Dinsdag 20 dec. zijn we naar El Quinde geweest om er zakjes te vullen met een mengeling van zwarte aarde en mest. Later komen daar dan de koffieplantjes in. Guillermo heeft 2 vulmachines gemaakt maar ze stonden nog niet op punt. Daarom hebben we de hele voormiddag en een stuk in de namiddag met de hand gevuld. Ik denk dat ik er maximum zo’n 150 heb gevuld. Het ging echt heel traag vooruit. Enkele mannen mengden aarde met mest. We waren met een zestal aan het vullen en Ria zette de zakjes mooi naast elkaar. Ondertussen werd er aan de machines gewerkt. Gelukkig hebben ze het laatste uur kunnen gebruiken. Wat een verschil!!! In dat uurtje hebben we meer zakjes gevuld dan dat we de hele dag al hadden gedaan. Dus als we met genoeg mankracht zijn de volgende keer kunnen we de 2 machines in werken zetten. Dan zie je het werk echt vlotten. En als je weet dat er 100 000 zakjes moeten gevuld worden is die machine meer dan welkom. ;)

Woensdag hadden de kinderen maar school tot 11 uur zodat we alles voor het kerstfeestje konden klaarzetten. Elke leerling had een kerstkaartje gemaakt. Door middel van briefjes trekken wisselden de kinderen hun kaartjes aan elkaar uit.  In de namiddag heb ik de uitnodigingen voor de ouders helpen kleuren. Een serieus werkje hoor! Ze hadden een kaarsje met hulstblaadjes gekozen. Deze moesten allemaal gekleurd en uitgeknipt worden. Vooral dat laatste was verschrikkelijk door de hulstblaadjes. Daarna hebben we de kerscadeautjes ingepakt en de koekjes verdeeld onder de kinderen. Voor ik naar de bureau ging hebben we nog even geoefend voor ons toneeltje. Ik was 1 van de 3 dochters. Ze maakten een pakje zonder inhoud en gaven het aan de papa. Hij was eerst kwaad, maar we vertelden dat er kusjes in zaten. Zo kon hij elke keer als hij zich verdrietig voelde er eentje uithalen. Daarna was hij reuze blij.

Donderdag was de dag van het kerstfeestje. De kinderen waren allemaal prachtig verkleed in engeltjes, herdertjes, Kerstmannen… We zijn door de straten gewandeld terwijl we kerstliedjes zongen. Voorop liepen Maria en Jozef met het kindje Jezus. In een auditorium wat verderop in de straat van onze school hebben we genoten van dans, liedjes en toneeltjes. Gebracht door leerlingen, leerkrachten en ouders. Een mooie gebeurtenis en heel grappig bovendien! Van feesten hebben ze hier wel kaas gegeten zelle! De kinderen hebben daarna een pakje gekregen van de juffen (wel gekocht met de centjes van de ouders)en van Ria. De giften van Jansen farmaceutica zijn goed van pas gekomen. Alle kinderen hebben notablokjes, cursusbladeren, balpennen, post-it’s en een tandenborstel gekregen in een mooie zak. De hele dag heeft een mevrouw van Rotterdam ons vergezeld. Er is een kansje dat we van hen ook een mooi bedragje gaan krijgen om de school te verbeteren.

Vrijdag heb ik geen wekker gezet en heb heerlijk geslapen tot half 10. Ik ben met papa van hier naar daar gereden om fruit, groenten, vlees, cadeautjes voor iedereen… en in de namiddag zijn we een televisie gaan kopen voor mijn broer. Nadat we pizza gaan eten zijn maakten we een ommetje langs de parken van Ibarra. Die zijn momenteel prachtig versierd met duizenden lichtjes!

