Zondag was een luie dag. We gingen normaal naar Cotacatchi gaan maar door het slechte weer zijn we er niet geraakt. Ik heb nog wat aan de schoolwebsite gewerkt en oefeningen voor Engels gezocht. ´s Avonds ben ik met madre en padre naar de mis gegaan. Ik had eigenlijk niet veel zin want ik had wat last van hoofdpijn. We zijn gelukkig te voet naar de kerk gewandeld waardoor we al een deeltje gemist hadden. Uiteindelijk was de mis dus nog snel gedaan. Advent hebben ze hier niet maar in Colombia doen ze dat wel. We zijn na de mis nog even de kerststal gaan bewonderen in de kerk. Ik ben na het eten onmiddellijk gaan slapen want ik voelde mij ziekjes worden. Ik dacht dat de spierpijn van het zwemmen was maar ik denk dat het wat grieperigheid was.
Ook maandag voelde ik me niet honderd procent ok. Die morgen waren de kinderen blijkbaar toch nog niet van plan om examens te maken. Het 6de en 7de kregen dus woensdag examen. Ik heb ze toen maar een zeeslagdictee laten spelen met Engelse woordjes. Blijkbaar toch nog moeilijk voor de meesten. Ze hadden elk een rooster met coördinaten, dat was de zee. Daarin lagen 6 woorden. De andere speler heeft ook een zee met andere woorden op een andere plaats verstopt. Door coördinaten te zeggen kun je een bom gooien in de andere zee. Zo moet je de woorden doen `zinken´. Het 4de en 5de heb ik wel examen laten maken want die waren blijkbaar beter ingelicht. Ik had 4 soorten examens om te differentiëren. Maar ik merkte al snel dat er velen in het weekend niet geoefend hadden... Ik heb dus naar een oplossing gezocht en heb met de kinderen afgesproken dat ze hetzelfde examen woensdag opnieuw zouden krijgen. Ze hebben ingevuld wat ze al wisten en woensdag hebben ze aanvullen en verbeterd. Ik heb ook punten gegeven op hun medewerking in de klas. Van mijn amigo secreto heb ik vorige vrijdag een koek gekregen en maandag en dinsdag een lolly. Ik heb Monica de directrice getrokken, nu moet ik haar de hele tijd voor Kerstmis verwennen. Voor haar heb ik amandelnootjes met chololade gekocht. Ik heb ze zelf afgeven misschien valt het dan minder op dat ik haar amiga secreta ben. Deze week heb ik enkele werkblaadjes voor volgende week gemaakt. Ik ga met de zwaksten verder doen over de kleuren en de cijfers want ze zitten er nog lang niet in. Met de sterkere beginnen we over de datum: de dagen van de week en de maanden.
Dinsdag heb ik aan de conciërge de nieuwe website getoond die ik gemaakt heb voor de school. Ik heb het ook met weebly gemaakt, hetgeen ik gebruik voor mijn weblog. Nu alleen nog de leerkrachten uitleggen hoe alles in elkaar zit. Ik heb al een handleiding gemaakt hoe je de website open doet, wat ook dat is niet evident. Ik heb op de site een groepsfoto van de school gezet. De conciërge en ik hebben een tijdje naar de foto zitten kijken. En ze vertelde me wie er allemaal de school had verlaten omdat ze het niet meer konden betalen. Echt heel veel kinderen, waar ze nu naartoe zijn weet niemand. Het kan heel goed zijn dat ze gewoon niet meer naar school gaan… In de namiddag heb ik terug met de adoptiekinderen kerstkaartjes gemaakt. ’s Avonds heb ik snoep en koeken gekocht en sinterklaastekeningen gemaakt voor mijn gastgezin. Ik had een tekening van Zwarte piet die pakjes door de schoorsteen gooit op een besneeuwd dak. Eentje van sinterklaas op zijn paard. En nog 2 andere tekeningen zodat ik goed kon uitleggen wat we met 6 december doen. Ze vonden het super fijn. Madre is stiekem die avond nog om snoepjes gegaan voor mij en heeft mij een kaartje geschreven om me een vrolijk sinterklaasfeest te wensen.
