29 februari: Woensdag heb ik voor het eerst een kwartet uitgeprobeerd met de kinderen. Het was helemaal niet simpel. Die werkvorm was voor hen nog onbekend. Maar ik kreeg vele complimentjes van de kinderen, ze vonden het een heel leuk spelletje. Ik merk ook dat ze het doorschuifsysteem beginnen te snappen. De 4 verschillende hoekjes waren: computerhoek met mijn Engelse cd, twister, kwartet en woordjes leggen met de letterdoos. Ze leren ook sneller groepjes maken en met andere kinderen samenwerken. In het begin van het schooljaar was dit een groot problemen.
1 maart: Donderdagvoormiddag heb ik met een zieke Dries een deel
van onze inventaris gemaakt op school. We zijn het beu dat ze zoveel materiaal hebben en het niet gebruiken. We maken dus een map met een beschrijving van alles wat er op school te vinden is, samen met een foto en de plaats waar het te ligt. Hopelijk zal het zijn diensten bewijzen later.
2 maart: Vrijdag heb ik terug les gegeven aan het eerste en tweede leerjaar. Het was een grote flop! Ik had leuke spelletjes gemaakt en zelfs met 3 lkr waren de kinderen de baas. Ik had het nochtans niet moeilijk gemaakt. Bijvoorbeeld ‘ik hang in de bananenboom’ waarbij ze moesten zeggen ‘My name is…, what is your name?’ en dan moesten ze iemand aanwijzen. Een ander spelletje was moederkloek waarbij ik iemand aanduid als grote kip. De andere kinderen weten niet wie de grote kip is. Zijzelf zijn kuikentjes en moeten met hun ogen dicht door het lokaal lopen. Als ze tegen iemand botsen en die is ook een kuiken zegt die ‘piep piep’. De grote kip zegt niets. Als je de grote kip vindt moet je die vastnemen als een trein en mag je niets meer zeggen. Op het einde heeft iedereen de moederkip gevonden. In overleg met de andere 2 lkr proberen we het volgende week eens op een andere manier. In de namiddag heb ik de familie van Sandra bezocht. We hebben naar haar foto’s gekeken van haar carnavalsreis naar zee. Wat later op de avond ben ik met Diego een wijntje gaan drinken in een leuke bar waar ze ook tiramisu verkochten. Daar moest ik niet lang over nadenken ;) ik heb er lekker gesmuld en gebabbeld met Diego. Het was al bijna tijd om terug naar huis te keren maar we zijn nog eens langs de opa en oma gepasseerd. Annibal had ik nog niet gezien sinds ik hier in
Ecuador ben, het was dus een blij weerzien.
3 maart: Zaterdag heb ik bijna de volledige dag met mijn zusje Incatekeningen gemaakt voor de vele brieven die ik eens dringend naar België moet sturen. Nog even geduld jongens, de brieven komen er ooit eens aan!’S Avonds heb ik met mama en zus broodjes gegeten in de hacienda. Het is er super gezellig en heel lekker! Het is eens wat meer eten wat ik gewoon ben om te eten.
4 maart: Zondag ben ik vroeg in de ochtend naar Otavalo gereden om er Carina te helpen met haar Engelse huistaak. Een tijdje later werd ik door
Cil en Dries opgewacht in de busterminal. Er stond namelijk een feestje op het programma. In Quito verzamelden vele Belgen en Nederlanders zich om er een fijne namiddag van te maken. We aten Belgische frietjes met biefstuk, vis of quiche. Daarna was het openpodium namiddag. Ik heb me zelf in de indigenakledij gestoken en heb een indigenadansje gedaan. Als ik de mevrouw naast me mag geloven heb ik talent ;) Annegreet en Gudrun hebben een plezante poppenkast gedaan en er werden veel Nerlandstalige klassiekers gezongen. Er was ook de kans om Brusselse wafels te kopen met aardbeien en slagroom. Dat was om je vingers van af te likken!
5 maart: Maandag ben ik naar de dokter gegaan. Ik heb al bijna 1,5 week last van muggenbeten. Ik had er meer dan 30!!! En er bleven maar beten bijkomen. Jean had me een naam van een zalf gegeven maar die verkopen ze hier niet meer. Daarom ben ik naar de dokter gegaan en die gaf me pilletjes tegen allergie mee. Hopelijk gaat het snel over want dat worden allemaal kleine littekentjes.
6 maart: Dinsdag was Monica boos op doña Lidu omdat ik haar dochter geholpen had met haar Engelse taak. Ik vind het niet kunnen dat ze zich
moeit met wat ik doe in mijn weekends. De omstandigheden waarin Lidu moet leven vind ik ook niet kunnen. En ik heb veel redenen om mij eens kwaad te maken op Monica. In de bus die ochtend had ik ook een beetje pech. Ik ben op een vuile zetel gaan zitten en mijn broek was nat. Ik hoopte nog dat het gewoon water was maar helaas was het pipi van een of ander kindje…
7 maart: Woensdag ben ik naar Intag gegaan met Jean. Het was er een kerkhof van plantjes… Of ze waren verbrand door de zon of ze waren verbrand door een verkeerde chemische stof die erop was gespoten. Het financiële verlies is immens. We hebben er zo vaak met foute mensen te maken gehad die enkel hun zakken wilden vullen. Om toch zoveel mogelijk plantjes te redden hebben de mannen de hele dag bamboe gezet en netten gespannen zodat de regen minder hard valt en de zon wat wordt geweerd. Ikzelf kon daarbij niet veel helpen dus heb ik het onkruid tussen de plantjes uitgetrokken. Ik had me goed ingesmeerd omdat het die dag super heet was. Er is naar het schijnt ook iets tegen de zon gebotst waardoor ze nu fellere stralen uitzend naar de aarde. En dat heeft mijn arme rugje geweten. Doordat ik op mijn hurkje zat kroop mijn t-shirt wat omhoog, en daar had ik mij uiteraard niet ingesmeerd. Mijn onderrug is nu bloedrood en Jean zegt dat er nog vochtblaasjes op kunnen komen… Fijne vooruitzichten. :D
8 maart: Donderdag stond ik moe op van een redelijk slapeloze nacht door de onzettende pijn van mijn verbrande onderrug. Ik moest naar de busterminal wandelen met mijn rugzak op mijn buik want het was niet uit te houden van de pijn. In de Engelse les hebben we de nummers tot 100 geleerd in het 3de en 4de leerjaar. We aten in de speeltijd chicharon met een choclo. Ik vroeg nog aan Lidu of we vis gingen eten omdat het er zo wit uit zag. Maar toen zei ze dat het varken was, met andere woorden puur varkensvet. Dit hebben ze kei lang op het vuur gezet tot de helft was gesmolten en de restjes een korstje hadden gekregen. Daarna zijn we met de helft van de kinderen naar het park Bolivar gereden om de heropening te vieren. Er waren een 10tal kinderen met de fiets. Ik heb de fluojasjes van basisschool De Scharrel bovengehaald en ze hebben goed dienst gedaan. Want niemand van de leerkrachten was met de fiets dus ze moesten voor ons busje fietsen. Door de jasjes waren ze goed zichtbaar. Het was weer snikheet en ik had mijn zonnecrème niet meegenomen. Het was dus sterven van de hitte in mijn
pullover of keihard verbranden. Denkend aan mijn arm rugje koos ik voor het eerste. Toen we terugkeerden naar school zag ik plots in de keuken een vuile grote rat lopen. Ik verschoot mij een breuk. Ze is heel snel onder de koelkast gerend. We zouden beter een schoolpoes kopen! In de namiddag kregen Dries en ik tekenles van Jean. Hij heeft 5 jaar kunstacademie gedaan. We hebben de hele tijd dozen getekend in perspectief en in proportie. Wat heel simpel lijkt maar dat is het helemaal niet! Jean leerde ons enkele trucjes om aan je schets te beginnen. Wij begonnen onmiddellijk met de details. :D Omdat het die dag de dag van de vrouw was zijn we mijn de hele familie gaan eten. En ze hadden er lasagne!!!! Jummy jummy voor mijn tummy!