Zaterdag kreeg ik super goed nieuws! De school in Oostakker waar Els les geeft hebben soepverkoop gehouden. Het heeft maarliefst 677 euro opgebracht!!! Bedankt Els en de hele school voor dit mooie initiatief! Ik kan al niet wachten om de foto’s te laten zien aan de kinderen en leerkrachten. Ik heb verder de hele dag in de winkel van mama geholpen want het was een drukke dag! Toch heb ik ook even tijd gevonden om nieuwe schoentjes te kopen, want mijn rode schoentjes zijn nu toch wel vuilbakwaardig geworden. Madre heeft ze terugbetaald als kerstpakje. Voor ik het wist was het al half 10! We zijn naar tio Jessy gereden om barbecuevlees met frietjes te kopen en hebben alles thuis lekker opgegeten. Om 12 ’s nachts hebben we samen kerstliedjes gezongen in ons salon. Mama heeft Jezus in onze kerststal gelegd. Hij ligt nu vredig te slapen tussen de smurfen, de simpsons, de vrouw van popey…

Zondag ben ik opnieuw de hele dag gaan helpen in de winkel. In de voormiddag was ik alleen met madre. We hebben goed verkocht! ’s Middags zijn we chinees gaan eten en tot 8 u bleven we in de winkel. Mijn zusje is in de namiddag ook gekomen en op momenten dat we geen klanten hadden keken we naar de gelaarsde kat op mijn computer. ’s Avonds zijn we gebarbecuede varkensdarmen gaan kopen. Jeetje dat is taai! Ik vond het toch maar niets en heb mij een lekker boterhammetje met choco gemaakt! Er gaat niets boven pan con chocolate!

Maandag ben ik de hele dag thuis gebleven. Ik heb wat geholpen om de tafel te zetten en de keuken te kuisen. Daarna kregen we bezoek van de centuurverkoper uit Otavalo. Padre wil al een tijdje veranderen van auto en hij werd verliefd op die man z’n auto. Na een testritje rond het meer van Ibarra was het beslist. Sinds vandaag hebben we dus een Nissan Murano van 3 jaar oud. Een hele mooie wagen, maar ik wil niet weten hoeveel hij heeft gekost.

Tot snel trouwe bloglezers!

Een vrolijk kerstfeest gewenst!

Silke.