Woensdag hebben de kinderen van het 6de en het 7de hun examen gemaakt. En de kinderen van 4 en 5 hebben het opnieuw gekregen. Het ging bij sommigen precies al vlotter. Blijkbaar heeft toch een deel zijn schrift er eens bijgenomen dit weekend. Ik heb ze daarna onmiddellijk beginnen verbeteren in de keuken. Tijdens de speeltijd kwam Dianita naar de keuken, dat is een meisje van 4 die niet wil praten. Ik heb al eens gevraagd aan juf Theresa of ze het niet kan of niet wil. Blijkbaar praat ze wel tegen haar ouders en 2 meisjes in de klas. Maar heel zelden. Ik nodigde haar uit om naast me te komen zitten. Het was het moment om haar vertrouwen te winnen want ik was helemaal alleen met haar. Ik begon tegen haar te praten over de kleuren op de examens. We zochten naar dezelfde kleurtjes in de keuken. Ze deed vrolijk mee. Tot er iemand de keuken binnenkwam, toen klapte ze weer volledig dicht. Je zag soms dat ze echt twijfelde om te praten. De woorden lagen precies op het puntje van haar tong. Helaas werden we al snel weer gestoord door iemand die binnenkwam. Ik hoop dat ik wat vaker met haar alleen kan zijn en dat ze ooit zal durven praten tegen mij. Ze speelt ook zeer graag op de glijbaan maar van zodra er meer kinderen zijn wil ze niet meer spelen. Ik ben dan maar eens op de glijbaan gegaan om haar aan het lachen te krijgen en dat is toch wel een beetje gelukt. Haar mondhoeken gingen lichtjes omhoog. Ook donderdag heb ik met haar en Shirly gespeeld. Shirly heeft voor ons ‘gekookt’ in het speelkeukentje. Dianita nam mijn hand vast en ze deed mee alsof ze van het drankje dronk dat Shirly had gemaakt. Ik was echt al super blij met het resultaat. Volgens mij zal het me ooit wel eens lukken om haar zo ver te krijgen dat ze durft praten.
Donderdag ben ik met mama eerst terug gegaan naar het politiekantoor. Mijn paspoort is in orde. Maar nu moet ik toch nog terug om een pasfoto binnen te steken. (Ondanks we vorige week hebben gevraagd om te kijken of alle documenten in de envelop aanwezig waren. En toen hadden ze ons niets gezegd over een pasfoto. Sandra had 2 weken geleden ook speciaal gebeld om te vragen of er een foto bij moest zitten en het moest niet want ze gingen er daar eentje trekken. Ze kunnen toch met de mensen hun voeten spelen hoor. ) Op school hebben we donderdag briefjes getrokken voor het kerstfeestje. Ik moet meespelen in een toneeltje en ben 1 van de 3 dochters die meespelen. Volgende week gaan we elke speeltijd oefenen want 22 december is het feestje al. Na de speeltijd had ik een probleempje met Ricadro, hij heeft me geschopt. Toen ik hem zei dat we dat niet doen omdat dat pijn doet. Verscheen een glimlach om zijn gezicht en heeft hij me nog eens geschopt maar dan dubbel zo hard. Hij doet dat bij iedereen op school. Ze hebben hem naar Don Patricio gestuurd en hij heeft een verhaal moeten overschrijven. Er zijn nog enkele kinderen die een agressieprobleem hebben of die nooit hun huiswerk maken. Dus ik denk dat het misschien geen slecht idee is om een beloning –en strafsysteem uit te werken. Ik ben er ondertussen al mee begonnen. Zodat ik het de volgende vergadering kan voorstellen aan de leerkrachten. Of ze het daarna willen invoeren of niet dat hangt van hen af. Ik hoop van wel. Het is wel zo dat het idee van mij komt, dus ik denk dat ze momenteel zelf het probleem niet echt inzien. Het is beter als het idee van hen komt natuurlijk, maar het is het proberen waard. Daarna heeft Monica me getoond wat ze in de keuken graag zou veranderen na de feestdagen. Momenteel staat er een muurtje behoorlijk in de weg. Achter die muur is er een ruimte met toiletten voor jongens die niemand gebruikt. Daarom zou ze heel graag die muren uitbreken zodat de keuken en het eetzaaltje groter worden. Zo kunnen de kinderen betere passeren met het eten en lopen ze niet in de weg voor de kleintjes die aan het eten zijn. Met het geld van de benefiet kunnen we dit verwezelijken. We gaan ook een nieuwe blender kopen om de fruitsapjes tijdens de speeltijd te maken. Want deze die we nu hebben is 35 jaar oud en er zit een serieuze barst in. Ik wou voor ik naar Ria en Jean ging subtiel op de bureau van Monica smarties leggen maar ze zat aan haar computer te werken. Ik had ze daar niet verwacht, ik had me bijna verraden! Ze was aan het zoeken naar een 3de job in het weekend om de studies van haar kinderen te kunnen betalen. Nu heeft ze al helemaal geen tijd meer om te ontspannen… Daarom ga ik haar denk ik als kerstcadeautje een verwenbon kopen in een hotel. Het is maar 7 dollar voor een verwenbeurt. Dan heb ik nog 3 dollar over voor een paar mooie oorringetjes.
