Maandag heeft het gestortregend! De kinderen zijn zonder hymne de klassen binnengestormd. Om op te warmen hebben we de chacha slide gedanst. Zo hebben we de woorden left en right geleerd. Samen met Cil hebben we de spelletjes die ze meebracht van België in het lokaaltje gelegd waar heel veel didactisch materiaal ligt. Ik heb er eventjes met haar rondgeneusd en we vonden een hele boel boeken, cd’s en puzzels in het Engels! Waarom zeggen ze me niet dat ze dat hebben? Ik kon het al veel eerder gebruikt hebben. Weten ze eigenlijk wel dat ze al die materialen hebben? Die klas is altijd achter slot en grendel. Sommige dingen zaten zelfs nog in hun plastiekje!

Dinsdag was het behoorlijk zonnig en hebben de kinderen hun banken gewassen. Daarna hebben ze hun dansje geoefend voor het welkomsfeestje maandag. In de namiddag ben ik begonnen met naamkaartjes te maken voor de keuken. In het Spaans en het Engels heb ik voor alle zaken in de keuken een kaartje. Zo blijft alles op z’n plaats liggen en oefenen ze hun Engels. Toen ik om stiften ging zoeken kwam ik Monica en doña Lidu tegen in het knutselhokje. Ze haalden een paar dozen uit de kast. Er zaten plastieken borden en bekertjes in voor elk kind. Blijkbaar heeft Eddy (een vroegere vrijwilliger) die geschonken vorig jaar. Zonder schaamte halen ze die pas nu uit hun verpakking!!! Een echte schande.

Woensdag hebben we de rangtelwoorden aangeleerd. Ze hadden er niet veel zin in precies. Al had ik het leuk proberen maken met een botenrace. Ach ja, soms zijn ze super gemotiveerd en soms gaat het minder vanzelfsprekend. Ik ga volgende week misschien een spelletje met ze doen dat ze de stoelen op een rijtje zetten en erop gaan staan. Daarna geef ik ze een kaartje met een rangtelwoord en dan moeten ze op volgorde gaan staan. Hopelijk vinden ze dat wel tof.

Donderdag was ik alleen met Jean op de bureau want de anderen waren koffie plantages in het noorden gaan bezoeken. Hij heeft me op Chinees getrakteerd. Overheerlijk maar suuuuuuuper veel. Ik denk dat niemand zoiets op krijgt! In de namiddag heb ik getekend en gekleurd om de naamplaatjes voor de keuken op te fleuren.

Vrijdag heb ik een deel van de kaartjes in de keuken opgehangen. Ze zijn al zeg ik het zelf wel mooi gelukt. Met de kinderen van 4 en 5 heb ik monsters gekleurd. Ik gaf instructies. Bijvoorbeeld: my monster has got six yellow legs, three red eyes, five green arms… Daarna hadden we allemaal grappige monstertjes! Wat me wel was opgevallen is dat de kinderen echt schrik hadden om eraan te beginnen. Ik wou geen enkel voorbeeld geven zodat we niet allemaal dezelfde monsters zouden hebben op het einde. Maar ze hadden schrik van die vrijheid. Na de speeltijd zijn Ria en Cil naar het schooltje gekomen voor een vergadering met Monica. We hebben goed gepraat en ideeën uitgewisseld. Monica heeft groen licht gegeven om met Dries, Cil en ik rond waarden en de axenroos te werken. Ik zie het al volledig zitten om er aan te beginnen! Monica heeft opnieuw gevraagd aan Ria of ik geen les wou geven aan de allerkleinsten. Maar we hebben het haar al gezegd dat Engels geven aan die leeftijd geen enkele zin heeft. Ze moeten eerst hun moedertaal onder de knie hebben. Normaal gezien ging een Spaanse vrouw van een andere foundation dit op haar nemen. Maar de kinderen vinden haar niet tof en ze geeft heel saai les. Ik zou liever in die klassen in plaats van Engels te geven rond de axenroos spelletjes spelen. Misschien kunnen we het zo wel doen en dat ik hier en daar een Engels woordje erin stop ;) Het is vooral omdat de ouders willen dat hun kinderen Engels krijgen dat Monica wil dat dit gebeurt. Een beetje veel druk van buitenaf met andere woorden… Nochtans moet Monica zich daar niets van aantrekken want wat weten de ouders nu van taalonderwijs? Niets, en Monica is pedagoge dus ze zou beter moeten weten. In de namiddag hebben we met Noémie gekookt. Deze keer maakten we hamburgers van quinoa. Ik heb de massa een kwartier lang gemengd met mijn handen. Misschien was dat de reden waarom ik die avond zo’n hevige pijn had in mijn onderrug. Met een dafalgannetje, voltarengel en een goede nachtrust was het zaterdagochtend stukken beter. Maar na een paar uurtjes  had ik het opnieuw zitten. Daardoor kon ik helaas niet meegaan naar de luchthaven om er onze nieuwe vrijwilliger Dries op te wachten… ‘S Avonds hoorden we recht over ons huis de Mariachis muziek maken. Er was een verjaardagsfeestje aan de gang van de overbuurvrouw. Even later werden we gebeld of we niet even langs kwamen. Ik ben een half uurtje gebleven maar dan was mijn rug toch aan liggen toe. Madre en padre zijn nog tot 4 uur gebleven. Padre was er toch heel ziek van als hij thuis kwam, maar hij moest en zou mee met madre naar de mis van 7 uur.