 
Woensdag was ik vanalles van plan met de kinderen rond de dagen van de week in het Engels. Ik had dinsdag de hele namiddag gewerkt aan een  doorschuifsysteem. Op het einde had ik een spel met iedereen samen voorzien. Helaas kon de les niet doorgaan want de leerkracht van muziek had meer tijd nodig om de liedjes te oefenen die ze dinsdag moesten zingen. Het schoolkoor zingt ieder jaar in een andere school. Na enkele keren te luisteren naar de liedjes heb ik mij nuttiger bezig gehouden. Carina de dochter van de conciërge had de volgende dag examen Engels. Ik heb haar dus een hele tijd geholpen om de grammatica uit te leggen en zinnen te vertalen. Haar boek stond vol met fouten en ze wist bijna niets van wat ze had opgeschreven. Volgens mij kopiëren ze veel van het bord zonder eigenlijk goed te weten waarover het gaat. Over de middag hadden Ria en ik vergadering op school met Monica en 2 leerkrachten. We hebben subtiel aangebracht dat we graag wat willen veranderen aan het gedrag van de kinderen. Dat slaan, schoppen en grof taalgebruik mag zeker eens aangepakt worden! Ik heb enkele voorstellen gedaan en met 2 van mijn ideetjes beginnen we na de vakantie. We gaan voor elke klas 5 sterren maken. En de kinderen moeten die aan elkaar geven als ze vinden dat diegene dat verdient heeft. Belangrijk is dat ze verwoorden waarom ze die ster aan iemand geven. Het mooie daaraan is dat de kinderen zelf positief gedrag opmerken bij medeleerlingen. Het is niet de leerkracht die zegt van ‘die zou wel eens de ster mogen krijgen vandaag’. Zo werkt het niet. Wel grappig was dat ik het steeds over 5 pluimen had. Ik had er totaal niet bij stil gestaan dat ‘iemand een pluim geven’ een gezegde is  van bij ons. Hier staat een pluim totaal niet in verband met goed gedrag. Daarom keken ze een beetje raar en gelukkig had Ria snel door waarom! ;-) We hebben het ook over de moestuin gehad, we willen de kinderen meer betrekken. Ze kunnen de woensdagnamiddag beter gewoon meegaan als het de beurt is aan hun mama of papa. Daarna heeft Monica ons een verlanglijstje getoond van wat ze nog willen voor de school. De muur in de keuken uitbreken, de oven en de microgolf. Ook hadden ze aan 400 dollar nieuwe leerplannen aangekocht. Ze hadden ze al gekocht zonder ze te betalen… Ok, dat ze nodig zijn maar ze mogen dat wel eerst eens met ons bespreken hé. De overheid is wel héél slim geweest, de leerplannen zijn gedrukt op een super donkere achtergrond. Het is onmogelijk om ze te kopiëren. Maar welke school kan 400 dollar ophoesten om deze boeken te kopen? Geen enkele! Dus ze kopen ze niet met als gevolg dat ze de vernieuwingen niet kennen. Waarom maakt de staat veranderingen als niemand ze zal toepassen? 50 dollar per leerplan, en ze zijn nergens online te vinden. Ik vind het overdreven! Wij gaan ze nu kopen met de centen van de benefiet. Op de bureau van ECASSEF zijn we na de vergadering eens aan het rekenen gegaan en we hebben al heel veel centjes nuttig besteed! Het jaarloon van de ingenieur voor onze moestuin, zaden, werktuigen, een bal, het vervoer naar Quito voor het concert om geld in te zamelen, kopietjes voor de kinderen, Engelse werkboeken, de leerplannen, een externe hardeschijf, een blender… We hebben al bijna niets meer over. Dus we zullen moeten wachten tot er weer wat binnenkomt. Het project van de school in Oostakker die soep met balletjes gaat verkopen ten voordele van de Pestalozzischool bijvoorbeeld.  Daarna kunnen we eens kijken wat er dringend moet veranderd worden. Maar ze kunnen niet alles willen, ze moeten keuzes maken.

Donderdag zijn we dus met de kinderen naar het schooltje verderop in de straat gegaan om er onze kerstliedjes te zingen. In die school zitten kindjes van 2 tot 6 die heel arm zijn. Gelukkig krijgen ze het gebouw van de staat en ook het eten en de lonen van de leerkrachten betalen ze. Dat geluk hebben wij met de Pestalozzischool helaas niet. Gehandicapte kinderen worden nog steeds niet goed aanvaard in deze maatschappij. Onze kinderen kregen na het zingen gelatine van kersen en een lekker stuk taart. Bij het buitengaan kregen ze zelfs allemaal nog een zak met koekjes en snoep! Ze waren nogal in de wolken hoor! Toen Carina thuis kwam was ik natuurlijk benieuwd hoe haar examen Engels was geweest. Ze zei dat het behoorlijk goed was gegaan en dat de vragen niet moeilijk waren. Het valt nog af te wachten hoe de uitslag zal zijn, want ik had gisteren toch wel heel veel schrik in haar plaats toen ik zag hoe weinig ze er van begreep. Er zijn nog 2 kinderen gekomen in de namiddag om kerstkaartjes te maken. Nu zijn er nog 2 te kort vooraleer we ze kunnen opsturen. Hopelijk komen ze volgende week want daarna is het vakantie! ’s Avonds heb ik het eten gemaakt want madre voelde zich niet goed. Het is doodnormaal dat mannen niets helpen in het huishouden. Ik ga toch proberen om ze hier af en toe eens aan het werk te zetten hoor. Ik kan er niet goed tegen dat mijn madre (en soms ik) het slaafje hier is voor iedereen. Zelfs mijn zus is extreem lui. Gelukkig is het beter als haar vriend in het weekend bij ons is. Hij is laat ons zeggen een uniek stuk, want nieuwe mannen kom je hier toch bijna niet tegen hoor. Hij helpt vaak met madre en dan kan mijn zus niet anders dan meehelpen. Maar als hij er niet is dan doet ze niets. Geef me dit geef me dat, en ze liggen zelf in de zetel tv te kijken. Ze liggen ook altijd tot ’s middags in bed en als ze dan eindelijk eens opstaan en het eten is nog niet klaar, dan zijn ze geambeteerd. Samen eten maken en samen afwassen is toch veel leuker en het is sneller gedaan.