Vrijdag ben ik met Ria en Noémie (de ingenieur van onze schoolmoestuin) op een uitstap geweest van het ministerie van milieu. We zijn naar een plantage van inheemse bomen geweest. Daar stonden enkele kleine boompjes in plastiek zakjes die dan later worden uitgezet. Ria vindt het een uitstekend idee om in de toekomst met onze schoolverlaters op de Pestalozzischool die minderbegaafd zijn, zoiets te gaan doen. Ze kunnen prefect zorgen voor bomen en planten. Daarna zijn we een eucalyptus bos gaan bezoeken. Deze bomen putten de bodem volledig uit. Daarom waarschuwen ze momenteel de mensen om niet te veel eucalyptus te planten. Maar de mensen gebruiken het hout van deze bomen zeer graag. Daarom hebben ze nu een systeem. Ze kappen de bomen en daarna schieten er opnieuw scheuten uit. Als ze er daarvan de 3 beste laten staan dan krijg je goede stronken hout. Helaas willen mensen hier snel resultaat en denken ze dat ze dat krijgen als ze ze allemaal laten groeien, maar dat is niet waar. Vlak voor de middag zijn we naar het condorpark gegaan. We hebben naar een show gekeken met enkele prachtige vogels. De Andescondor is met uitsterven bedreigd omdat de bevolking denk dat ze hun vee doden. Dit misverstand zorgt ervoor dat ze de condors neerschieten. Het zijn aaseters, ze doden geen dieren maar eten dode dieren op. Door in het condorpark shows te geven proberen ze de mensen beter in te lichten. We hebben op de parking van het park een broodje met kaas en ham gegeten en een drankje gedronken. Ria en ik dachten dat dit ons middagmaal was. Niet dus, want we reden naar Esperanza om te lunchen. Daar ligt een ongelooflijk mooie haciënda die gekocht is door 86 families voor 2 miljoen dollar. Elke 6 maand moeten de families elk 600 dollar afbetalen. Wat eigenlijk bijna onmogelijk is voor hen. Op 15 jaar zou de haciënda van hen moeten zijn. Op deze prachtige plek hebben we een typisch gerecht gegeten: vlees, een maïskolf, aardappelen in de schil, kaas, bonen, een salade van tomaat en ajuin en een fruitsapje. Het was heel lekker maar veel te veel, waar ze het toch allemaal steken die Ecuadorianen! Om de dag af te ronden zijn we uitgenodigd geweest voor een vragenronde met de president van het ministerie. Hij is een tijd terug in de benen geschoten door iemand omdat hij verboden had bomen te kappen. Momenteel is hij terug in orde na een heel lang herstel. Het heeft hem alleszins niet tegengehouden om president te blijven. We zongen samen het volkslied en er werd een film getoond met de huidige projecten van het ministerie. Daarna konden enkele mensen ook vragen stellen waarop dan antwoorden werden gegeven door verschillende mensen van het ministerie. Het duurde een beetje lang. Ria heeft ook een vraag gesteld over milieueducatie. Of er daaromtrent didactisch materiaal bestaat voor de kleinere kinderen. Dit is momenteel nog niet het geval. Ria heeft hen gezegd dat ECASSEF bereidt is om daaraan mee te werken als er ooit materiaal ontwikkeld wordt. Op het binnenplein was er na de vragenronde een optreden van een schooltje uit de buurt. De indigena kinderen stonden aan de ene kant en de mestiezen aan de andere kant. Hieraan merk je duidelijk dat er een grote hiërarchie is hier in het land. Niet iedereen wordt hetzelfde behandeld. Mestiezen staan hogerop dan de indigena bevolking. Van elke groep kinderen kwam 1 iemand naar voor. Dat kind heeft een preek gegeven van zeker 10 minuten. Helemaal vanbuiten opgedreund. Dan vragen Ria en ik me af waar ze in het onderwijs belang aan hechten. Papagaaienwerk, puur papagaaienwerk. Ik wil echt niet weten hoeveel dagen ze op dat tekstje geoefend hebben, en dan is het nogmaar de vraag of ze weten wat ze vertellen. Daarna hebben alle kinderen samen ook nog vanalles verkondigt. Ok, het is schattig zo kleine