Maandag startte een nieuwe schoolweek. We zongen de hymne en overloopten het nieuwe aandachtspuntje van de week ‘samen spelen’. 
Daarna maakten we met de oudsten en enkele gehandicapten een sleutelhangerpoppetje uit fomix. Hiervoor lieten we hen in groepjes werken met een stappenplan. Iets wat ze nog nooit gedaan hadden.
Hopelijk zal het de leerkrachten inspireren. Ze hebben heel goed meegewerkt en vonden het leuk. We kregen zelfs Ricardo en Andres aan het werk, 2 jongens die anders hun eigen zin doen. Voor enkelen was het motorisch een zware job. Daarna hebben Nicole en Greet dansjes aangeleerd. Dit was iets minder vlot verlopen. Misschien kwam het doordat de leerkracht zelf nergens te vinden was en het broeiend heet was. In de namiddag gingen we met z’n allen naar ECASSEF.  We aten er onze broodjes op, vierden Jeans verjaardag met een taart en wisselden ervaringen uit rond het onderwijs en het leven in Ecuador. Het was een interessante namiddag en de tijd vloog voorbij.

Dinsdag was het Valentijntje. Hier wordt dat niet enkel gevierd onder geliefden maar ook onder vrienden. Daarom had ik voor iedereen hier thuis een marsepeinen hartje gemaakt. Met dank aan de Belgische leerkrachten die dit voor me meebrachten uit België. Op school was het
uitwisseling van bloemetjes. Per salon had ieder kind een bloem. Die moest overhandigd worden aan het kind die het behulpzaamst en liefst is. Ik had het al voelen aankomen dat diegene met de grootste mond en die het vaakst aandacht opeist en slaat de meeste bloemen had. Die werd uitgeroepen tot liefste jongen van het salon. Diegenen die dan iedere dag staan te springen om me te helpen en vriendjes in de klas met geduld iets opnieuw uit te leggen hadden geen enkele bloem. Ik vind dit systeem helemaal niet kunnen dus zou graag met een ander voorstel komen voor het volgende jaar. Ze kunnen mijn voorstel nemen of laten maar dan heb ik het tenminste eens gezegd. Glenn hebben we die dag  verwelkomd met een heuse bbq op school. Alle kindjes waren naar huis en we hebben het heel gezellig gemaakt in de klas van Thére. Het was ook het uitgelezen moment om al een beetje afscheid te nemen van Nicole. De leerkrachten hebben voor haar liedjes gezongen. Ze was ontroerd.

Woensdag hebben we estafette gedaan met alle kinderen. Ze vonden het fantastisch leuk. We hebben ze met de strandballen veel oefeningen
laten doen. Ondertussen heeft Greet geholpen in de keuken ze hebben er typische koekjes (rosquillas) gemaakt met verse fruitsla  voor
alle kinderen. In de namiddag regende het dus de moestuin ging niet door. Ik heb de hele tijd aan het vertalen geweest. De handleiding van de axenroos is al een 10 pagina’s ‘lang’. Amai, dat vraagt veel energie van een mens.

Donderdag hebben we de fomixsleutelhangers gemaakt in 4 en 5. Ze
waren heel rustig en vonden het enorm leuk. ’S Middags zorgden de Belgische leerkrachten voor croque monsieurs want er stond ons een leuke namiddag te wachten en we hadden niet veel tijd om te lunchen. We zijn met alle leerkrachten, Cil, Dries en met de leerkrachten van België naar Peguche gegaan. Daar kregen we van een heel sympathieke meneer een cursus dromenvangers maken. Het was niet gemakkelijk hoor! Ik was heel verwonderd door het resultaat. Het viel best wel goed mee en ben ontzettend trots op mijn zelfgemaakte dromenvanger. Eens iedereen klaar was zijn we naar muziek gaan luisteren een beetje verder in de straat. We kregen uitleg over de instrumenten en kregen  verschillende soorten liederen te horen. We hebben zelfs staan dansen met z’n allen. Daarna was het tijd om richting Ibarra te gaan. De meneer van de dromenvangers heeft me vergezeld in de bus want hij had nog pluimen besteld bij een vrouw in Ibarra. We hebben nog fijn zitten kletsen.

