 6 en 7 enkele bevelen aangeleerd die leerkrachten in de klas gebruiken. Bijvoorbeeld: quiet please, open the book, repeat, pay attention, listen… Daarna hebben we ‘jantje zegtà Juan dice’ gespeeld om ze te oefenen. Wat later hebben we geoefend op she, he, we… en hebben we enkele dialoogjes gelezen tussen vrienden die elkaar ontmoeten. Het was een productief dagje! En ze waren super rustig! Daarna was het tijd om Ief uit Nederland te helpen bij haar sessies rond zelfrespect en zelfbeheersing. Ze kan nog niet goed Spaans dus ik heb voor tolk gespeeld de hele verdere voormiddag. We hebben enkele oefeningen op evenwicht en ademhaling gedaan en Chinees boksen gespeeld. We lieten de kinderen per 2 een korte sessie bij haar volgen. (www.beertrainingen.nl à haar website)
Donderdag zijn Ria, Jean, ik en nog vele familieleden van de adoptiekinderen naar El Quinde gegaan. De man van het terrein zelf was er ook, hij is al 86 jaar. Een ongelofelijke werker! De dingen die hij draagt vind ik zelfs al super zwaar! Ik had echt schrik dat hij het ging begeven. Het was rottig weertje de hele dag, het hield maar niet op met regenen. Ik kan het zelfs niet regenen noemen, gieten is een beter woord. Gelukkig hebben we nu de overdekking met plastiek op de koffieplantage. Ze hebben de vorige keer ook gootjes gegraven om het water af te leiden. En die zijn van pas gekomen hoor! Gestortregend heeft het, de hele dag. We hebben de zakjes voorlopig onder de schuur gezet want het was echt niet te doen om ze tot de terreintjes te dragen. Door de regen gleed iedereen uit in de bemodderde paden. De hele voormiddag was nodig geweest om de machine op punt te stellen, de vorige keer is ze kapot gesprongen. Daarom vlotte het werk niet echt. Tegen de middag hadden we met z’n allen nog maar 500 zakjes gevuld. En als je weet dat er in totaal 100 000 gevuld moeten worden dan is dat frustrerend weinig. Gelukkig hebben we ze in de namiddag nog 2 uur kunnen gebruiken en het resultaat op het einde van de dag was een mooie 2500 zakjes. We waren al bij al dus nog wel tevreden. Hopelijk zijn we de volgende keer met genoeg mensen dat de 2 machines kunnen aangezet worden. Op de terugweg was het eerder zwemmen met de auto dan rijden. Putten, plassen en delen van de bergwand die naar beneden zijn gegleden. Als het zo doorgaat zullen ze de weg moeten sluiten want het is ongelooflijk gevaarlijk. Er was ook dichte nevel en het zicht was niet helder. Gelukkig zijn we op tijd teruggekeerd zodat het nog niet donker was.
Vrijdag heb ik ook aan 4 en 5 de bevelen en he, she we… aangeleerd. Ze vonden ‘Juan dice…’ heel leuk. Al hadden ze bij aanvang niet zoveel zin in Engels. De kinderen zijn om 11 uur naar huis gegaan omdat de leerkrachten een sessie hadden met Ief. De sessie was om beter te kunnen omgaan met agressie bij kinderen. Ik heb terug als tolk gespeeld. Het was wel interessant want we hebben in groepjes over agressie gebabbeld. Ik weet nu pas waarom sommige kinderen zich soms zo onhandelbaar gedragen. De hoofdreden is dat ze thuis aan hun lot worden overgelaten en dus geen regels en limieten kennen. Op school worden ze plots wel met grenzen geconfronteerd. Een andere reden die naar boven kwam, was over beschermde kinderen die alles krijgen wat ze willen. Deze kinderen zijn dan weer niet gewoon om rekening te houden met anderen. Op school komen er daardoor geregeld conflicten voor. Een andere reden van agressie is dat kinderen met een mentale handicap zich soms zo gefrustreerd en onbegrepen voelen dat dit zich uit in agressie. Nu we goed weten wat de oorzaak is van de agressie kan er gezocht worden naar oplossingen op maat van ieder kind. In de namiddag hebben we kookatelier gehad met Noémie. We kookten spaghetti met vele groentjes: broccoli, bloemkool, wortel, tomaat, ajuin, look, groene pepers… Het was héél lekker maar helaas moest er weer bij iedereen op het einde nog een kilo zout en een liter aji bijgegoten worden. Op dat vlak zijn ze moeilijk te veranderen die Ecuadorianen ;)