9 maart: Vrijdag heb ik na het lesgeven een beetje liedjes opgezocht voor Ria en Jean want die zijn nu al 13 jaar uit de Belgische muziekwereld. Dus dat zullen ze zeker leuk vinden!
10 maart: Zaterdag zijn we cavia gaan eten bij vrienden van mijn ouders. Ze waren eerlijk gezegd echt wel lekker en super krokant. We kregen er chicha bij geserveerd een gefermenteerd maïsdrankje. Ik vond het niet lekker maar er was niets anders. In de namiddag hebben we monopoly gespeeld met het zoontje en daarna bakten we brood in een prachtige over zoals ze bij ons in de pizzeria hebben. De chicha heeft me ’s avonds wel wat krampkes bezorgd.
11 maart: Zondag heb ik verder geholpen aan de thesis van Xavier.
Na 2 uur vertalen, en barstende hoofdpijn waren we eindelijk klaar. In de namiddag heb ik een ganzenbord geknutseld om met de kindjes te spelen. Er waren verschillende blauwe vakjes waarop ze opdrachten moesten doen. Ik had er ook vakjes in gestopt zoals: opnieuw gooien, beurt over slaan, 2 plaatsen terug of vooruit. Hopelijk vinden ze het fijn!
12 maart: Maandag heb ik het ganzenbord uitgetest. Bij de oudste kinderen was het super plezant maar bij het 3de en 4deleerjaar maakten ze er weer een zootje van. Ze hadden er weer geen zin in omdat ik de groepjes had gemaakt zodat ze wat gelijk waren qua niveau. Ze hebben echt de hele tijd lastig gedaan. Telkens ik de les fijn wil maken, loopt het mis. Ria is sinds vandaag ook terug van België. Helaas zonder valiezen daarop zal ze nog een weekje moeten wachten. En ik zal dus ook geduld moeten hebben voor mijn nieuwe sletsjes en chocolade. In de namiddag maakte ik een woordenlijst want volgende week zijn er examens om de
trimester af te ronden.
13 maart: Dinsdag heb ik met madre een metalen lat gekocht voor Alexander uit het 4de leerjaar. Die lieve jongen had ze me geleend om in het 1ste leerjaar te gebruiken maar die kinderen zijn ze kwijt gespeeld. Vraag me ook niet hoe ze het doen in een klas van 5 op 5, maar ze was nergens meer te bespeuren. Daarna ben ik naar de bureau gegaan om Ria en Sandra te helpen om het rost babykatje te redden. Het was door een gaatje in het raam naar buiten gesprongen en kon niet meer terug. We hebben er de ladder bijgehaald en in het hele hoge gras vol met spinnen en rupsen gezocht. Het duurde toch wel even vooraleer we het gevonden hadden. We hoorden het miauwen maar we zagen niets. ’s Avonds ben ik toch wel eventjes verschoten door een racistische opmerking van mijn madre. Juanito en zijzelf waren over een vriendin aan het babbelen die getrouwd was deze week. Juanito zei dat haar man een ‘moreno’ is dus iemand die wat bruiner gekleurd is. Daarop zegt mijn madre dat dit goed is om het ras te zuiveren want het meisje is enorm bleek voor een Ecuadoriaanse te zijn. Ik wist niet wat ik hoorde!
14 maart: Woensdag heb ik mijn woordenlijst afgemaakt en afgedrukt. Daarna is Jean de reddende engel geweest want hij heeft mijn rug gekraakt en weg was de pijn in mijn schouder waar ik al 2 dagen mee zat. ’s Avonds heb ik naar een triller gekeken met mijn broer, maar die viel in slaap en dan zat ik nog alleen met de schrik!
15 maart: Donderdag heb ik Catrina, de dochter van de conciërge geholpen met haar Engels. De volgende dag had ze er examen over en ze verstond er maar bitter weinig van. Haar cursus stond vol fouten en volgens haar had ze die overgeschreven van het bord. Ik wou dat ik eens een les Engels kon bijwonen in het middelbaar. Ik denk dat ik er gek wordt… Toen ik naar huis wou heb ik een half uur op de bus moeten wachten! Normaal heb ik er elke 5 minuten eentje maar ze lieten me niet opstappen. Nu is er een nieuwe wet dat er niet meer mensen op mogen stappen dan dat er zitjes zijn. Vroeger zat hij prop vol!! Maar door de recente zware ongevallen mag dit niet meer. Wat eigenlijk wel een zeer goede beslissing is, alleen wat jammer voor mij want het kan soms gevaarlijk zijn op straat zo laat.
16 maart: Vrijdag was een super hectische ochtend. Padre en madre moesten die dag naar Quito dus ze zouden me meenemen tot Otavalo. Ze wisten dat ik om half 8 les moest geven en om 10 na 7 waren we nog steeds niet vertrokken. Uiteindelijk is iedereen klaar en dan wilden ze met de bus gaan?! Ik was daarvoor al veel te laat want met de bus is het minstens 3 kwartier rijden!! Gelukkig heb ik ze overhaalt gekregen. Toen ik op school 10 min te laat aankwam was er geen enkel kind te bespeuren! Ze hadden me weer niet verwittigt dat het vergadering was die dag. Ik was redelijk gehumeurd. En uiteindelijk hebben we nog anderhalf uur gewacht om met de vergadering te beginnen omdat de helft weer te laat was… Gelukkig had ik mijn postkaartjes mee zodat ik toch niets zat te doen. Die had ik gisteren gekocht en ik kreeg een valse dollar terug maar in de andere winkel hebben ze het niet gezien. Dus ben ik er vanaf. In de namiddag kwam een indigena meisje van 18 met haar baby’tje langs die een zware hoest had. Gelukkig is ze naar Jean gekomen en heeft hij haar raad gegeven. Vele baby’tjes zijn ondervoed hier. Ze zien er rond en gezond uit maar eigenlijk door de slechte voeding van de moeder krijgen ze maar weinig voedingsstoffen uit de moedermelk. ’s Avonds hebben we met z’n allen
naar de electie van miss Ecuador gekeken. En het is raar maar waar weer een blondje… Ze hebben hier zo’n schone meisjes en ze kiezen altijd voor blond.