 Vrijdag vertrok Nicole naar huis. Glenn en Greet zijn met haar mee naar Quito gegaan. Ik ben op school gebleven om er in de namiddag met Cil en Dries te koken. We hebben een overheerlijk slaatje gemaakt met: sla, appelsien, advocado, ricottakaas en pikante vinigrette met olijfolie en chili. We staken in de salade een overheerlijke groente die jicama noemt. Ik had het nog nooit geproeft. Het lijkt op een grote patat. Je schilt die en snijdt ze in frietjes, klaar! Je hoeft deze groente niet te koken want ze is lekker om zo op te eten. Het smaakt zoet en lijkt een beetje op peer. Helaas was de opkomst van de ouders pover maar dit kan door de carnavalvakantie komen die nu wel heel dicht bij komt.

 Zaterdag zijn we op reis vertrokken richting Ambato in  de provincie Tungurahua. Daar wonen neven en nichten van padre. Vorig jaar zijn
we er met de carnavalvakantie ook al heen geweest. Ik was heel benieuwd om iedereen   terug te zien. Ambato is ongeveer 5,5 uur rijden. Maar door de drukte in het verkeer hebben we er 7 uur over gereden. Ik was heel erg moe toen we toe kwamen en ben niet mee
uit geweest met mijn nonkel, zus, Carlos en broer. Ik sliep bij de oma met mijn zusje. Ik sliep lekker tot zij na 4 uur ook thuis kwam. Toen was het een beetje krap. Ik had ook strik dat ik de oma uit bed zou duwen! En om 5 uur ’s ochtens hadden mijn nonkel en broer er niet beter op gevonden om nog een afterparty in de living te geven. De muziek was voor de hele straat. Ik ben na een tijdje eens gaan kijken om te vragen of ze niet wat zouden slapen. Maar ze namen me vast en ik moest meedansen. Het was dus heel snel tijd om te ontbijten en om naar de carnavalsstoet te vertrekken.  Het was over de koppen lopen maar we
hebben gelukkig een degelijk plaatsje gevonden. Met 2 uur vertraging is de stoet toch nog gepasseerd, het was een leuke stoet. Veel dansjes, verklede mensen en koninginnen van de verschillende provincies. Het was al heel laat toen we naar huis gingen. We hoorden toen nog dat er 2 bussen zware accidenten gehad hebben in de buurt van waar ik woon. In de ene bus zijn er in totaal 29 mensen dood. De buschauffeur heeft 3 keer zo snel gereden met de helft te veel mensen en is de controle over zijn bus verloren. Bij de slachtoffers zit een nichtje van 14 bij van de mensen die onder ons een appartement huren. Ook een vriendin van hen is omgekomen. Vanaf nu als ik in een bus zit waar de chauffeur onverantwoord rijdt ga ik het hem zeggen. Dan stap ik nog liever uit dan mijn leven te riskeren. 
 
Maandag gingen we normaal gezien zwemmen in Baños maar niet iedereen geraakte zo snel uit zijn bed waardoor we véél te laat vertrokken naar Baños. Er was enorm veel file waardoor we er pas waren tegen het middageten. Daarna zijn we naar de waterval Aguyán gaan kijken. 2 neefjes hebben een deadride gedaan over de ravijn. Het zag er super leuk uit maar ik wacht op de vrienden en vriendinnen om zoiets te doen met hen ;-) Ik heb de hele dag met het kleine neefje van bijna 3 gespeeld. Hij kon mijn naam niet zeggen dus ik werd maar Lies genoemd. Hij wou alleen nog maar naast mij zitten en met mij spelen. ’s avonds hebben we rondgelopen in Baños. Het was er kei gezellig, ik kwam er zelfs heel toevallig Gudrun tegen! In het terugkeren zijn we in een tunnel gestopt waar de weg een beetje breder werd. Daar zetten we de muziek in de auto super luid en hadden we een minidiscotheekfeestje. :D We zijn die nacht nog de karaokébars afgeschuimd. 
 
Dinsdag zijn we terug naar huis vertrokken tegen de middag. Het was redelijk rustig op de weg, dit hadden we niet verwacht. We stopten in  Salseda om er de typische ijsjes te eten. Ik was vergeten hoe lekker die waren. We stopten in Quito om er Carlos en Gabby af te zetten. Daar aten we opnieuw ijsjes. Maar deze keer waren het helados de paila die mijn zusje met Carlos hadden gemaakt voor een taak van de unief. Ze waren echt heerlijk. Daarna stopt we nog eens in Cayambe om er biscoches met caramelsaus te eten. Ik had het gevoel dat ik de hele dag had zitten eten! Thuisgekomen hebben we de valiezen geleegd en ben ik wijselijk in mijn bed gekropen. 