Zaterdag heb ik wat langer geslapen en heb daarna een verslag getypt over de sessie met Ief zodat ze een planning kan maken voor de volgende sessie. Daarna ben ik naar Otavalo gegaan met Monica om er prijzen te zoeken voor alle dingen die ze nog nodig hebben op school. Ik merkte op dat ze niet zo veel kaas gegeten hebben van prijzen vergelijken. Ze vinden iets mooi en ze kijken enkel nog naar datgene. Heel impulsief op het gebied van kopen. Daarom moeten we ze een beetje leren om af te wachten, in verschillende winkels te gaan kijken en daarna te beslissen wat een goed koopje is. Daarna zijn we samen gaan lunchen met haar kinderen en haar man. Helaas zijn we bestolen geweest in het restaurant. Monica’s dochter kwam van Quito want daar studeert ze. Ze was dus in het restaurant met haar rugzak vol kleren, cursussen, gsm en papieren. Er zijn 2 mannen en een vrouw binnengewandeld en zijn terug naar buiten gegaan. Zij hebben de zak meegenomen, het rare is dat niemand iets heeft gemerkt. Achteraf bekeken waren die 3 personen inderdaad vreemd maar niemand had dát gedacht! Dat arme meisje is super beginnen wenen want ze heeft volgende week examens en al haar cursussen zijn nu weg!!! Ik begrijp niet dat mensen tot zo’n dingen in staat kunnen zijn. Ik vraag mij echt af wat er in die mensen hun hoofd omgaat als ze stelen en als ze daarna al die spullen uitpakken… Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Hopelijk zie ik het ooit eens gebeuren en ben ik snel genoeg om ze te pakken. Ik weet wel dat ik me nog heel de dag bedrogen voelde terwijl het niet eens om mijn spullen ging. Maar ik voelde mij ergens ook een beetje verantwoordelijk en kwaad dat ik niets gemerkt had. In de namiddag zijn we met heel wat ouders, leerkrachten en kinderen naar de moestuin gegaan. Hij lag er wat verloederd bij na het slechte weer van de afgelopen weken en de vakantie… Maar met z’n allen hebben we enkele uurtjes onkruid getrokken en nu is het weer netjes. Ik heb ze ondertussen wat Frans en Nederlands geleerd en zij me Quichua. Al ben ik nu wel weer al alles vergeten en zij hoogstwaarschijnlijk ook, het was ontzettend gezellig in de moestuin! We vonden zelfs een 15 tal dikke wormen die blijkbaar heel erg goed zijn tegen een zware hoest. Ik zit ook met de hoest maar ik pas toch liever hoor =D Iew ze zagen er echt ‘tatai’ uit zoals ze hier zeggen!
Veel liefs,
Silke
ps: Iedereen succes met de examens of succes met het verbeteren van examens of succes met oververmoeide studenten in huis!
Woensdag heb ik vroeg in de ochtend afgesproken met Monica. We hebben samen een lijstje gemaakt met wat er dringend moet veranderen in de school. We gaan dat lijstje meegeven met de Hollandse mevrouw Ief. Hopelijk komen er wat centjes binnen via haar. Daarna ben ik naar de markt gegaan om er een klein geschenkje te zoeken voor mijn gastfamilie.
Donderdag heb ik samen met Juanito een ‘año viejo’ gemaakt. Dat zijn poppen gemaakt uit oude kleren en krantenpapier. Bijna alle gezinnen maken er eentje. Eerst hebben we alle uiteinden dichtgenaaid, daarna hebben we alles volgepropt met krantenpapier. Wat later die dag zijn we een masker gaan kopen van de president om op onze pop te zetten. Madre heeft me een geel onderbroek gekocht die ik moet dragen op nieuwjaarsdag. Naar het schijnt brengt dat geluk :D Toen we thuis kwamen van mama’s winkel deed ik de deur van ons huis open en ben letterlijk een meter in de lucht gewipt. Mijn broer had de pop in het salon gezet met een eng masker op.