Vrijdag heb ik mijn lesje kunnen geven aan 4 en 5. Maar ze waren ongelooflijk uitgelaten! Ze respecteerden het doorschuifsysteem helemaal niet, ze keerden terug naar iets dat ze al gedaan hadden omdat ze dat een toffere activiteit vonden. Ik ben dus maar vroeger met de spelletjes gestopt. Ik had ze herhaaldelijk gewaarschuwd. En droog les geven is voor hen en voor mij niet plezant. De vakantie begint al te kriebelen denk ik. Het spel buiten met iedereen samen zal voor volgende maandag zijn. Als ze ten minste een beetje gekalmeerd zijn dit weekend. Na mijn les hebben we rock en roll gedanst met 4 en 5. We hebben de oude rockklassiekers opgelegd en de tafels aan de kant geschoven. Ik heb me goed geamuseerd! In de namiddag heb ik enkele werkschriften van de kinderen verbeterd en ben daarna vroeger naar huis gegaan om met de familie Mora en Aveillaneda lekkere lasagne te maken. Mijn gastgezin heeft problemen met die familie voor de een of andere reden. Maar ik heb er niets mee te maken dus ik ga af en toe stiekem naar daar. Een leugentje om bestwil heet dat dan. ;) Als ik eerlijk zeg dat ik naar hen ga dan mag ik niet of verzinnen ze wel iets zodat ik niet kán gaan. Het was er enorm gezellig. Sandra, Diego, Sonia en enkele nichtjes waren er. We hebben met z’n allen lasagne gemaakt met stukjes kip erin en overdreven veel kaas! Om al je vingers van af te likken. Voor het eten hebben we eerst enkele kerstliedjes gezongen en een stukje uit het kerstverhaal gelezen. Ze noemen dit ‘novena’, 9 dagen voor Kerstmis lezen ze elke avond een stuk uit de Bijbel en zingen ze liedjes bij vrienden of familie. Daarna hebben we alles lekker opgesmuld. Het was al 2 maand geleden dat ik lasagne had gegeten! De volgende keer maken we pizza’s, ik kijk er al naar uit.

In het weekend heb ik veel geholpen in de winkel van mijn mama. Het is druk met de Kerstdagen. We zijn zondag nieuwe inkopen gaan doen in Cotacatchi. Handtassen, portefeuilles, centuren… Daarna hebben we de familie bezocht. We kwamen pas om half 10 thuis en dan hadden ze nog zin in kip met frieten. Ik heb voor fruit gekozen hoor zo laat op de avond! Dan vragen ze zich soms af waarom ze buikpijn hebben :D Normaal ging ik zondag ook zwemmen maar er was geen tijd voor, ik heb dan maar een toertje gelopen. Maar in die hitte hou ik het toch niet zo heel lang vol. Hopelijk is het zwembad tijdens de vakantiedagen open dan kan ik mijn schade een beetje inhalen.