ventjes van 7. Daarom ook dat ze het de kleintjes laten doen, dat werkt meer bij de mensen dan dat een volwassene dat zou doen. Ria verwoorde het mooi: Ecuador is een land van lege hoofden, grote monden en holle woorden. Er werd uiteindelijk nog door enkele mensen van de gemeenschap Esperanza een plaatselijke dans opgevoerd. Maar dansen is het niet echt. Ze stappen in het ritme van de muziek in cirkels. De cirkel wordt steeds kleiner en dan gaan ze terug uit elkaar. In de dans doet een paard mee die mooi is versierd. Er lopen ook 2 mannen met een paal rond waar 12 hanen levend ondersteboven aanhangen. Echt zielig, pure dierenmishandeling. Je mag er niet te veel bij nadenken of je wordt er gek van, deel van de cultuur he… De grootste haan nemen ze in de hand om er zo mee te dansen. Daarna neemt het meisje op het paard die haan en gooit die naar diegene waarvoor ze dansen. De andere hanen worden door die persoon uitgedeeld. Het volgende feest moet iedereen die een haan kreeg opnieuw 13 hanen meenemen. In de stoet lopen ze ook rond met groenten, fruit en instrumenten. Daarna was het weer etenstijd, havermoutpap met empanada’s. Het was al redelijk laat en we wilden eigenlijk naar huis terugkeren. Tot onze grote verbazing was onze bus weg zonder ons. Er was al sinds de ochtend een probleem met die bus. We hadden voor een hele dag een grote bus gevraagd. Het was weer allemaal achter onze rug anders geregeld waardoor niemand nog wist hoe het in elkaar zat. We kregen een kleine bus en die wist niet naar waar hij moest rijden en al zeker niet dat het de hele dag zou duren. Waarschijnlijk daarom dat hij het is afgetrapt. We zijn gelukkig met een andere bus kunnen meerijden, al denken we dat er een hele boel mensen geen vervoer naar huis zullen gehad hebben. Toen ik thuis kwam waren Carlos, Gabriella en de mama van Carlos bij ons thuis. Ze gingen naar Colombia en vroegen plots of ik niet mee wou. Natuurlijk wou ik mee. We zijn dus nog helemaal tot in Colombia gereden. We kwamen rond 10 uur toe, zijn gaan eten en hebben een hotelkamer gehuurd.
Gisteren zijn we vroeg opgestaan om naar het kerkhof van Tulkan te gaan. Het staat op de lijst van werelderfgoed omdat er daar een collectie bomen staat die gesnoeid zijn in figuren. Ongelooflijk hoe ze dat doen, prachtig! Daarna zijn we doorgereden naar las lachas. Ooit is er naar het schijnt een verschijning van Maria geweest. Daarom komen er daar heel veel mensen tegen de bergflank plaatjes hangen om Maria te bedanken voor iets dat goed is gelopen in hun leven. Het hangt er weldegelijk vol van die plaatjes. Op de weg naar beneden staan er wel honderd kraampjes met lege flesjes om water van daar mee te nemen, kaarsjes om te doen branden in de kerk, armbandjes, kettingen met afbeeldingen van Maria enz… De kerk is adembenemend mooi. We zijn ook de kelders gaan bezoeken. In Las Lachas hebben we gegeten, mijn zus heeft gewoonweg fritadas gegeten als ontbijt. Gekkie! Ik heb een koffie en een typisch zoet cakeje gegeten die ze in bananenbladeren wikkelen. We zijn doorgereden naar een andere stad waarvan ik de naam even ben vergeten. Daar hebben we kerstinkopen gedaan en hebben de anderen kleren en schoenen gekocht. Ik heb enkele oorringen gekocht want ze kostten maar 1 dollar per paar. Voor we het wisten was het al 3 uur en zijn we teruggekeerd naar Ecuador. Want Carlos en zijn mama moesten nog helemaal tot Quito rijden en dat is toch snel een reis van 5 uur. We waren rond 6 uur thuis. Ik ben dan samen met padre en zus naar de winkel van mama gegaan. We zijn er nog tot 8 uur gebleven, nu met de kerstperiode doet ze alle dagen open en ook veel langer. Daarna zijn we om fritadas gereden en om een taco voor mijn zus. Want zij had natuurlijk ’s ochtens al fritadas gegeten. Tot het volgende blogje!