Woensdag gaf ik nog eens Engels. Het was alweer een tijdje geleden door de uitwisseling van de Belgische leerkrachten. De kindjes vroegen  al heel lang wanneer ze nog eens Engels zouden krijgen. Daarna hebben we met de kindjes van het eerste en tweede leerjaar de fomixsleutelhanger gemaakt. Ze vonden het fantastisch leuk en waren er al mee aan het spelen van voor ze goed en wel in elkaar zaten.

 Donderdag  hebben we de verjaardag van John Jairo gevierd. Door een foutje zijn er 2 taarten gekocht geweest. We hebben allemaal een groot stuk gekregen en er was nog voldoende over om mee te nemen voor zijn zus en ouders. Hij heeft een heel moeilijke situatie thuis. De papa is bijna altijd zat en ze hebben al bijna geen centen. Hij heeft al het hele schooljaar geen schoolgeld betaald en zijn zusje ook niet. Hij zag er heel triest uit maar ik denk dat hij vooral overdonderd was. Zijn verjaardag was in de vakantie maar ik denk dat die ongemerkt voorbij is gegaan. Daarna hebben we afscheid genomen van Greet en Glenn. Ze waren enorm ontroerd door de vele zelfgemaakte kaartjes en kleine aandenkens.  Elien was er ook om de film over onze school af te maken. We filmden enkele kinderen die hun naam en leeftijd moesten zeggen en ook wat ze graag later willen worden. Daarna vroeg Elien hen wat ze al wisten van België. Dat het er heel koud is, dat ze veel chocolade en frietjes eten enz. Monica vond dat het nog tijd was om een lekker caviaatje te proeven vooraleer ze terugkeerden. Zelfs Elien had er nog
nooit eentje geproefd. We reden naar Chaltura en kochten 1 cavia om te verdelen. Dat was meer dan genoeg want het bleef bij hen toch maar bij een mini proevertje. :D 

Vrijdag ben ik naar Quito gegaan met Théré, Monica, Greet en Glenn. Het was een somber dagje want Greet en Glenn vertrokken nu ook terug
naar Hoogstraten. Eerst hadden we nog een vergadering omtrent de scholenuitwisseling op de bureau van vvob. Wat voor mij heel fijn was om iedereen terug te zien daar. Bijna iedereen is er hoogzwanger. :D Anneleen bevalt zelfs deze week nog. Heel spannend! Hopelijk hadden Greet en Glenn een vlotte terugreis en kunnen ze vanaf maandag al hun avonturen kwijt op school. ’S Avonds bleef ik bij Sandra van ECASSEF slapen. Amai haar zoontje die kan snel puzzelen!! Hij is nog maar 4 en maakt de moeilijkste puzzels. We deden wedstrijdjes maar hij was altijd eerste klaar. Die nacht hebben de muggen mij gevonden en goed geattaqueerd. Krabbbbeeeeen!

 Zaterdag zijn Sandra, Cil, Jean en ik heel vroeg naar Apuela vertrokken om er een vergadering te hebben. De vergadering was met de socio’s van apsi dat een koffieorganisatie is. Momenteel moet er orde op zaken gesteld worden want anders gaan ze ten onder. Daarom heeft Sandra verschillende functies en taken binnen de organisatie uitgelegd. Binnen een maand zijn er verkiezingen. Cil heeft het nut en doel van een associatie uitgelegd. Jean heeft het over de subsidies gehad die ze zullen krijgen van Cotacatchi. Maar dit allemaal in materiaal niets in geld. Zodat ze er daarna niets anders mee kunnen kopen. Hij heeft het ook over modelfinca’s gehad die dan kunnen dienen om anderen bij te scholen. De weg van en naar Apuela is adembenemend mooi. Helaas hadden we veel last van nevel wat niet abnormaal is in het nevelwoud. ;) De weg is er heel slecht dus we zaten die dag meer dan 4 uur in de auto, goed door elkaar geschud. 

Zondag wordt een werkdagje. Ik moet nog enorm veel werk inhalen
en weet niet waar eerst te beginnen. Ik moet ook nog een sketch maken voor een free-podium feestje zondag in Quito.

Toedeloeeee!!