Vandaag (maandag)  hebben alle kinderen van de foundation waar Rachel bij werkt koekjes, kleurpotloden en een mango gekregen. We hebben samen opnieuw onze liedjes voor ze gezongen en zij hebben ook voor ons gezongen. Helaas was er een accidentje bij, Cindy was gevallen met haar oor tegen de rand van het bord. Ze hebben het gelijmd bij de dokter. Ook was er een probleempje met Jenny die Dianita had geslaan. Dianita is dat meisje die niet durft spelen of praten door een of ander trauma in het verleden. Gelukkig vertrouwt ze mij zeer goed en hoop ik dat ze snel zal durven praten. Ze kwam naar me toe en ik heb haar getroost want ze snikte ongelooflijk hard. Daarna heb ik eindelijk mijn spelletjes over de dagen van de week kunnen afwerken. Maar het blijft moeilijk voor hen. Ik ga er nog een paar lessen aan moeten besteden denk ik. De dagen van de week in het Engels zijn ook niet  gemakkelijk en helemaal anders dan in het Spaans. Deze middag zijn we met de foundation gaan eten om het jaar af te ronden. Het was héél lekker en gezellig. Ik heb een gevulde advocaat gegeten met kip en coctailsaus , als hoofdgerecht koos ik kip met frietjes en wijnsaus. Jean kon het weer niet laten om een grapje uit te halen met de bedienster. Hij zei dat het eten niet goed genoeg was. Daarna wachtte hij even om uiteindelijk te zeggen: ja want kijk ons Sandra leeft nog steeds. :D Ik ben op de terugweg nog op de ponchomarkt gestopt om iets voor Monica te kopen. Het zijn uiteindelijk oorringen, een sjaal en een armband geworden. Hopelijk vindt ze het mooi, maar hier geven ze vaak rare cadeaus dus ik denk dat ik me hierin geen zorgen hoef te maken. En tante Geertrui voor jou heb ik een masker gekocht zoals je aan mama had gevraagd, ik heb het mooiste eruit gekozen. Hopelijk vind je het zelf ook een mooieke.

Tot de volgende!
Veel groetjes,
Silke
 
Zondag was een luie dag. We gingen normaal naar Cotacatchi gaan maar door het slechte weer zijn we er niet geraakt. Ik heb nog wat aan de schoolwebsite gewerkt en oefeningen voor Engels gezocht. ´s Avonds ben ik met madre en padre naar de mis gegaan. Ik had eigenlijk niet veel zin want ik had wat last van hoofdpijn. We zijn gelukkig te voet naar de kerk gewandeld waardoor we al een deeltje gemist hadden. Uiteindelijk was de mis dus nog snel gedaan. Advent hebben ze hier niet maar in Colombia doen ze dat wel. We zijn na de mis nog even de kerststal gaan bewonderen in de kerk. Ik ben na het eten onmiddellijk gaan slapen want ik voelde mij ziekjes worden. Ik dacht dat de spierpijn van het zwemmen was maar ik denk dat het wat grieperigheid was.

Ook maandag voelde ik me niet honderd procent ok. Die morgen waren de kinderen blijkbaar toch nog niet van plan om examens te maken. Het 6de en 7de kregen dus woensdag examen. Ik heb ze toen maar een zeeslagdictee laten spelen met Engelse woordjes. Blijkbaar toch nog moeilijk voor de meesten. Ze hadden elk een rooster met coördinaten, dat was de zee. Daarin lagen 6 woorden. De andere speler heeft ook een zee met andere woorden op een andere plaats verstopt. Door coördinaten te zeggen kun je een bom gooien in de andere zee. Zo moet je de woorden doen `zinken´. Het 4de en 5de heb ik wel examen laten maken want die waren blijkbaar beter ingelicht. Ik had 4 soorten examens om te differentiëren. Maar ik merkte al snel dat er velen in het weekend niet geoefend hadden... Ik heb dus naar een oplossing gezocht en heb met de kinderen afgesproken dat ze hetzelfde examen woensdag opnieuw zouden krijgen. Ze hebben ingevuld wat ze al wisten en woensdag hebben ze aanvullen en verbeterd. Ik heb ook punten gegeven op hun medewerking in de klas. Van mijn amigo secreto heb ik vorige vrijdag een koek gekregen en maandag en dinsdag een lolly. Ik heb Monica de directrice getrokken, nu moet ik haar de hele tijd voor Kerstmis verwennen. Voor haar heb ik amandelnootjes met chololade gekocht. Ik heb ze zelf afgeven misschien valt het dan minder op dat ik haar amiga secreta ben. Deze week heb ik enkele werkblaadjes voor volgende week gemaakt. Ik ga met de zwaksten verder doen over de kleuren en de cijfers want ze zitten er nog lang niet in. Met de sterkere beginnen we over de datum: de dagen van de week en de maanden.