Zondag zijn mijn zusje en ik naar Attuntaqui gegaan. Daar staat een oude textielfabriek die momenteel als museum wordt gebruikt. Helaas was het niet open in het weekend. In de late namiddag zijn we naar een documentairefilm geweest over 2 broers die door de politie waren vermoord omdat ze Colombiaans waren. Daarom dachten ze dat ze tegen het regime van de president waren. Tot op heden weten ze niet exact wat er is gebeurd en wat er met de lichamen is gebeurd. De film heet ‘con mi corazón en Yambo’.

Maandag stond de hele school in rep en roer om de Belgsiche leerkrachten Nicole en Greet te ontvangen. Ze geven les op de vriendschapsschool in Minderhout. De ouders waren druk in de weer in de keuken om traditionele gerechten te maken uit Otavalo en omstreken. Ondertussen werden alle stoelen onder een tent gezet. Monica schilderde affiches en de kinderen kleedden zich om in de traditionele kledij. Om 10 uur arriveerden ze, het feest kon beginnen. Ze waren vergezeld door enkelen van de vvob waar ik in februari en maart een deel van mijn stage deed. Het was een blij weerzien. Elke klas had zijn dans voorbereid en daartussen kregen we enkele speeches. Daarna werden we uitgenodigd om al dat lekkers van de ouders te proeven. Slakken, fritadas, colada morada, talamales, empanadas enz. Ik kreeg van hen mijn naam in overheerlijke chocolade en als dat nog niet genoeg was een gigantische pot speculoospasta en marsepein :D Hoe eten een mens gelukkig kan maken hé. Dries heeft me diezelfde dag super lekkere zeevruchten gegeven in chocolade. Ik kan weer enkele dagen voort ;-)

Dinsdag, het is een jaar geleden dat ik mijn gastfamilie heb leren kennen. Daarom gaf ik ze een klein marsepeinen hartje met een stukje chocolade. Het doet toch raar dat ik hier na een jaar al terug ben hoor. Binnenkort vier ik voor het 2de jaar op rij carnaval in Ecuador. De leerkrachten van België hebben de hele voormiddag geobserveerd. In de namiddag heb ik de leerkrachten in Otavalo rondgeleid. We hebben heel veel gebabbeld over hun indrukken. Ze zeggen dat het toch wel ‘knopje omdraaien’ is. Met een totaal andere cultuur geconfronteerd worden kan je inderdaad soms overdonderen.

Woensdag hebben Nicole en Greet me bijna de hele voormiddag geholpen in mijn les Engels. Er stond opnieuw een doorschuifsysteem met spelletjes op het programma. Er was een groepje die twister in het Engels speelde, ergens speelden ze memory over dieren en getallen, een ander groepje speelde met de flitskaarten en de domino over de werkwoorden en het laatste groepje las in Engelse boekjes en maakte puzzels. Zonder hun hulp was het nooit mogelijk geweest om zoiets te doen. Zelfs gewoon in het juiste groepje gaan staan ging niet zo vlot. Tijdens de speeltijd hebben we spelletjes gespeeld met de kinderen. Elke klas had een spelletje voorgesteld. Alle andere kinderen moesten kijken hoe zij aan het spelen waren. Wat dus voor hen heel erg vervelend was. Gelukkig hadden Nicole en Greet spelletjes om met alle kinderen te spelen. In de namiddag zijn we naar de moestuin gegaan maar ik heb niet veel onkruid moeten trekken. Ik heb in de motregen een tekstje voor een juf vertaald in het Engels en enkele frequent gebruikte zinnetjes opgeschreven.