Veel groetjes,
Silke
Ook maandag voelde ik me niet honderd procent ok. Die morgen waren de kinderen blijkbaar toch nog niet van plan om examens te maken. Het 6de en 7de kregen dus woensdag examen. Ik heb ze toen maar een zeeslagdictee laten spelen met Engelse woordjes. Blijkbaar toch nog moeilijk voor de meesten. Ze hadden elk een rooster met coördinaten, dat was de zee. Daarin lagen 6 woorden. De andere speler heeft ook een zee met andere woorden op een andere plaats verstopt. Door coördinaten te zeggen kun je een bom gooien in de andere zee. Zo moet je de woorden doen `zinken´. Het 4de en 5de heb ik wel examen laten maken want die waren blijkbaar beter ingelicht. Ik had 4 soorten examens om te differentiëren. Maar ik merkte al snel dat er velen in het weekend niet geoefend hadden... Ik heb dus naar een oplossing gezocht en heb met de kinderen afgesproken dat ze hetzelfde examen woensdag opnieuw zouden krijgen. Ze hebben ingevuld wat ze al wisten en woensdag hebben ze aanvullen en verbeterd. Ik heb ook punten gegeven op hun medewerking in de klas. Van mijn amigo secreto heb ik vorige vrijdag een koek gekregen en maandag en dinsdag een lolly. Ik heb Monica de directrice getrokken, nu moet ik haar de hele tijd voor Kerstmis verwennen. Voor haar heb ik amandelnootjes met chololade gekocht. Ik heb ze zelf afgeven misschien valt het dan minder op dat ik haar amiga secreta ben. Deze week heb ik enkele werkblaadjes voor volgende week gemaakt. Ik ga met de zwaksten verder doen over de kleuren en de cijfers want ze zitten er nog lang niet in. Met de sterkere beginnen we over de datum: de dagen van de week en de maanden.
Dinsdag heb ik aan de conciërge de nieuwe website getoond die ik gemaakt heb voor de school. Ik heb het ook met weebly gemaakt, hetgeen ik gebruik voor mijn weblog. Nu alleen nog de leerkrachten uitleggen hoe alles in elkaar zit. Ik heb al een handleiding gemaakt hoe je de website open doet, wat ook dat is niet evident. Ik heb op de site een groepsfoto van de school gezet. De conciërge en ik hebben een tijdje naar de foto zitten kijken. En ze vertelde me wie er allemaal de school had verlaten omdat ze het niet meer konden betalen. Echt heel veel kinderen, waar ze nu naartoe zijn weet niemand. Het kan heel goed zijn dat ze gewoon niet meer naar school gaan… In de namiddag heb ik terug met de adoptiekinderen kerstkaartjes gemaakt. ’s Avonds heb ik snoep en koeken gekocht en sinterklaastekeningen gemaakt voor mijn gastgezin. Ik had een tekening van Zwarte piet die pakjes door de schoorsteen gooit op een besneeuwd dak. Eentje van sinterklaas op zijn paard. En nog 2 andere tekeningen zodat ik goed kon uitleggen wat we met 6 december doen. Ze vonden het super fijn. Madre is stiekem die avond nog om snoepjes gegaan voor mij en heeft mij een kaartje geschreven om me een vrolijk sinterklaasfeest te wensen.