17 maart: Zaterdag ben ik stiekem naar Sandra gegaan in de namiddag. Als uitvlucht moest ik naar een verjaardagsfeest. Cil en Dries zaten ook mee in het complot en wisten van alles. Ik begrijp nog altijd niet goed waarom mijn familie hen niet kan uitstaan. Maar voor mij zijn ze lief dus ik lieg dan maar om bestwil. We zijn met z’n allen gaan eten in een restaurant op de flank van de berg die uitkijkt op Ibarra en het meer. Het is er prachtig en het weer zat ook goed mee. We reden daarna door naar de familie want daar werd het feest van de oma die 100 word voorbereid. Ik heb wat met Karen zitten praten die ongeveer mijn leeftijd heeft. Het was gezellig en daarna nam ze me mee naar de kermis, ik at een suikerspin en ben op een G-force achtig iets gegaan. Wat later op de avond ben ik met Karen, Diego en nog een vriend cocktails gaan drinken. Ze waren overheerlijk en heel goedkoop (maar 2 dollar). Daarna reden we met de discocar van Diego door het nachtelijk Ibarra om naar de zatte mensen te kijken. Dat doen ze blijkbaar vaak en eerlijk gezegd is het wel grappig. We hebben er zelfs eentje zien botsen en die strompelde uit zijn auto en kon niet eens meer praten. Hoe ver sommige mensen kunnen gaan het is onvoorstelbaar. Ik ben bij Sandra thuis blijven slapen die nacht.
18 maart: Zondag ben ik zeer vroeg naar huis vertrokken want ik had madre beloofd om met haar mee te gaan naar een ‘dag van de vrouw’-feestje. Het was een bloedhete dag. We hadden een act voorbereid met
haar vriendinnen. We waren allemaal verkleed in leden van de fanfare. Ik was blij toen ik uit het pak kon want ik smolt er letterlijk in. Er kwam nog een clown optreden en ik won bij de stoelendans. We hebben lekker gegeten, zelfs worteltaart! De namiddag werd verder gevuld met zang en dans.
20 maart: Dinsdag zijn Dries en ik begonnen aan een bibliotheek systeem op school. We hebben alle boeken per soort gelegd. Gekleefd wat gescheurd was en nu moeten er nog stickers met codes op komen. Daarna zijn we naar Manu Chao, papa Chango en Calle 13 gaan kijken. Wat een probleem om aan het stadium te geraken. Gelukkig kwamen we enkele jongens tegen die toevallig ook van Otavalo waren. Samen zijn we er geraakt. Maar blijkbaar waren de kaartjes die we gekocht hadden enkel maar reserveringen en moesten we ze nog ruilen in een supermarkt. Na een kwartier wandelen in de regen kwamen we daar aan en vertelden ze ons dat we dit aan het stadium zelf moesten doen. We waren dus voor niets naar daar gewandeld maar gelukkig vonden we er heerlijke hamburgers om onze knorrende maagjes tevreden te stellen. Terug aan het stadium zijn we beginnen aanschuiven. Na 2 uur waren we nog niet echt veel opgeschoven en de mensen werden ongeduldig. Het werd zelfs zo erg dat er overal politie tussen kwam staan. Ik wou Eline, Gudrun en Annegreet vinden maar die stonden in een andere rij aan te schijven. Ik waagde het er toch op en zocht ze maar het was al donker en de regen viel met bakken uit de lucht. Gelukkig verkochten ze regenponcho’s en bleef ik behoorlijk droog maar mijn nieuwe schoenen zwommen in de plassen. Ik heb de meisjes niet gevonden en toen ik terug naar Dries wou vond ik hem ook niet meer. Gelukkig had hij mij paraplu en na even zoeken vond ik hem. Alleen was het onmogelijk om in die drummende massa tot bij hem te geraken. Na heel wat duwen en trekken is het mij uiteindelijk toch gelukt. Daarna kwam de politie om de massa te kalmeren met van die plastieken schilden. Ze waren net op tijd want er werden al een paar mensen onwel van de drukte. Er was zelfs een gek meisje in de arm van de politieman aan het bijten! Na het helse aanschuiven geraakten we toch binnen al had ik al schrik voor het naar buiten gaan. Het optreden was ondanks de felle regen en de kou heel plezant. De jongens uit Otavalo stelden ons vervoer voor. Een busje reed na het concert richting Otavalo wat ideaal was om dan bij Dries thuis te blijven slapen. Het camionnetje stond ons al op te wachten aan de uitgang. Het was maar een louche affaire. We kropen achterin de donkere cabine en er zaten al enkele jongens op een vuile matras. Daarna gingen de deuren dicht. Het enige wat verlichting bracht was de jongen die een sigaret rolde met een dollarbriefje. Ik denk zelfs dat hij het zo heeft opgerookt en er zat niet alleen tabak in… Dries en ik voelden ons net drugssmokkelaars of illegalen! Eventjes later stopte het busje plots. De chauffeur waarschuwde ons dat de uitlaatgassen ontsnapten in de ruimte waar wij zaten en dat we beter met de deuren open konden rijden. Maar ik had het al zo koud en was nat… Dries had er niet beter op gevonden dan mijn zijn broeksriem een systeem te maken dat hij de deur kon openen en dichten door zijn broeksriem af en toe wat losser te laten. Na 2 uur stonden we in Otavalo
maar het was nog een half uur wandelen naar Dries z’n huis gelukkig kwamen we toevallig nog een taxi tegen die ons naar huis bracht. Om 3 uur lagen we eindelijk te slapen! Wat een avontuur!
22 maart: We zijn met de hele bureau naar El Quinde gegaan om er 100 000 kleine koffieplantjes in de zakjes te planten. Het was een beetje zoeken naar een houding om geen kramp te krijgen in de benen. Maar het was gezellig en we waren op tijd klaar. Helaas merkte Jean een probleem op bij de zaaibedden. Ze waren veel te laag gemaakt waardoor ze geen 2 cm plaats hadden om te groeien. Maar het was al te laat om er iets aan te veranderen, weer een dagje meer El Quinde voor Jean en Dries deze week om dat op te lossen.
23 maart: Vrijdag maakten de kleintjes een taak ter vervanging van een examen Engels. Ze zijn nog veel te klein om Engels te studeren dus dan lossen we dat op die manier op. Gelukkig werd ik door Cil en Dries bij gestaan. In de namiddag ben ik naar de kookles van Noemie gegaan, er stond een chinees recept op het programma.
24 maart: De hele zaterdag heb ik kaartjes geschreven om mee te geven met Aykootje. Ik hoop maar dat ze af zijn tegen volgende week! :D
25 maart: Zondag is Cil op bezoek gekomen en hebben we hornado
gegeten en een helado de paila. Daarna zijn we met z’n allen naar het meer in Ibarra gereden. Maria die normaal elke ochtend de was komt doen bij ons is niet gekomen. Ze heeft rattenvergif ingeslikt omdat ze 7 maand zwanger is en niemand mocht dat weten. Maar een vreemde situatie hopelijk komen zij en haar baby er door…
26 maart: De 4 oudste klassen hebben examen gemaakt. Het waren weer de zelfde kinderen die echt duidelijk gestudeerd hadden. Er waren weer een groot deel van de kinderen die niet eens hun mapje mee naar huis hadden genomen.
27 maart: Dinsdag zijn we met de hele bureau naar San Fransisco gereden. Na 2,5 uur op een hobbelweg kwamen we toe op een boerderijtje. Het huisje bestond uit een paar houten plankjes naast elkaar. Hoe die mensen zo ver in de natuur kunnen leven met niets van comfort is ongelooflijk. We wandelden een kwartiertje in een prachtig stuk natuur om naar de forellenvijvers te gaan kijken. De provincie Oost-Vlaanderen heeft het eerste deel van het project al gesteund en wil een 2de som geld geven om verder te kunnen werken. Daarom moeten er foto’s worden opgestuurd en was een bezoek nodig. Wat een werkers waren dat, die mannen! Er was zelfs iemand bij met maar 1 arm die zware zakken stenen de berg op droeg! Respect!