Maandag heeft het gestortregend! De kinderen zijn zonder hymne de klassen binnengestormd. Om op te warmen hebben we de chacha slide gedanst. Zo hebben we de woorden left en right geleerd. Samen met Cil hebben we de spelletjes die ze meebracht van België in het lokaaltje gelegd waar heel veel didactisch materiaal ligt. Ik heb er eventjes met haar rondgeneusd en we vonden een hele boel boeken, cd’s en puzzels in het Engels! Waarom zeggen ze me niet dat ze dat hebben? Ik kon het al veel eerder gebruikt hebben. Weten ze eigenlijk wel dat ze al die materialen hebben? Die klas is altijd achter slot en grendel. Sommige dingen zaten zelfs nog in hun plastiekje!

Dinsdag was het behoorlijk zonnig en hebben de kinderen hun banken gewassen. Daarna hebben ze hun dansje geoefend voor het welkomsfeestje maandag. In de namiddag ben ik begonnen met naamkaartjes te maken voor de keuken. In het Spaans en het Engels heb ik voor alle zaken in de keuken een kaartje. Zo blijft alles op z’n plaats liggen en oefenen ze hun Engels. Toen ik om stiften ging zoeken kwam ik Monica en doña Lidu tegen in het knutselhokje. Ze haalden een paar dozen uit de kast. Er zaten plastieken borden en bekertjes in voor elk kind. Blijkbaar heeft Eddy (een vroegere vrijwilliger) die geschonken vorig jaar. Zonder schaamte halen ze die pas nu uit hun verpakking!!! Een echte schande.

Woensdag hebben we de rangtelwoorden aangeleerd. Ze hadden er niet veel zin in precies. Al had ik het leuk proberen maken met een botenrace. Ach ja, soms zijn ze super gemotiveerd en soms gaat het minder vanzelfsprekend. Ik ga volgende week misschien een spelletje met ze doen dat ze de stoelen op een rijtje zetten en erop gaan staan. Daarna geef ik ze een kaartje met een rangtelwoord en dan moeten ze op volgorde gaan staan. Hopelijk vinden ze dat wel tof.

Donderdag was ik alleen met Jean op de bureau want de anderen waren koffie plantages in het noorden gaan bezoeken. Hij heeft me op Chinees getrakteerd. Overheerlijk maar suuuuuuuper veel. Ik denk dat niemand zoiets op krijgt! In de namiddag heb ik getekend en gekleurd om de naamplaatjes voor de keuken op te fleuren.

Vrijdag heb ik een deel van de kaartjes in de keuken opgehangen. Ze zijn al zeg ik het zelf wel mooi gelukt. Met de kinderen van 4 en 5 heb ik monsters gekleurd. Ik gaf instructies. Bijvoorbeeld: my monster has got six yellow legs, three red eyes, five green arms… Daarna hadden we allemaal grappige monstertjes! Wat me wel was opgevallen is dat de kinderen echt schrik hadden om eraan te beginnen. Ik wou geen enkel voorbeeld geven zodat we niet allemaal dezelfde monsters zouden hebben op het einde. Maar ze hadden schrik van die vrijheid. Na de speeltijd zijn Ria en Cil naar het schooltje gekomen voor een vergadering met Monica. We hebben goed gepraat en ideeën uitgewisseld. Monica heeft groen licht gegeven om met Dries, Cil en ik rond waarden en de axenroos te werken. Ik zie het al volledig zitten om er aan te beginnen! Monica heeft opnieuw gevraagd aan Ria of ik geen les wou geven aan de allerkleinsten. Maar we hebben het haar al gezegd dat Engels geven aan die leeftijd geen enkele zin heeft. Ze moeten eerst hun moedertaal onder de knie hebben. Normaal gezien ging een Spaanse vrouw van een andere foundation dit op haar nemen. Maar de kinderen vinden haar niet tof en ze geeft heel saai les. Ik zou liever in die klassen in plaats van Engels te geven rond de axenroos spelletjes spelen. Misschien kunnen we het zo wel doen en dat ik hier en daar een Engels woordje erin stop ;) Het is vooral omdat de ouders willen dat hun kinderen Engels krijgen dat Monica wil dat dit gebeurt. Een beetje veel druk van buitenaf met andere woorden… Nochtans moet Monica zich daar niets van aantrekken want wat weten de ouders nu van taalonderwijs? Niets, en Monica is pedagoge dus ze zou beter moeten weten. In de namiddag hebben we met Noémie gekookt. Deze keer maakten we hamburgers van quinoa. Ik heb de massa een kwartier lang gemengd met mijn handen. Misschien was dat de reden waarom ik die avond zo’n hevige pijn had in mijn onderrug. Met een dafalgannetje, voltarengel en een goede nachtrust was het zaterdagochtend stukken beter. Maar na een paar uurtjes  had ik het opnieuw zitten. Daardoor kon ik helaas niet meegaan naar de luchthaven om er onze nieuwe vrijwilliger Dries op te wachten… ‘S Avonds hoorden we recht over ons huis de Mariachis muziek maken. Er was een verjaardagsfeestje aan de gang van de overbuurvrouw. Even later werden we gebeld of we niet even langs kwamen. Ik ben een half uurtje gebleven maar dan was mijn rug toch aan liggen toe. Madre en padre zijn nog tot 4 uur gebleven. Padre was er toch heel ziek van als hij thuis kwam, maar hij moest en zou mee met madre naar de mis van 7 uur.