Vrijdag ben ik naar het meer geweest om 7 uur om er te gaan lopen. Als je later gaat dan is het bijna onmogelijk om er te lopen door de felle zon. Ik heb 5 km gelopen! Daarna een lekker glas vers geperst fruitsap en ik voelde me als herboren. Later die avond zijn we kleren gaan kopen voor Juanito en Gabriela. Volgens mij hebben ze kleren gekocht voor de komende 3 jaar!
Zaterdag zijn Carlos, mijn zusje, padre en ik naar de ponchomarkt geweest. Ik ben er nog nooit op zaterdag naartoe gegaan. Dan zijn er 10 keer meer kraampjes! Ik heb er een tafelkleedje gekocht. Nu ik met padre mee was moest ik er van profiteren want aan mij vragen ze véél meer geld. Ik heb eventjes met de vrienden in België kunnen skypen toen we thuis kwamen, zij zaten al volop te feesten. Daarna zijn we fritadas gaan eten in Atutaqui. Daar zijn ze het lekkerst! Ik heb de hele tijd mijn blauwe pruik opgezet. In de namiddag hebben we onze año viejo meegnomen naar de winkel. Carlos, zus en ik zijn nog een afropruik gaan kopen voor Carlos. ’s Avonds hadden de buren van onze winkel kleine vuurwerkjes gekocht. We hebben ze met z’n allen op straat aangestoken. De kleintjes vonden het fantastisch! Daarna werden we uitgenodigd in de winkel van Inecita om er te toosten op het nieuwe jaar. We hebben in de winkel gedanst met de años viejos en hadden veel plezier. Uiteindelijk was het wel eens tijd om naar huis terug te keren. Na het eten van nog meer fritadas hebben we onze salon omgebouwd tot een feestzaaltje. Op de traditionele nieuwjaarsmuziek zijn we uit ons dak gegaan. We hebben afgeteld ik in het Nederlands de rest in het Spaans en aten elk 12 druiven. Voor elke maand van het volgend jaar 1tje. Met pijn in het hart was de tijd gekomen om afscheid te nemen van onze año viejo. We hebben hem op straat in vlammen laten opgaan. Het was een super ervaring, alle gezinnen kwamen naar buiten om hun pop te verbranden. Overal ontstonden kleine vuurtjes. De kinderen vonden het geweldig om over de vuurtjes heen te springen. Tot 2 uur 30 heb ik nog gezellig zitten kletsen met broer en zus maar daarna was ik toch wel aan slapen toe.
Zondag hebben mijn zusje en ik tot 1 uur geslapen!! En ik dacht dat het nog maar 10 uur was. Daarna hebben we Chinees gegeten want die waren zowat de enigen die open waren op deze nieuwjaarsdag. Wat later op de avond ben ik met de hondjes gaan wandelen. Ik had wel schrik hoor, al die straathonden kwamen naar me toe gelopen. En er waren wel enkele agressievelingen bij.
Maandag heb ik wat gewerkt voor de Pestalozzischool. Het lijstje voor Ief is af en ik heb al wat ideeën voor de volgende Engelse lessen. Ik heb een leuke rap gevonden over de dagen van de week. Alleen lukt het me niet zo goed om hem te downloaden. Ik krijg het documentje maar niet open. Morgen poging nummer 2 want ik moet en zal hem gebruiken woensdag :D In de namiddag zijn we naar het verjaardagsfeest van Dionisio geweest, hij werd 40 + 20 jaar! We hebben cavia’s gegeten en gedanst op de muziek van de Mariatchis. Daarna was het weer whiskytijd maar ik heb toch gepast hoor. Ik vind whisky maar niets.