Woensdag en donderdag was ik enorm ziek. Diaree en niets kunnen eten. De dokter is geweest en gaf me pilletjes en een drankje want ik was behoorlijk uitgedroogd. Ik had al schrik dat ik niet genezen zou zijn
voor Ayko kwam. Maar ik was de vrijdag al een beetje beter, eten ging nog moeilijk maar ik had al weer een beetje meer energie. Nelly die bij ons thuis werkt had minder geluk. De bus waarin ze zat was met een taxi gebotst. Ze vloog vooruit en brak haar arm. Zo wenen dat ze deed bij ons thuis voor ze naar het ziekenhuis kon. Gelukkig gaf de dokter haar een spuit tegen de pijn en was ze al snel wat rustiger. Ik heb helaas de voorstelling van Annegreet en Gudrun gemist die dag. Ze hebben onze handleidingen rond didactisch materiaal verder uitgewerkt dit jaar. Het was interessant geweest om eens te zien wat er allemaal aan veranderd is.
Vrijdag namiddag 30 maart ben ik met een brede glimlach naar Quito gereden. Daar heb ik de meest zenuwachtige uurtjes op de luchthaven beleefd. Ontmoette een oude (zatte) meneer maar ik was blij dat hij er was om de uurtjes sneller te doen gaan. Hij had geen huis en sliep in de luchthaven. Het laatste half uur was ik zo ongeduldig dat we een wandelingetje gingen maken op de parking van de luchthaven. Die man is dan nog gevallen ook zeg. Zijn oog was super hard aan het bloeden. En hij bleef er maar in wrijven in plaats van te doppen. Om half 12 kwam mijn lieve schat eindelijk door de deur!!! Ik kon niet wachten en glipte door de politie om rond zijn nek te vliegen. Mijn hard heeft nog nooit zo snel geslagen. Na 5 maanden uitkijken was hij eindelijk in Ecuador. Ik kon het niet geloven. We namen de taxi naar ons hostelletje, waar we 2 nachten verbleven.
De zaterdag hebben we de kabellift genomen om een prachtig uitzicht te hebben over Quito en de Cotapaxi vulkaan. In de namiddag bezochten we het historische centrum en klommen we tot in de top van de basiliek. Het waren enge trapjes maar het uitzicht was prachtig. En het gezelschap nog prachtiger :D ’s Avonds kwamen we toevallig een muziekfestivalletje tegen en het was super gezellig. Na een beetje verkeerd lopen vonden we ons hostelletje toch terug.
Zondag zijn we met een lieve vrouw naar mitad del mundo gegaan. We waren allemaal lekker verbrand en hadden een fijne voormiddag. Rond 3 uur namen we een taxi om de bus richting Baños te nemen waar we die nacht zouden slapen. Na een lange busrit kwamen we in het mini-Baños aan. We verkenden het stadje en bezochten de kerk en de plaatselijke kermis. De rups bleef een beetje hangen maar dit werd opgelost door de kermismeneer die zijn stok al in de buurt had staan, lelijke beren, vuile frietjes, veel te enge draaimolens… Ayko vond de lichtjes op de berg fascinerend en ik bestelde salchipapas maar mijn worstje was een teleurstelling. Zelfs de hondjes moesten het niet hebben!
Maandag zijn we gaan raften en leerden leuke mensen kennen in het busje ernaartoe. We hebben behoorlijk lang in de bus (die ze hier ‘chiva’heten) gezeten maar het was gezellig. Blijkbaar was de rivier op het stukje waar we wilden raften te gevaarlijk door de zware regen die nacht. We hebben een rustiger stuk gedaan waardoor we zelfs even in het water mochten springen. Dat moesten ze me geen 2 keer zeggen. In de namiddag reden we richting Puyo waar we Cil en haar familie ontmoetten. We wandelden nog eventjes door Puyo en hadden plots zin in cornflakes met melk. Gelukkig waren de mensen van het hostel zo vriendelijk om ons de keuken te lenen zodat we gespaard bleven van
ongemakkelijke en vreemde situaties :D
Dinsdag werden we opgehaald door onze vriendelijke gids Patricio die ons die dag door de jungle heeft geleid. We maakten een kroon van blaadjes, zwommen onder de waterval en zagen vele beestjes en gekke planten. We aten mieren en smeerden ons in met termieten. In de namiddag bezochten we een indianenstam. Ik kocht boombloed die je op wondjes moet smeren, we verkleedden ons als echt indianen, ik maakte een papegaaienvriendinnetje (Maria) en we dronken chicha (maar deze keer van Yucca gemaakt). Later die avond keken we naar de prachtige vulkaan Sangai en de sterretjes. Het geluk ligt tegenwoordig aan mijn zijde;-)
Woensdag vaarden we met de kano, bezochten we een apenpark en reuze vissen. We wandelden naar een prachtige uitkijkplek met hangmatten en mochten onze tarzankunsten tonen op een gigantisch touw boven een ravijn. Die avond keerden we terug naar Baños.
Donderdag werd een busdag en aanschuifdag op z’n Ecuadoriaans. Om
6 uur ’s ochtens vertrokken in Baños en om half 8 ’s avonds toegekomen in Ibarra… Maar we zongen met Finne kinderliedjes en op weg naar Ibarra hebben we gezellig gekletst met ons tweetjes. Het was gezellig. Ayko maakte kennis met mijn gastgezin. We zijn nog tot heel laat die avond kerken gaan bezoeken want naar het schijnt brengt het geluk om er 7 gezien te hebben op 1 dag. Dat hebben we dat maar gedaan ook al was ik al volkomen gelukkig! Ayko was gefascineerd door de kerken… studiemisvorming ;-)
Vrijdag trokken we met madre en padre naar de fruitmarkt. Daarna kochten we fanesca om stille vrijdag te vieren. Ayko en ik verkenden Ibarra en aten een helado de paila. Het was niet echt Ayko’s ding maar de pilseners gingen wel vlot naar binnen. In de namiddag viel ons plan om naar Cuycotcha (vulkaanmeer) te gaan letterlijk in het water. We hebben dus maar gezellig naar een filmpje gekeken. Het is te zeggen Ayko heeft gekeken en Silke heeft lekker in zijn armen geslapen.
Zaterdag was souvenierkes dag. Ayko’s vrees dat hij de dingen die hij voorbije week tegenkwam niet meer zo kunnen kopen was snel verdwenen. Je vindt er echt alles! We aten frietjes en vertrokken richting de Peguche waterval. We vertrokken in de gieten de regen en kwamen aan in de zon. We konden zelfs terugwandelen en hoefden geen taxi meer te nemen. Toen werd het tijd voor afscheid en we namen een busje richting Quito. We zaten er opnieuw heel lang in maar dat vonden we niet erg. Het was gezellig en we hebben leuk gekletst. Na enkele uurtjes in de luchthaven tussen enkele vreemde mensen en opnieuw cornflakes eten, kwam het moment van groot verdriet. Gelukkig heeft Ayko de goede gewoonte om kleenexkes bij zich te hebben. Afscheid nemen is nooit leuk… Gelukkig zijn we al ver over de helft en kan ik al een beetje beginnen aftellen. Straks komt mama nog op bezoek en nog enkele vrienden dus de tijd vliegt wel voorbij. Ik kan maar beter nog een beetje van mijn avontuur hier genieten.