Donderdag hebben we de hele voormiddag pannenkoeken gebakken. De kleintjes hebben het mengsel helpen mixen. Ze vonden het enorm tof, die glimlachjes op hun gezicht was ongelooflijk. Het bakken zelf ging niet zo vlot want het gas was bijna op. Ze zijn nog Otavalo beginnen rondrijden op zoek naar een nieuwe gastank. De kinderen kregen de pannenkoeken met Luikse peer-en appelstroop en lichtbruine suiker. Ze vonden het héérlijk. Af en toe kwamen er kindjes nog eens piepen in de keuken om nog een stukje te bemachtigen. Tijdens de speeltijd waren er weer hier en daar conflicten op de speelplaats. Een jongen had 2 keer naar me gespuwd. En het was al 3 dagen dat hij dat naar verschillende mensen deed. Ik heb hem beet gepakt en in de keuken gezet om er 10 min af te koelen. Ik had de deur gesloten zodat hij niet weg kon lopen. 1 van de leerkrachten kwam de keuken binnen met vuile bordjes en toen was hij ontsnapt. Hij heeft een grote steen gepakt en hem naar mij gegooid. Gelukkig was het niet raak!!! Ik was er toch niet goed van hoor, en de leerkrachten van Minderhout ook niet… Soms weet ik toch echt niet hoe ik zo’n kinderen moet aanpakken. Ze zijn in staat je in het ziekenhuis te slaan. En de andere moment zijn ze poeslief. Dat we maar snel met de axenroos kunnen beginnen want ik ben benieuwd of het zal helpen. In de namiddag hebben we met enkele leerkrachten het meer van Cuicocha in Cotacatchi bezocht. Eerst was het er heel fris en regende het fel. Maar daarna kwam de zon toch wel door de wolken piepen. We zijn met het bootje rond de eilandjes in het midden gevaren. Hier en daar kun je gasbelletjes van de vulkaan die onder het meer zit zien ontsnappen in het water. Om op te warmen kregen we een kaneeldrankje met rum. Als aandenken kregen we een postkaartje mee.

Vrijdag zijn we met alle kinderen naar de waterval gewandeld. Madre is ook meegegaan met mij. Nu heeft ze een beter idee want waar ik les geef en hoe de kinderen zijn. Na 15 min wandelen waren we al gearriveerd. Ik trok van de kinderen enkele foto’s bij de waterval en na het picknicken zijn we langs een speeltuin gewandeld. Ik heb de kindjes geduwd op de schommel en ze geholpen op de wipplank. Op de speeltuin heeft Ricardo 2 epileptische aanvallen gekregen en hij had al een moeilijk dagje. In de namiddag zijn madre, ik en de 2 leerkrachten naar Atuntaqui gegaan om de textielfabriek te bezoeken. Het was zeker en vast de moeite om er eens binnen te gaan. Een vriendelijke meneer heeft ons rondgeleid en naar alle machines laten kijken. Voor Nicole en Greet terug naar huis keerden zijn we naar Ibarra gegaan om er een helado de paila en fritadas te eten.

Zaterdag zijn we met z’n allen naar de ponchomarkt gegaan. We hebben super veel souvenirs gekocht. Gelukkig waren er 2 leerkrachten van de Pestalozzischool mee want zei weten de prijzen als geen ander. Daardoor zijn we niet bedrogen geweest en kregen we waar voor ons geld. In de namiddag zijn we nog naar Yaguarcocha in Ibarra gereden om er -vergezeld door mijn broer- een wandeling te maken. ’s Avonds zat ik er weer laat in want ik heb mijn zusje met haar taak Engels geholpen. Daarna kreeg ik nog gratis en voor niets muziek van de karaoke tot 3 uur. Een mens wordt van minder oververmoeid.

Zondag was ik weer vroeg uit de veren om naar de evenaar in Quito te rijden. Gelukkig zijn we op een zondag gegaan want we kregen veel traditionele dansen te zien uit verschillende provincies van Ecuador. Ik had al meteen zin om mee te dansen. Op de terugweg zijn we nog even in San Pablo gestopt om het meer te zien. 

(eindelijk) zonnige groetjes,
Silke
CĂ©line
2/21/2012 01:30:10 am

Zo een heimwee als ik je blog lees :-) Zeker nu ik besef dat ik daar vorig jaar ook was :-)
Hoe gaat het daar Silko.??? Man man man... wou echt dat ik een vliegje was :-)
Echt heb al super veel aan je gedacht.. Nog nieuws van Sandra en Diego?? Of andere leuke avontuurtjes ;-)

Groetjes!!Xxx

Reply



Leave a Reply.