Dinsdag eerste schooldag na de vakantie! Ik kwam nog maar net op school aan en er waren er al die om mijn nek vlogen. Ze vroegen allemaal of ze Engels zouden krijgen die dag. Zelfs Ricardo met zijn agressieve uitspattingen was super vriendelijk. We hebben een hele tijd over de kerstvakantie gebabbeld. Een fijn gevoel gaf het om terug op school te zijn, ook al was ik nog maar een weekje weg. Ik miste te drukte! Ik denk dat er nog een hele boel blij zijn dat het terug school is. Want sommigen worden thuis aan hun lot overgelaten en krijgen niet echt veel aandacht. Ik heb die dag doña Lidu in de keuken geholpen met de maaltijden. Maar de sardientjes vielen precies niet echt in de smaak bij de kinderen. Hier eten ze niet vaak vis dus de kinderen zijn het niet gewoon. Ik heb mij tussen de kleintjes gezet en geprobeerd ze te motiveren om te proeven. Ik heb een lepel genomen en gekke gezichten getrokken en ze aten het vrolijk op. Uiteindelijk met veel geduld zijn de meeste bordjes leeg geraakt. Het zit vaak tussen de oortjes dat iets niet lekker is.
Woensdag heb ik de kinderen van 6 en 7 enkele bevelen aangeleerd die leerkrachten in de klas gebruiken. Bijvoorbeeld: quiet please, open the book, repeat, pay attention, listen… Daarna hebben we ‘jantje zegtà Juan dice’ gespeeld om ze te oefenen. Wat later hebben we geoefend op she, he, we… en hebben we enkele dialoogjes gelezen tussen vrienden die elkaar ontmoeten. Het was een productief dagje! En ze waren super rustig! Daarna was het tijd om Ief uit Nederland te helpen bij haar sessies rond zelfrespect en zelfbeheersing. Ze kan nog niet goed Spaans dus ik heb voor tolk gespeeld de hele verdere voormiddag. We hebben enkele oefeningen op evenwicht en ademhaling gedaan en Chinees boksen gespeeld. We lieten de kinderen per 2 een korte sessie bij haar volgen. (www.beertrainingen.nl à haar website)
Donderdag zijn Ria, Jean, ik en nog vele familieleden van de adoptiekinderen naar El Quinde gegaan. De man van het terrein zelf was er ook, hij is al 86 jaar. Een ongelofelijke werker! De dingen die hij draagt vind ik zelfs al super zwaar! Ik had echt schrik dat hij het ging begeven. Het was rottig weertje de hele dag, het hield maar niet op met regenen. Ik kan het zelfs niet regenen noemen, gieten is een beter woord. Gelukkig hebben we nu de overdekking met plastiek op de koffieplantage. Ze hebben de vorige keer ook gootjes gegraven om het water af te leiden. En die zijn van pas gekomen hoor! Gestortregend heeft het, de hele dag. We hebben de zakjes voorlopig onder de schuur gezet want het was echt niet te doen om ze tot de terreintjes te dragen. Door de regen gleed iedereen uit in de bemodderde paden. De hele voormiddag was nodig geweest om de machine op punt te stellen, de vorige keer is ze kapot gesprongen. Daarom vlotte het werk niet echt. Tegen de middag hadden we met z’n allen nog maar 500 zakjes gevuld. En als je weet dat er in totaal 100 000 gevuld moeten worden dan is dat frustrerend weinig. Gelukkig hebben we ze in de namiddag nog 2 uur kunnen gebruiken en het resultaat op het einde van de dag was een mooie 2500 zakjes. We waren al bij al dus nog wel tevreden. Hopelijk zijn we de volgende keer met genoeg mensen dat de 2 machines kunnen aangezet worden. Op de terugweg was het eerder zwemmen met de auto dan rijden. Putten, plassen en delen van de bergwand die naar beneden zijn gegleden. Als het zo doorgaat zullen ze de weg moeten sluiten want het is ongelooflijk gevaarlijk. Er was ook dichte nevel en het zicht was niet helder. Gelukkig zijn we op tijd teruggekeerd zodat het nog niet donker was.