Veel liefs,
Silke!
1 maart: Donderdagvoormiddag heb ik met een zieke Dries een deel
van onze inventaris gemaakt op school. We zijn het beu dat ze zoveel materiaal hebben en het niet gebruiken. We maken dus een map met een beschrijving van alles wat er op school te vinden is, samen met een foto en de plaats waar het te ligt. Hopelijk zal het zijn diensten bewijzen later.
2 maart: Vrijdag heb ik terug les gegeven aan het eerste en tweede leerjaar. Het was een grote flop! Ik had leuke spelletjes gemaakt en zelfs met 3 lkr waren de kinderen de baas. Ik had het nochtans niet moeilijk gemaakt. Bijvoorbeeld ‘ik hang in de bananenboom’ waarbij ze moesten zeggen ‘My name is…, what is your name?’ en dan moesten ze iemand aanwijzen. Een ander spelletje was moederkloek waarbij ik iemand aanduid als grote kip. De andere kinderen weten niet wie de grote kip is. Zijzelf zijn kuikentjes en moeten met hun ogen dicht door het lokaal lopen. Als ze tegen iemand botsen en die is ook een kuiken zegt die ‘piep piep’. De grote kip zegt niets. Als je de grote kip vindt moet je die vastnemen als een trein en mag je niets meer zeggen. Op het einde heeft iedereen de moederkip gevonden. In overleg met de andere 2 lkr proberen we het volgende week eens op een andere manier. In de namiddag heb ik de familie van Sandra bezocht. We hebben naar haar foto’s gekeken van haar carnavalsreis naar zee. Wat later op de avond ben ik met Diego een wijntje gaan drinken in een leuke bar waar ze ook tiramisu verkochten. Daar moest ik niet lang over nadenken ;) ik heb er lekker gesmuld en gebabbeld met Diego. Het was al bijna tijd om terug naar huis te keren maar we zijn nog eens langs de opa en oma gepasseerd. Annibal had ik nog niet gezien sinds ik hier in
Ecuador ben, het was dus een blij weerzien.
3 maart: Zaterdag heb ik bijna de volledige dag met mijn zusje Incatekeningen gemaakt voor de vele brieven die ik eens dringend naar België moet sturen. Nog even geduld jongens, de brieven komen er ooit eens aan!’S Avonds heb ik met mama en zus broodjes gegeten in de hacienda. Het is er super gezellig en heel lekker! Het is eens wat meer eten wat ik gewoon ben om te eten.
4 maart: Zondag ben ik vroeg in de ochtend naar Otavalo gereden om er Carina te helpen met haar Engelse huistaak. Een tijdje later werd ik door
Cil en Dries opgewacht in de busterminal. Er stond namelijk een feestje op het programma. In Quito verzamelden vele Belgen en Nederlanders zich om er een fijne namiddag van te maken. We aten Belgische frietjes met biefstuk, vis of quiche. Daarna was het openpodium namiddag. Ik heb me zelf in de indigenakledij gestoken en heb een indigenadansje gedaan. Als ik de mevrouw naast me mag geloven heb ik talent ;) Annegreet en Gudrun hebben een plezante poppenkast gedaan en er werden veel Nerlandstalige klassiekers gezongen. Er was ook de kans om Brusselse wafels te kopen met aardbeien en slagroom. Dat was om je vingers van af te likken!
5 maart: Maandag ben ik naar de dokter gegaan. Ik heb al bijna 1,5 week last van muggenbeten. Ik had er meer dan 30!!! En er bleven maar beten bijkomen. Jean had me een naam van een zalf gegeven maar die verkopen ze hier niet meer. Daarom ben ik naar de dokter gegaan en die gaf me pilletjes tegen allergie mee. Hopelijk gaat het snel over want dat worden allemaal kleine littekentjes.
6 maart: Dinsdag was Monica boos op doña Lidu omdat ik haar dochter geholpen had met haar Engelse taak. Ik vind het niet kunnen dat ze zich
moeit met wat ik doe in mijn weekends. De omstandigheden waarin Lidu moet leven vind ik ook niet kunnen. En ik heb veel redenen om mij eens kwaad te maken op Monica. In de bus die ochtend had ik ook een beetje pech. Ik ben op een vuile zetel gaan zitten en mijn broek was nat. Ik hoopte nog dat het gewoon water was maar helaas was het pipi van een of ander kindje…
7 maart: Woensdag ben ik naar Intag gegaan met Jean. Het was er een kerkhof van plantjes… Of ze waren verbrand door de zon of ze waren verbrand door een verkeerde chemische stof die erop was gespoten. Het financiële verlies is immens. We hebben er zo vaak met foute mensen te maken gehad die enkel hun zakken wilden vullen. Om toch zoveel mogelijk plantjes te redden hebben de mannen de hele dag bamboe gezet en netten gespannen zodat de regen minder hard valt en de zon wat wordt geweerd. Ikzelf kon daarbij niet veel helpen dus heb ik het onkruid tussen de plantjes uitgetrokken. Ik had me goed ingesmeerd omdat het die dag super heet was. Er is naar het schijnt ook iets tegen de zon gebotst waardoor ze nu fellere stralen uitzend naar de aarde. En dat heeft mijn arme rugje geweten. Doordat ik op mijn hurkje zat kroop mijn t-shirt wat omhoog, en daar had ik mij uiteraard niet ingesmeerd. Mijn onderrug is nu bloedrood en Jean zegt dat er nog vochtblaasjes op kunnen komen… Fijne vooruitzichten. :D
8 maart: Donderdag stond ik moe op van een redelijk slapeloze nacht door de onzettende pijn van mijn verbrande onderrug. Ik moest naar de busterminal wandelen met mijn rugzak op mijn buik want het was niet uit te houden van de pijn. In de Engelse les hebben we de nummers tot 100 geleerd in het 3de en 4de leerjaar. We aten in de speeltijd chicharon met een choclo. Ik vroeg nog aan Lidu of we vis gingen eten omdat het er zo wit uit zag. Maar toen zei ze dat het varken was, met andere woorden puur varkensvet. Dit hebben ze kei lang op het vuur gezet tot de helft was gesmolten en de restjes een korstje hadden gekregen. Daarna zijn we met de helft van de kinderen naar het park Bolivar gereden om de heropening te vieren. Er waren een 10tal kinderen met de fiets. Ik heb de fluojasjes van basisschool De Scharrel bovengehaald en ze hebben goed dienst gedaan. Want niemand van de leerkrachten was met de fiets dus ze moesten voor ons busje fietsen. Door de jasjes waren ze goed zichtbaar. Het was weer snikheet en ik had mijn zonnecrème niet meegenomen. Het was dus sterven van de hitte in mijn
pullover of keihard verbranden. Denkend aan mijn arm rugje koos ik voor het eerste. Toen we terugkeerden naar school zag ik plots in de keuken een vuile grote rat lopen. Ik verschoot mij een breuk. Ze is heel snel onder de koelkast gerend. We zouden beter een schoolpoes kopen! In de namiddag kregen Dries en ik tekenles van Jean. Hij heeft 5 jaar kunstacademie gedaan. We hebben de hele tijd dozen getekend in perspectief en in proportie. Wat heel simpel lijkt maar dat is het helemaal niet! Jean leerde ons enkele trucjes om aan je schets te beginnen. Wij begonnen onmiddellijk met de details. :D Omdat het die dag de dag van de vrouw was zijn we mijn de hele familie gaan eten. En ze hadden er lasagne!!!! Jummy jummy voor mijn tummy!