Dinsdag heb ik aan de conciërge de nieuwe website getoond die ik gemaakt heb voor de school. Ik heb het ook met weebly gemaakt, hetgeen ik gebruik voor mijn weblog. Nu alleen nog de leerkrachten uitleggen hoe alles in elkaar zit. Ik heb al een handleiding gemaakt hoe je de website open doet, wat ook dat is niet evident. Ik heb op de site een groepsfoto van de school gezet. De conciërge en ik hebben een tijdje naar de foto zitten kijken. En ze vertelde me wie er allemaal de school had verlaten omdat ze het niet meer konden betalen. Echt heel veel kinderen, waar ze nu naartoe zijn weet niemand. Het kan heel goed zijn dat ze gewoon niet meer naar school gaan…  In de namiddag heb ik terug met de adoptiekinderen kerstkaartjes gemaakt. ’s Avonds heb ik snoep en koeken gekocht en sinterklaastekeningen gemaakt voor mijn gastgezin. Ik had een tekening van Zwarte piet die pakjes door de schoorsteen gooit op een besneeuwd dak. Eentje van sinterklaas op zijn paard. En nog 2 andere tekeningen zodat ik goed kon uitleggen wat we met 6 december doen. Ze vonden het super fijn. Madre is stiekem die avond nog om snoepjes gegaan voor mij en heeft mij een kaartje geschreven om me een vrolijk sinterklaasfeest te wensen.

Woensdag hebben de kinderen van het 6de en het 7de hun examen gemaakt. En de kinderen van 4 en 5 hebben het opnieuw gekregen. Het ging bij sommigen precies al vlotter. Blijkbaar heeft toch een deel zijn schrift er eens bijgenomen dit weekend. Ik heb ze daarna onmiddellijk beginnen verbeteren in de keuken. Tijdens de speeltijd kwam Dianita naar de keuken, dat is een meisje van 4 die niet wil praten. Ik heb al eens gevraagd aan juf Theresa of ze het niet kan of niet wil. Blijkbaar praat ze wel tegen haar ouders en 2 meisjes in de klas. Maar heel zelden. Ik nodigde haar uit om naast me te komen zitten. Het was het moment om haar vertrouwen te winnen want ik was helemaal alleen met haar. Ik begon tegen haar te praten over de kleuren op de examens. We zochten naar dezelfde kleurtjes in de keuken. Ze deed vrolijk mee. Tot er iemand de keuken binnenkwam, toen klapte ze weer volledig dicht. Je zag soms dat ze echt twijfelde om te praten. De woorden lagen precies op het puntje van haar tong. Helaas werden we al snel weer gestoord door iemand die binnenkwam. Ik hoop dat ik wat vaker met haar alleen kan zijn en dat ze ooit zal durven praten tegen mij. Ze speelt ook zeer graag op de glijbaan maar van zodra er meer kinderen zijn wil ze niet meer spelen. Ik ben dan maar eens op de glijbaan gegaan om haar aan het lachen te krijgen en dat is toch wel een beetje gelukt. Haar mondhoeken gingen lichtjes omhoog. Ook donderdag heb ik met haar en Shirly gespeeld. Shirly heeft voor ons ‘gekookt’ in het speelkeukentje. Dianita nam mijn hand vast en ze deed mee alsof ze van het drankje dronk dat Shirly had gemaakt. Ik was echt al super blij met het resultaat. Volgens mij zal het me ooit wel eens lukken om haar zo ver te krijgen dat ze durft praten.