Woensdag hebben de kinderen van het 6de en het 7de hun examen gemaakt. En de kinderen van 4 en 5 hebben het opnieuw gekregen. Het ging bij sommigen precies al vlotter. Blijkbaar heeft toch een deel zijn schrift er eens bijgenomen dit weekend. Ik heb ze daarna onmiddellijk beginnen verbeteren in de keuken. Tijdens de speeltijd kwam Dianita naar de keuken, dat is een meisje van 4 die niet wil praten. Ik heb al eens gevraagd aan juf Theresa of ze het niet kan of niet wil. Blijkbaar praat ze wel tegen haar ouders en 2 meisjes in de klas. Maar heel zelden. Ik nodigde haar uit om naast me te komen zitten. Het was het moment om haar vertrouwen te winnen want ik was helemaal alleen met haar. Ik begon tegen haar te praten over de kleuren op de examens. We zochten naar dezelfde kleurtjes in de keuken. Ze deed vrolijk mee. Tot er iemand de keuken binnenkwam, toen klapte ze weer volledig dicht. Je zag soms dat ze echt twijfelde om te praten. De woorden lagen precies op het puntje van haar tong. Helaas werden we al snel weer gestoord door iemand die binnenkwam. Ik hoop dat ik wat vaker met haar alleen kan zijn en dat ze ooit zal durven praten tegen mij. Ze speelt ook zeer graag op de glijbaan maar van zodra er meer kinderen zijn wil ze niet meer spelen. Ik ben dan maar eens op de glijbaan gegaan om haar aan het lachen te krijgen en dat is toch wel een beetje gelukt. Haar mondhoeken gingen lichtjes omhoog. Ook donderdag heb ik met haar en Shirly gespeeld. Shirly heeft voor ons ‘gekookt’ in het speelkeukentje. Dianita nam mijn hand vast en ze deed mee alsof ze van het drankje dronk dat Shirly had gemaakt. Ik was echt al super blij met het resultaat. Volgens mij zal het me ooit wel eens lukken om haar zo ver te krijgen dat ze durft praten.
Donderdag ben ik met mama eerst terug gegaan naar het politiekantoor. Mijn paspoort is in orde. Maar nu moet ik toch nog terug om een pasfoto binnen te steken. (Ondanks we vorige week hebben gevraagd om te kijken of alle documenten in de envelop aanwezig waren. En toen hadden ze ons niets gezegd over een pasfoto. Sandra had 2 weken geleden ook speciaal gebeld om te vragen of er een foto bij moest zitten en het moest niet want ze gingen er daar eentje trekken. Ze kunnen toch met de mensen hun voeten spelen hoor. ) Op school hebben we donderdag briefjes getrokken voor het kerstfeestje. Ik moet meespelen in een toneeltje en ben 1 van de 3 dochters die meespelen. Volgende week gaan we elke speeltijd oefenen want 22 december is het feestje al. Na de speeltijd had ik een probleempje met Ricadro, hij heeft me geschopt. Toen ik hem zei dat we dat niet doen omdat dat pijn doet. Verscheen een glimlach om zijn gezicht en heeft hij me nog eens geschopt maar dan dubbel zo hard. Hij doet dat bij iedereen op school. Ze hebben hem naar Don Patricio gestuurd en hij heeft een verhaal moeten overschrijven. Er zijn nog enkele kinderen die een agressieprobleem hebben of die nooit hun huiswerk maken. Dus ik denk dat het misschien geen slecht idee is om een beloning –en strafsysteem uit te werken. Ik ben er ondertussen al mee begonnen. Zodat ik het de volgende vergadering kan voorstellen aan de leerkrachten. Of ze het daarna willen invoeren of niet dat hangt van hen af. Ik hoop van wel. Het is wel zo dat het idee van mij komt, dus ik denk dat ze momenteel zelf het probleem niet echt inzien. Het is beter als het idee van hen komt natuurlijk, maar het is het proberen waard. Daarna heeft Monica me getoond wat ze in de keuken graag zou veranderen na de feestdagen. Momenteel staat er een muurtje behoorlijk in de weg. Achter die muur is er een ruimte met toiletten voor jongens die niemand gebruikt. Daarom zou ze heel graag die muren uitbreken zodat de keuken en het eetzaaltje groter worden. Zo kunnen de kinderen betere passeren met het eten en lopen ze niet in de weg voor de kleintjes die aan het eten zijn. Met het geld van de benefiet kunnen we dit verwezelijken. We gaan ook een nieuwe blender kopen om de fruitsapjes tijdens de speeltijd te maken. Want deze die we nu hebben is 35 jaar oud en er zit een serieuze barst in. Ik wou voor ik naar Ria en Jean ging subtiel op de bureau van Monica smarties leggen maar ze zat aan haar computer te werken. Ik had ze daar niet verwacht, ik had me bijna verraden! Ze was aan het zoeken naar een 3de job in het weekend om de studies van haar kinderen te kunnen betalen. Nu heeft ze al helemaal geen tijd meer om te ontspannen… Daarom ga ik haar denk ik als kerstcadeautje een verwenbon kopen in een hotel. Het is maar 7 dollar voor een verwenbeurt. Dan heb ik nog 3 dollar over voor een paar mooie oorringetjes.