9 maart: Vrijdag heb ik na het lesgeven een beetje liedjes opgezocht voor Ria en Jean want die zijn nu al 13 jaar uit de Belgische muziekwereld. Dus dat zullen ze zeker leuk vinden!
10 maart: Zaterdag zijn we cavia gaan eten bij vrienden van mijn ouders. Ze waren eerlijk gezegd echt wel lekker en super krokant. We kregen er chicha bij geserveerd een gefermenteerd maïsdrankje. Ik vond het niet lekker maar er was niets anders. In de namiddag hebben we monopoly gespeeld met het zoontje en daarna bakten we brood in een prachtige over zoals ze bij ons in de pizzeria hebben. De chicha heeft me ’s avonds wel wat krampkes bezorgd.
11 maart: Zondag heb ik verder geholpen aan de thesis van Xavier.
Na 2 uur vertalen, en barstende hoofdpijn waren we eindelijk klaar. In de namiddag heb ik een ganzenbord geknutseld om met de kindjes te spelen. Er waren verschillende blauwe vakjes waarop ze opdrachten moesten doen. Ik had er ook vakjes in gestopt zoals: opnieuw gooien, beurt over slaan, 2 plaatsen terug of vooruit. Hopelijk vinden ze het fijn!
12 maart: Maandag heb ik het ganzenbord uitgetest. Bij de oudste kinderen was het super plezant maar bij het 3de en 4deleerjaar maakten ze er weer een zootje van. Ze hadden er weer geen zin in omdat ik de groepjes had gemaakt zodat ze wat gelijk waren qua niveau. Ze hebben echt de hele tijd lastig gedaan. Telkens ik de les fijn wil maken, loopt het mis. Ria is sinds vandaag ook terug van België. Helaas zonder valiezen daarop zal ze nog een weekje moeten wachten. En ik zal dus ook geduld moeten hebben voor mijn nieuwe sletsjes en chocolade. In de namiddag maakte ik een woordenlijst want volgende week zijn er examens om de
trimester af te ronden.
13 maart: Dinsdag heb ik met madre een metalen lat gekocht voor Alexander uit het 4de leerjaar. Die lieve jongen had ze me geleend om in het 1ste leerjaar te gebruiken maar die kinderen zijn ze kwijt gespeeld. Vraag me ook niet hoe ze het doen in een klas van 5 op 5, maar ze was nergens meer te bespeuren. Daarna ben ik naar de bureau gegaan om Ria en Sandra te helpen om het rost babykatje te redden. Het was door een gaatje in het raam naar buiten gesprongen en kon niet meer terug. We hebben er de ladder bijgehaald en in het hele hoge gras vol met spinnen en rupsen gezocht. Het duurde toch wel even vooraleer we het gevonden hadden. We hoorden het miauwen maar we zagen niets. ’s Avonds ben ik toch wel eventjes verschoten door een racistische opmerking van mijn madre. Juanito en zijzelf waren over een vriendin aan het babbelen die getrouwd was deze week. Juanito zei dat haar man een ‘moreno’ is dus iemand die wat bruiner gekleurd is. Daarop zegt mijn madre dat dit goed is om het ras te zuiveren want het meisje is enorm bleek voor een Ecuadoriaanse te zijn. Ik wist niet wat ik hoorde!
14 maart: Woensdag heb ik mijn woordenlijst afgemaakt en afgedrukt. Daarna is Jean de reddende engel geweest want hij heeft mijn rug gekraakt en weg was de pijn in mijn schouder waar ik al 2 dagen mee zat. ’s Avonds heb ik naar een triller gekeken met mijn broer, maar die viel in slaap en dan zat ik nog alleen met de schrik!
15 maart: Donderdag heb ik Catrina, de dochter van de conciërge geholpen met haar Engels. De volgende dag had ze er examen over en ze verstond er maar bitter weinig van. Haar cursus stond vol fouten en volgens haar had ze die overgeschreven van het bord. Ik wou dat ik eens een les Engels kon bijwonen in het middelbaar. Ik denk dat ik er gek wordt… Toen ik naar huis wou heb ik een half uur op de bus moeten wachten! Normaal heb ik er elke 5 minuten eentje maar ze lieten me niet opstappen. Nu is er een nieuwe wet dat er niet meer mensen op mogen stappen dan dat er zitjes zijn. Vroeger zat hij prop vol!! Maar door de recente zware ongevallen mag dit niet meer. Wat eigenlijk wel een zeer goede beslissing is, alleen wat jammer voor mij want het kan soms gevaarlijk zijn op straat zo laat.
16 maart: Vrijdag was een super hectische ochtend. Padre en madre moesten die dag naar Quito dus ze zouden me meenemen tot Otavalo. Ze wisten dat ik om half 8 les moest geven en om 10 na 7 waren we nog steeds niet vertrokken. Uiteindelijk is iedereen klaar en dan wilden ze met de bus gaan?! Ik was daarvoor al veel te laat want met de bus is het minstens 3 kwartier rijden!! Gelukkig heb ik ze overhaalt gekregen. Toen ik op school 10 min te laat aankwam was er geen enkel kind te bespeuren! Ze hadden me weer niet verwittigt dat het vergadering was die dag. Ik was redelijk gehumeurd. En uiteindelijk hebben we nog anderhalf uur gewacht om met de vergadering te beginnen omdat de helft weer te laat was… Gelukkig had ik mijn postkaartjes mee zodat ik toch niets zat te doen. Die had ik gisteren gekocht en ik kreeg een valse dollar terug maar in de andere winkel hebben ze het niet gezien. Dus ben ik er vanaf. In de namiddag kwam een indigena meisje van 18 met haar baby’tje langs die een zware hoest had. Gelukkig is ze naar Jean gekomen en heeft hij haar raad gegeven. Vele baby’tjes zijn ondervoed hier. Ze zien er rond en gezond uit maar eigenlijk door de slechte voeding van de moeder krijgen ze maar weinig voedingsstoffen uit de moedermelk. ’s Avonds hebben we met z’n allen
naar de electie van miss Ecuador gekeken. En het is raar maar waar weer een blondje… Ze hebben hier zo’n schone meisjes en ze kiezen altijd voor blond.
17 maart: Zaterdag ben ik stiekem naar Sandra gegaan in de namiddag. Als uitvlucht moest ik naar een verjaardagsfeest. Cil en Dries zaten ook mee in het complot en wisten van alles. Ik begrijp nog altijd niet goed waarom mijn familie hen niet kan uitstaan. Maar voor mij zijn ze lief dus ik lieg dan maar om bestwil. We zijn met z’n allen gaan eten in een restaurant op de flank van de berg die uitkijkt op Ibarra en het meer. Het is er prachtig en het weer zat ook goed mee. We reden daarna door naar de familie want daar werd het feest van de oma die 100 word voorbereid. Ik heb wat met Karen zitten praten die ongeveer mijn leeftijd heeft. Het was gezellig en daarna nam ze me mee naar de kermis, ik at een suikerspin en ben op een G-force achtig iets gegaan. Wat later op de avond ben ik met Karen, Diego en nog een vriend cocktails gaan drinken. Ze waren overheerlijk en heel goedkoop (maar 2 dollar). Daarna reden we met de discocar van Diego door het nachtelijk Ibarra om naar de zatte mensen te kijken. Dat doen ze blijkbaar vaak en eerlijk gezegd is het wel grappig. We hebben er zelfs eentje zien botsen en die strompelde uit zijn auto en kon niet eens meer praten. Hoe ver sommige mensen kunnen gaan het is onvoorstelbaar. Ik ben bij Sandra thuis blijven slapen die nacht.