Zondag zijn mijn zusje en ik naar Attuntaqui gegaan. Daar staat een oude textielfabriek die momenteel als museum wordt gebruikt. Helaas was het niet open in het weekend. In de late namiddag zijn we naar een documentairefilm geweest over 2 broers die door de politie waren vermoord omdat ze Colombiaans waren. Daarom dachten ze dat ze tegen het regime van de president waren. Tot op heden weten ze niet exact wat er is gebeurd en wat er met de lichamen is gebeurd. De film heet ‘con mi corazón en Yambo’.

Maandag stond de hele school in rep en roer om de Belgsiche leerkrachten Nicole en Greet te ontvangen. Ze geven les op de vriendschapsschool in Minderhout. De ouders waren druk in de weer in de keuken om traditionele gerechten te maken uit Otavalo en omstreken. Ondertussen werden alle stoelen onder een tent gezet. Monica schilderde affiches en de kinderen kleedden zich om in de traditionele kledij. Om 10 uur arriveerden ze, het feest kon beginnen. Ze waren vergezeld door enkelen van de vvob waar ik in februari en maart een deel van mijn stage deed. Het was een blij weerzien. Elke klas had zijn dans voorbereid en daartussen kregen we enkele speeches. Daarna werden we uitgenodigd om al dat lekkers van de ouders te proeven. Slakken, fritadas, colada morada, talamales, empanadas enz. Ik kreeg van hen mijn naam in overheerlijke chocolade en als dat nog niet genoeg was een gigantische pot speculoospasta en marsepein :D Hoe eten een mens gelukkig kan maken hé. Dries heeft me diezelfde dag super lekkere zeevruchten gegeven in chocolade. Ik kan weer enkele dagen voort ;-)

Dinsdag, het is een jaar geleden dat ik mijn gastfamilie heb leren kennen. Daarom gaf ik ze een klein marsepeinen hartje met een stukje chocolade. Het doet toch raar dat ik hier na een jaar al terug ben hoor. Binnenkort vier ik voor het 2de jaar op rij carnaval in Ecuador. De leerkrachten van België hebben de hele voormiddag geobserveerd. In de namiddag heb ik de leerkrachten in Otavalo rondgeleid. We hebben heel veel gebabbeld over hun indrukken. Ze zeggen dat het toch wel ‘knopje omdraaien’ is. Met een totaal andere cultuur geconfronteerd worden kan je inderdaad soms overdonderen.

Woensdag hebben Nicole en Greet me bijna de hele voormiddag geholpen in mijn les Engels. Er stond opnieuw een doorschuifsysteem met spelletjes op het programma. Er was een groepje die twister in het Engels speelde, ergens speelden ze memory over dieren en getallen, een ander groepje speelde met de flitskaarten en de domino over de werkwoorden en het laatste groepje las in Engelse boekjes en maakte puzzels. Zonder hun hulp was het nooit mogelijk geweest om zoiets te doen. Zelfs gewoon in het juiste groepje gaan staan ging niet zo vlot. Tijdens de speeltijd hebben we spelletjes gespeeld met de kinderen. Elke klas had een spelletje voorgesteld. Alle andere kinderen moesten kijken hoe zij aan het spelen waren. Wat dus voor hen heel erg vervelend was. Gelukkig hadden Nicole en Greet spelletjes om met alle kinderen te spelen. In de namiddag zijn we naar de moestuin gegaan maar ik heb niet veel onkruid moeten trekken. Ik heb in de motregen een tekstje voor een juf vertaald in het Engels en enkele frequent gebruikte zinnetjes opgeschreven.