Vrijdag heb ik ook aan 4 en 5 de bevelen en he, she we… aangeleerd. Ze vonden ‘Juan dice…’ heel leuk. Al hadden ze bij aanvang niet zoveel zin in Engels. De kinderen zijn om 11 uur naar huis gegaan omdat de leerkrachten een sessie hadden met Ief. De sessie was om beter te kunnen omgaan met agressie bij kinderen. Ik heb terug als tolk gespeeld. Het was wel interessant want we hebben in groepjes over agressie gebabbeld. Ik weet nu pas waarom sommige kinderen zich soms zo onhandelbaar gedragen. De hoofdreden is dat ze thuis aan hun lot worden overgelaten en dus geen regels en limieten kennen. Op school worden ze plots wel met grenzen geconfronteerd. Een andere reden die naar boven kwam, was over beschermde kinderen die alles krijgen wat ze willen. Deze kinderen zijn dan weer niet gewoon om rekening te houden met anderen. Op school komen er daardoor geregeld conflicten voor. Een andere reden van agressie is dat kinderen met een mentale handicap zich soms zo gefrustreerd en onbegrepen voelen dat dit zich uit in agressie. Nu we goed weten wat de oorzaak is van de agressie kan er gezocht worden naar oplossingen op maat van ieder kind. In de namiddag hebben we kookatelier gehad met Noémie. We kookten spaghetti met vele groentjes: broccoli, bloemkool, wortel, tomaat, ajuin, look, groene pepers… Het was héél lekker maar helaas moest er weer bij iedereen op het einde nog een kilo zout en een liter aji bijgegoten worden. Op dat vlak zijn ze moeilijk te veranderen die Ecuadorianen ;)
Zaterdag heb ik wat langer geslapen en heb daarna een verslag getypt over de sessie met Ief zodat ze een planning kan maken voor de volgende sessie. Daarna ben ik naar Otavalo gegaan met Monica om er prijzen te zoeken voor alle dingen die ze nog nodig hebben op school. Ik merkte op dat ze niet zo veel kaas gegeten hebben van prijzen vergelijken. Ze vinden iets mooi en ze kijken enkel nog naar datgene. Heel impulsief op het gebied van kopen. Daarom moeten we ze een beetje leren om af te wachten, in verschillende winkels te gaan kijken en daarna te beslissen wat een goed koopje is. Daarna zijn we samen gaan lunchen met haar kinderen en haar man. Helaas zijn we bestolen geweest in het restaurant. Monica’s dochter kwam van Quito want daar studeert ze. Ze was dus in het restaurant met haar rugzak vol kleren, cursussen, gsm en papieren. Er zijn 2 mannen en een vrouw binnengewandeld en zijn terug naar buiten gegaan. Zij hebben de zak meegenomen, het rare is dat niemand iets heeft gemerkt. Achteraf bekeken waren die 3 personen inderdaad vreemd maar niemand had dát gedacht! Dat arme meisje is super beginnen wenen want ze heeft volgende week examens en al haar cursussen zijn nu weg!!! Ik begrijp niet dat mensen tot zo’n dingen in staat kunnen zijn. Ik vraag mij echt af wat er in die mensen hun hoofd omgaat als ze stelen en als ze daarna al die spullen uitpakken… Ik zal het waarschijnlijk nooit weten. Hopelijk zie ik het ooit eens gebeuren en ben ik snel genoeg om ze te pakken. Ik weet wel dat ik me nog heel de dag bedrogen voelde terwijl het niet eens om mijn spullen ging. Maar ik voelde mij ergens ook een beetje verantwoordelijk en kwaad dat ik niets gemerkt had. In de namiddag zijn we met heel wat ouders, leerkrachten en kinderen naar de moestuin gegaan. Hij lag er wat verloederd bij na het slechte weer van de afgelopen weken en de vakantie… Maar met z’n allen hebben we enkele uurtjes onkruid getrokken en nu is het weer netjes. Ik heb ze ondertussen wat Frans en Nederlands geleerd en zij me Quichua. Al ben ik nu wel weer al alles vergeten en zij hoogstwaarschijnlijk ook, het was ontzettend gezellig in de moestuin! We vonden zelfs een 15 tal dikke wormen die blijkbaar heel erg goed zijn tegen een zware hoest. Ik zit ook met de hoest maar ik pas toch liever hoor =D Iew ze zagen er echt ‘tatai’ uit zoals ze hier zeggen!
Veel liefs,
Silke
ps: Iedereen succes met de examens of succes met het verbeteren van examens of succes met oververmoeide studenten in huis!
RSS Feed