Vrijdag ben ik met Ria en Noémie (de ingenieur van onze schoolmoestuin) op een uitstap geweest van het ministerie van milieu. We zijn naar een plantage van inheemse bomen geweest. Daar stonden enkele kleine boompjes in plastiek zakjes die dan later worden uitgezet. Ria vindt het een uitstekend idee om in de toekomst met onze schoolverlaters op de Pestalozzischool die minderbegaafd zijn, zoiets te gaan doen. Ze kunnen prefect zorgen voor bomen en planten. Daarna zijn we een eucalyptus bos gaan bezoeken. Deze bomen putten de bodem volledig uit. Daarom waarschuwen ze momenteel de mensen om niet te veel eucalyptus te planten. Maar de mensen gebruiken het hout van deze bomen zeer graag. Daarom hebben ze nu een systeem. Ze kappen de bomen en daarna schieten er opnieuw scheuten uit. Als ze er daarvan de 3 beste laten staan dan krijg je goede stronken hout. Helaas willen mensen hier snel resultaat en denken ze dat ze dat krijgen als ze ze allemaal laten groeien, maar dat is niet waar. Vlak voor de middag zijn we naar het condorpark gegaan. We hebben naar een show gekeken met enkele prachtige vogels. De Andescondor is met uitsterven bedreigd omdat de bevolking denk dat ze hun vee doden. Dit misverstand zorgt ervoor dat ze de condors neerschieten. Het zijn aaseters, ze doden geen dieren maar eten dode dieren op. Door in het condorpark shows te geven proberen ze de mensen beter in te lichten. We hebben op de parking van het park een broodje met kaas en ham gegeten en een drankje gedronken. Ria en ik dachten dat dit ons middagmaal was. Niet dus, want we reden naar Esperanza om te lunchen. Daar ligt een ongelooflijk mooie haciënda die gekocht is door 86 families voor 2 miljoen dollar. Elke 6 maand moeten de families elk 600 dollar afbetalen. Wat eigenlijk bijna onmogelijk is voor hen. Op 15 jaar zou de haciënda van hen moeten zijn. Op deze prachtige plek hebben we een typisch gerecht gegeten: vlees, een maïskolf, aardappelen in de schil, kaas, bonen, een salade van tomaat en ajuin en een fruitsapje. Het was heel lekker maar veel te veel, waar ze het toch allemaal steken die Ecuadorianen! Om de dag af te ronden zijn we uitgenodigd geweest voor een vragenronde met de president van het ministerie. Hij is een tijd terug in de benen geschoten door iemand omdat hij verboden had bomen te kappen. Momenteel is hij terug in orde na een heel lang herstel. Het heeft hem alleszins niet tegengehouden om president te blijven. We zongen samen het volkslied en er werd een film getoond met de huidige projecten van het ministerie. Daarna konden enkele mensen ook vragen stellen waarop dan antwoorden werden gegeven door verschillende mensen van het ministerie. Het duurde een beetje lang. Ria heeft ook een vraag gesteld over milieueducatie. Of er daaromtrent didactisch materiaal bestaat voor de kleinere kinderen. Dit is momenteel nog niet het geval. Ria heeft hen gezegd dat ECASSEF bereidt is om daaraan mee te werken als er ooit materiaal ontwikkeld wordt. Op het binnenplein was er na de vragenronde een optreden van een schooltje uit de buurt. De indigena kinderen stonden aan de ene kant en de mestiezen aan de andere kant. Hieraan merk je duidelijk dat er een grote hiërarchie is hier in het land. Niet iedereen wordt hetzelfde behandeld. Mestiezen staan hogerop dan de indigena bevolking. Van elke groep kinderen kwam 1 iemand naar voor. Dat kind heeft een preek gegeven van zeker 10 minuten. Helemaal vanbuiten opgedreund. Dan vragen Ria en ik me af waar ze in het onderwijs belang aan hechten. Papagaaienwerk, puur papagaaienwerk. Ik wil echt niet weten hoeveel dagen ze op dat tekstje geoefend hebben, en dan is het nogmaar de vraag of ze weten wat ze vertellen. Daarna hebben alle kinderen samen ook nog vanalles verkondigt. Ok, het is schattig zo kleine ventjes van 