18 maart: Zondag ben ik zeer vroeg naar huis vertrokken want ik had madre beloofd om met haar mee te gaan naar een ‘dag van de vrouw’-feestje. Het was een bloedhete dag. We hadden een act voorbereid met
haar vriendinnen. We waren allemaal verkleed in leden van de fanfare. Ik was blij toen ik uit het pak kon want ik smolt er letterlijk in. Er kwam nog een clown optreden en ik won bij de stoelendans. We hebben lekker gegeten, zelfs worteltaart! De namiddag werd verder gevuld met zang en dans.
20 maart: Dinsdag zijn Dries en ik begonnen aan een bibliotheek systeem op school. We hebben alle boeken per soort gelegd. Gekleefd wat gescheurd was en nu moeten er nog stickers met codes op komen. Daarna zijn we naar Manu Chao, papa Chango en Calle 13 gaan kijken. Wat een probleem om aan het stadium te geraken. Gelukkig kwamen we enkele jongens tegen die toevallig ook van Otavalo waren. Samen zijn we er geraakt. Maar blijkbaar waren de kaartjes die we gekocht hadden enkel maar reserveringen en moesten we ze nog ruilen in een supermarkt. Na een kwartier wandelen in de regen kwamen we daar aan en vertelden ze ons dat we dit aan het stadium zelf moesten doen. We waren dus voor niets naar daar gewandeld maar gelukkig vonden we er heerlijke hamburgers om onze knorrende maagjes tevreden te stellen. Terug aan het stadium zijn we beginnen aanschuiven. Na 2 uur waren we nog niet echt veel opgeschoven en de mensen werden ongeduldig. Het werd zelfs zo erg dat er overal politie tussen kwam staan. Ik wou Eline, Gudrun en Annegreet vinden maar die stonden in een andere rij aan te schijven. Ik waagde het er toch op en zocht ze maar het was al donker en de regen viel met bakken uit de lucht. Gelukkig verkochten ze regenponcho’s en bleef ik behoorlijk droog maar mijn nieuwe schoenen zwommen in de plassen. Ik heb de meisjes niet gevonden en toen ik terug naar Dries wou vond ik hem ook niet meer. Gelukkig had hij mij paraplu en na even zoeken vond ik hem. Alleen was het onmogelijk om in die drummende massa tot bij hem te geraken. Na heel wat duwen en trekken is het mij uiteindelijk toch gelukt. Daarna kwam de politie om de massa te kalmeren met van die plastieken schilden. Ze waren net op tijd want er werden al een paar mensen onwel van de drukte. Er was zelfs een gek meisje in de arm van de politieman aan het bijten! Na het helse aanschuiven geraakten we toch binnen al had ik al schrik voor het naar buiten gaan. Het optreden was ondanks de felle regen en de kou heel plezant. De jongens uit Otavalo stelden ons vervoer voor. Een busje reed na het concert richting Otavalo wat ideaal was om dan bij Dries thuis te blijven slapen. Het camionnetje stond ons al op te wachten aan de uitgang. Het was maar een louche affaire. We kropen achterin de donkere cabine en er zaten al enkele jongens op een vuile matras. Daarna gingen de deuren dicht. Het enige wat verlichting bracht was de jongen die een sigaret rolde met een dollarbriefje. Ik denk zelfs dat hij het zo heeft opgerookt en er zat niet alleen tabak in… Dries en ik voelden ons net drugssmokkelaars of illegalen! Eventjes later stopte het busje plots. De chauffeur waarschuwde ons dat de uitlaatgassen ontsnapten in de ruimte waar wij zaten en dat we beter met de deuren open konden rijden. Maar ik had het al zo koud en was nat… Dries had er niet beter op gevonden dan mijn zijn broeksriem een systeem te maken dat hij de deur kon openen en dichten door zijn broeksriem af en toe wat losser te laten. Na 2 uur stonden we in Otavalo
maar het was nog een half uur wandelen naar Dries z’n huis gelukkig kwamen we toevallig nog een taxi tegen die ons naar huis bracht. Om 3 uur lagen we eindelijk te slapen! Wat een avontuur!
22 maart: We zijn met de hele bureau naar El Quinde gegaan om er 100 000 kleine koffieplantjes in de zakjes te planten. Het was een beetje zoeken naar een houding om geen kramp te krijgen in de benen. Maar het was gezellig en we waren op tijd klaar. Helaas merkte Jean een probleem op bij de zaaibedden. Ze waren veel te laag gemaakt waardoor ze geen 2 cm plaats hadden om te groeien. Maar het was al te laat om er iets aan te veranderen, weer een dagje meer El Quinde voor Jean en Dries deze week om dat op te lossen.
23 maart: Vrijdag maakten de kleintjes een taak ter vervanging van een examen Engels. Ze zijn nog veel te klein om Engels te studeren dus dan lossen we dat op die manier op. Gelukkig werd ik door Cil en Dries bij gestaan. In de namiddag ben ik naar de kookles van Noemie gegaan, er stond een chinees recept op het programma.
24 maart: De hele zaterdag heb ik kaartjes geschreven om mee te geven met Aykootje. Ik hoop maar dat ze af zijn tegen volgende week! :D
25 maart: Zondag is Cil op bezoek gekomen en hebben we hornado
gegeten en een helado de paila. Daarna zijn we met z’n allen naar het meer in Ibarra gereden. Maria die normaal elke ochtend de was komt doen bij ons is niet gekomen. Ze heeft rattenvergif ingeslikt omdat ze 7 maand zwanger is en niemand mocht dat weten. Maar een vreemde situatie hopelijk komen zij en haar baby er door…
26 maart: De 4 oudste klassen hebben examen gemaakt. Het waren weer de zelfde kinderen die echt duidelijk gestudeerd hadden. Er waren weer een groot deel van de kinderen die niet eens hun mapje mee naar huis hadden genomen.
27 maart: Dinsdag zijn we met de hele bureau naar San Fransisco gereden. Na 2,5 uur op een hobbelweg kwamen we toe op een boerderijtje. Het huisje bestond uit een paar houten plankjes naast elkaar. Hoe die mensen zo ver in de natuur kunnen leven met niets van comfort is ongelooflijk. We wandelden een kwartiertje in een prachtig stuk natuur om naar de forellenvijvers te gaan kijken. De provincie Oost-Vlaanderen heeft het eerste deel van het project al gesteund en wil een 2de som geld geven om verder te kunnen werken. Daarom moeten er foto’s worden opgestuurd en was een bezoek nodig. Wat een werkers waren dat, die mannen! Er was zelfs iemand bij met maar 1 arm die zware zakken stenen de berg op droeg! Respect!