Donderdag hebben we de hele voormiddag pannenkoeken gebakken. De kleintjes hebben het mengsel helpen mixen. Ze vonden het enorm tof, die glimlachjes op hun gezicht was ongelooflijk. Het bakken zelf ging niet zo vlot want het gas was bijna op. Ze zijn nog Otavalo beginnen rondrijden op zoek naar een nieuwe gastank. De kinderen kregen de pannenkoeken met Luikse peer-en appelstroop en lichtbruine suiker. Ze vonden het héérlijk. Af en toe kwamen er kindjes nog eens piepen in de keuken om nog een stukje te bemachtigen. Tijdens de speeltijd waren er weer hier en daar conflicten op de speelplaats. Een jongen had 2 keer naar me gespuwd. En het was al 3 dagen dat hij dat naar verschillende mensen deed. Ik heb hem beet gepakt en in de keuken gezet om er 10 min af te koelen. Ik had de deur gesloten zodat hij niet weg kon lopen. 1 van de leerkrachten kwam de keuken binnen met vuile bordjes en toen was hij ontsnapt. Hij heeft een grote steen gepakt en hem naar mij gegooid. Gelukkig was het niet raak!!! Ik was er toch niet goed van hoor, en de leerkrachten van Minderhout ook niet… Soms weet ik toch echt niet hoe ik zo’n kinderen moet aanpakken. Ze zijn in staat je in het ziekenhuis te slaan. En de andere moment zijn ze poeslief. Dat we maar snel met de axenroos kunnen beginnen want ik ben benieuwd of het zal helpen. In de namiddag hebben we met enkele leerkrachten het meer van Cuicocha in Cotacatchi bezocht. Eerst was het er heel fris en regende het fel. Maar daarna kwam de zon toch wel door de wolken piepen. We zijn met het bootje rond de eilandjes in het midden gevaren. Hier en daar kun je gasbelletjes van de vulkaan die onder het meer zit zien ontsnappen in het water. Om op te warmen kregen we een kaneeldrankje met rum. Als aandenken kregen we een postkaartje mee.

Vrijdag zijn we met alle kinderen naar de waterval gewandeld. Madre is ook meegegaan met mij. Nu heeft ze een beter idee want waar ik les geef en hoe de kinderen zijn. Na 15 min wandelen waren we al gearriveerd. Ik trok van de kinderen enkele foto’s bij de waterval en na het picknicken zijn we langs een speeltuin gewandeld. Ik heb de kindjes geduwd op de schommel en ze geholpen op de wipplank. Op de speeltuin heeft Ricardo 2 epileptische aanvallen gekregen en hij had al een moeilijk dagje. In de namiddag zijn madre, ik en de 2 leerkrachten naar Atuntaqui gegaan om de textielfabriek te bezoeken. Het was zeker en vast de moeite om er eens binnen te gaan. Een vriendelijke meneer heeft ons rondgeleid en naar alle machines laten kijken. Voor Nicole en Greet terug naar huis keerden zijn we naar Ibarra gegaan om er een helado de paila en fritadas te eten.

Zaterdag zijn we met z’n allen naar de ponchomarkt gegaan. We hebben super veel souvenirs gekocht. Gelukkig waren er 2 leerkrachten van de Pestalozzischool mee want zei weten de prijzen als geen ander. Daardoor zijn we niet bedrogen geweest en kregen we waar voor ons geld. In de namiddag zijn we nog naar Yaguarcocha in Ibarra gereden om er -vergezeld door mijn broer- een wandeling te maken. ’s Avonds zat ik er weer laat in want ik heb mijn zusje met haar taak Engels geholpen. Daarna kreeg ik nog gratis en voor niets muziek van de karaoke tot 3 uur. Een mens wordt van minder oververmoeid.

Zondag was ik weer vroeg uit de veren om naar de evenaar in Quito te rijden. Gelukkig zijn we op een zondag gegaan want we kregen veel traditionele dansen te zien uit verschillende provincies van Ecuador. Ik had al meteen zin om mee te dansen. Op de terugweg zijn we nog even in San Pablo gestopt om het meer te zien. 

(eindelijk) zonnige groetjes,
Silke