7. Daarom ook dat ze het de kleintjes laten doen, dat werkt meer bij de mensen dan dat een volwassene dat zou doen. Ria verwoorde het mooi: Ecuador is een land van lege hoofden, grote monden en holle woorden. Er werd uiteindelijk nog door enkele mensen van de gemeenschap Esperanza een plaatselijke dans opgevoerd. Maar dansen is het niet echt. Ze stappen in het ritme van de muziek in cirkels. De cirkel wordt steeds kleiner en dan gaan ze terug uit elkaar. In de dans doet een paard mee die mooi is versierd. Er lopen ook 2 mannen met een paal rond waar 12 hanen levend ondersteboven aanhangen. Echt zielig, pure dierenmishandeling. Je mag er niet te veel bij nadenken of je wordt er gek van, deel van de cultuur he… De grootste haan nemen ze in de hand om er zo mee te dansen. Daarna neemt het meisje op het paard die haan en gooit die naar diegene waarvoor ze dansen. De andere hanen worden door die persoon uitgedeeld. Het volgende feest moet iedereen die een haan kreeg opnieuw 13 hanen meenemen. In de stoet lopen ze ook rond met groenten, fruit en instrumenten. Daarna was het weer etenstijd, havermoutpap met empanada’s. Het was al redelijk laat en we wilden eigenlijk naar huis terugkeren. Tot onze grote verbazing was onze bus weg zonder ons. Er was al sinds de ochtend een probleem met die bus. We hadden voor een hele dag een grote bus gevraagd. Het was weer allemaal achter onze rug anders geregeld waardoor niemand nog wist hoe het in elkaar zat. We kregen een kleine bus en die wist niet naar waar hij moest rijden en al zeker niet dat het de hele dag zou duren. Waarschijnlijk daarom dat hij het is afgetrapt. We zijn gelukkig met een andere bus kunnen meerijden, al denken we dat er een hele boel mensen geen vervoer naar huis zullen gehad hebben. Toen ik thuis kwam waren Carlos, Gabriella en de mama van Carlos bij ons thuis. Ze gingen naar Colombia en vroegen plots of ik niet mee wou. Natuurlijk wou ik mee. We zijn dus nog helemaal tot in Colombia gereden. We kwamen rond 10 uur toe, zijn gaan eten en hebben een hotelkamer gehuurd.
Gisteren zijn we vroeg opgestaan om naar het kerkhof van Tulkan te gaan. Het staat op de lijst van werelderfgoed omdat er daar een collectie bomen staat die gesnoeid zijn in figuren. Ongelooflijk hoe ze dat doen, prachtig! Daarna zijn we doorgereden naar las lachas. Ooit is er naar het schijnt een verschijning van Maria geweest. Daarom komen er daar heel veel mensen tegen de bergflank plaatjes hangen om Maria te bedanken voor iets dat goed is gelopen in hun leven. Het hangt er weldegelijk vol van die plaatjes. Op de weg naar beneden staan er wel honderd kraampjes met lege flesjes om water van daar mee te nemen, kaarsjes om te doen branden in de kerk, armbandjes, kettingen met afbeeldingen van Maria enz… De kerk is adembenemend mooi. We zijn ook de kelders gaan bezoeken. In Las Lachas hebben we gegeten, mijn zus heeft gewoonweg fritadas gegeten als ontbijt. Gekkie! Ik heb een koffie en een typisch zoet cakeje gegeten die ze in bananenbladeren wikkelen. We zijn doorgereden naar een andere stad waarvan ik de naam even ben vergeten. Daar hebben we kerstinkopen gedaan en hebben de anderen kleren en schoenen gekocht. Ik heb enkele oorringen gekocht want ze kostten maar 1 dollar per paar. Voor we het wisten was het al 3 uur en zijn we teruggekeerd naar Ecuador. Want Carlos en zijn mama moesten nog helemaal tot Quito rijden en dat is toch snel een reis van 5 uur. We waren rond 6 uur thuis. Ik ben dan samen met padre en zus naar de winkel van mama gegaan. We zijn er nog tot 8 uur gebleven, nu met de kerstperiode doet ze alle dagen open en ook veel langer. Daarna zijn we om fritadas gereden en om een taco voor mijn zus. Want zij had natuurlijk ’s ochtens al fritadas gegeten. Tot het volgende blogje!
Veel groetjes,
Silke
RSS Feed