Woensdag en donderdag was ik enorm ziek. Diaree en niets kunnen eten. De dokter is geweest en gaf me pilletjes en een drankje want ik was behoorlijk uitgedroogd. Ik had al schrik dat ik niet genezen zou zijn
voor Ayko kwam. Maar ik was de vrijdag al een beetje beter, eten ging nog moeilijk maar ik had al weer een beetje meer energie. Nelly die bij ons thuis werkt had minder geluk. De bus waarin ze zat was met een taxi gebotst. Ze vloog vooruit en brak haar arm. Zo wenen dat ze deed bij ons thuis voor ze naar het ziekenhuis kon. Gelukkig gaf de dokter haar een spuit tegen de pijn en was ze al snel wat rustiger. Ik heb helaas de voorstelling van Annegreet en Gudrun gemist die dag. Ze hebben onze handleidingen rond didactisch materiaal verder uitgewerkt dit jaar. Het was interessant geweest om eens te zien wat er allemaal aan veranderd is.
Vrijdag namiddag 30 maart ben ik met een brede glimlach naar Quito gereden. Daar heb ik de meest zenuwachtige uurtjes op de luchthaven beleefd. Ontmoette een oude (zatte) meneer maar ik was blij dat hij er was om de uurtjes sneller te doen gaan. Hij had geen huis en sliep in de luchthaven. Het laatste half uur was ik zo ongeduldig dat we een wandelingetje gingen maken op de parking van de luchthaven. Die man is dan nog gevallen ook zeg. Zijn oog was super hard aan het bloeden. En hij bleef er maar in wrijven in plaats van te doppen. Om half 12 kwam mijn lieve schat eindelijk door de deur!!! Ik kon niet wachten en glipte door de politie om rond zijn nek te vliegen. Mijn hard heeft nog nooit zo snel geslagen. Na 5 maanden uitkijken was hij eindelijk in Ecuador. Ik kon het niet geloven. We namen de taxi naar ons hostelletje, waar we 2 nachten verbleven.
De zaterdag hebben we de kabellift genomen om een prachtig uitzicht te hebben over Quito en de Cotapaxi vulkaan. In de namiddag bezochten we het historische centrum en klommen we tot in de top van de basiliek. Het waren enge trapjes maar het uitzicht was prachtig. En het gezelschap nog prachtiger :D ’s Avonds kwamen we toevallig een muziekfestivalletje tegen en het was super gezellig. Na een beetje verkeerd lopen vonden we ons hostelletje toch terug.
Zondag zijn we met een lieve vrouw naar mitad del mundo gegaan. We waren allemaal lekker verbrand en hadden een fijne voormiddag. Rond 3 uur namen we een taxi om de bus richting Baños te nemen waar we die nacht zouden slapen. Na een lange busrit kwamen we in het mini-Baños aan. We verkenden het stadje en bezochten de kerk en de plaatselijke kermis. De rups bleef een beetje hangen maar dit werd opgelost door de kermismeneer die zijn stok al in de buurt had staan, lelijke beren, vuile frietjes, veel te enge draaimolens… Ayko vond de lichtjes op de berg fascinerend en ik bestelde salchipapas maar mijn worstje was een teleurstelling. Zelfs de hondjes moesten het niet hebben!
Maandag zijn we gaan raften en leerden leuke mensen kennen in het busje ernaartoe. We hebben behoorlijk lang in de bus (die ze hier ‘chiva’heten) gezeten maar het was gezellig. Blijkbaar was de rivier op het stukje waar we wilden raften te gevaarlijk door de zware regen die nacht. We hebben een rustiger stuk gedaan waardoor we zelfs even in het water mochten springen. Dat moesten ze me geen 2 keer zeggen. In de namiddag reden we richting Puyo waar we Cil en haar familie ontmoetten. We wandelden nog eventjes door Puyo en hadden plots zin in cornflakes met melk. Gelukkig waren de mensen van het hostel zo vriendelijk om ons de keuken te lenen zodat we gespaard bleven van
ongemakkelijke en vreemde situaties :D
Dinsdag werden we opgehaald door onze vriendelijke gids Patricio die ons die dag door de jungle heeft geleid. We maakten een kroon van blaadjes, zwommen onder de waterval en zagen vele beestjes en gekke planten. We aten mieren en smeerden ons in met termieten. In de namiddag bezochten we een indianenstam. Ik kocht boombloed die je op wondjes moet smeren, we verkleedden ons als echt indianen, ik maakte een papegaaienvriendinnetje (Maria) en we dronken chicha (maar deze keer van Yucca gemaakt). Later die avond keken we naar de prachtige vulkaan Sangai en de sterretjes. Het geluk ligt tegenwoordig aan mijn zijde;-)
Woensdag vaarden we met de kano, bezochten we een apenpark en reuze vissen. We wandelden naar een prachtige uitkijkplek met hangmatten en mochten onze tarzankunsten tonen op een gigantisch touw boven een ravijn. Die avond keerden we terug naar Baños.
Donderdag werd een busdag en aanschuifdag op z’n Ecuadoriaans. Om
6 uur ’s ochtens vertrokken in Baños en om half 8 ’s avonds toegekomen in Ibarra… Maar we zongen met Finne kinderliedjes en op weg naar Ibarra hebben we gezellig gekletst met ons tweetjes. Het was gezellig. Ayko maakte kennis met mijn gastgezin. We zijn nog tot heel laat die avond kerken gaan bezoeken want naar het schijnt brengt het geluk om er 7 gezien te hebben op 1 dag. Dat hebben we dat maar gedaan ook al was ik al volkomen gelukkig! Ayko was gefascineerd door de kerken… studiemisvorming ;-)
Vrijdag trokken we met madre en padre naar de fruitmarkt. Daarna kochten we fanesca om stille vrijdag te vieren. Ayko en ik verkenden Ibarra en aten een helado de paila. Het was niet echt Ayko’s ding maar de pilseners gingen wel vlot naar binnen. In de namiddag viel ons plan om naar Cuycotcha (vulkaanmeer) te gaan letterlijk in het water. We hebben dus maar gezellig naar een filmpje gekeken. Het is te zeggen Ayko heeft gekeken en Silke heeft lekker in zijn armen geslapen.
Zaterdag was souvenierkes dag. Ayko’s vrees dat hij de dingen die hij voorbije week tegenkwam niet meer zo kunnen kopen was snel verdwenen. Je vindt er echt alles! We aten frietjes en vertrokken richting de Peguche waterval. We vertrokken in de gieten de regen en kwamen aan in de zon. We konden zelfs terugwandelen en hoefden geen taxi meer te nemen. Toen werd het tijd voor afscheid en we namen een busje richting Quito. We zaten er opnieuw heel lang in maar dat vonden we niet erg. Het was gezellig en we hebben leuk gekletst. Na enkele uurtjes in de luchthaven tussen enkele vreemde mensen en opnieuw cornflakes eten, kwam het moment van groot verdriet. Gelukkig heeft Ayko de goede gewoonte om kleenexkes bij zich te hebben. Afscheid nemen is nooit leuk… Gelukkig zijn we al ver over de helft en kan ik al een beetje beginnen aftellen. Straks komt mama nog op bezoek en nog enkele vrienden dus de tijd vliegt wel voorbij. Ik kan maar beter nog een beetje van mijn avontuur hier genieten.
Veel liefs,
Silke!
RSS Feed