Donderdag ben ik met mama eerst terug gegaan naar het politiekantoor. Mijn paspoort is in orde. Maar nu moet ik toch nog terug om een pasfoto binnen te steken. (Ondanks we vorige week hebben gevraagd om te kijken of alle documenten in de envelop aanwezig waren. En toen hadden ze ons niets gezegd over een pasfoto. Sandra had 2 weken geleden ook speciaal gebeld om te vragen of er een foto bij moest zitten en het moest niet want ze gingen er daar eentje trekken. Ze kunnen toch met de mensen hun voeten spelen hoor. ) Op school hebben we donderdag briefjes getrokken voor het kerstfeestje. Ik moet meespelen in een toneeltje en ben 1 van de 3 dochters die meespelen. Volgende week gaan we elke speeltijd oefenen want 22 december is het feestje al. Na de speeltijd had ik een probleempje met Ricadro, hij heeft me geschopt. Toen ik hem zei dat we dat niet doen omdat dat pijn doet. Verscheen een glimlach om zijn gezicht en heeft hij me nog eens geschopt maar dan dubbel zo hard. Hij doet dat bij iedereen op school. Ze hebben hem naar Don Patricio gestuurd en hij heeft een verhaal moeten overschrijven. Er  zijn nog enkele kinderen die een agressieprobleem hebben of die nooit hun huiswerk maken. Dus ik denk dat het misschien geen slecht idee is om een beloning –en strafsysteem uit te werken. Ik ben er ondertussen al mee begonnen. Zodat ik het de volgende vergadering kan voorstellen aan de leerkrachten. Of ze het daarna willen invoeren of niet dat hangt van hen af. Ik hoop van wel. Het is wel zo dat het idee van mij komt, dus ik denk dat ze momenteel zelf het probleem niet echt inzien. Het is beter als het idee van hen komt natuurlijk, maar het is het proberen waard. Daarna heeft Monica me getoond wat ze in de keuken graag zou veranderen na de feestdagen. Momenteel staat er een muurtje behoorlijk in de weg. Achter die muur is er een ruimte met toiletten voor jongens die niemand gebruikt. Daarom zou ze heel graag die muren uitbreken zodat de keuken en het eetzaaltje groter worden. Zo kunnen de kinderen betere passeren met het eten en lopen ze niet in de weg voor de kleintjes die aan het eten zijn. Met het geld  van de benefiet kunnen we dit verwezelijken. We gaan ook een nieuwe blender kopen om de fruitsapjes tijdens de speeltijd te maken. Want deze die we nu hebben is 35 jaar oud en er zit een serieuze barst in. Ik wou voor ik naar Ria en Jean ging subtiel op de bureau van Monica smarties leggen maar ze zat aan haar computer te werken. Ik had ze daar niet verwacht, ik had me bijna verraden! Ze was aan het zoeken naar een 3de job in het weekend om de studies van haar kinderen te kunnen betalen. Nu heeft ze al helemaal geen tijd meer om te ontspannen… Daarom ga ik haar denk ik als kerstcadeautje een verwenbon kopen in een hotel. Het is maar 7 dollar voor een verwenbeurt. Dan heb ik nog 3 dollar over voor een paar mooie oorringetjes.

Vrijdag ben ik met Ria en Noémie (de ingenieur van onze schoolmoestuin) op een uitstap geweest van het ministerie van milieu. We zijn naar een plantage van inheemse bomen geweest. Daar stonden enkele kleine boompjes in plastiek zakjes die dan later worden uitgezet. Ria vindt het een uitstekend idee om in de toekomst met onze schoolverlaters op de Pestalozzischool die minderbegaafd zijn, zoiets te gaan doen. Ze kunnen prefect zorgen voor bomen en planten. Daarna zijn we een eucalyptus bos gaan bezoeken. Deze bomen putten de bodem volledig uit. Daarom waarschuwen ze momenteel de mensen om niet te veel eucalyptus te planten. Maar de mensen gebruiken het hout van deze bomen zeer graag. Daarom hebben ze nu een systeem. Ze kappen de bomen en daarna schieten er opnieuw scheuten uit. Als ze er daarvan de 3 beste laten staan dan krijg je goede stronken hout. Helaas willen mensen hier snel resultaat en denken ze dat ze dat krijgen als ze ze allemaal laten groeien, maar dat is niet waar. Vlak voor de middag zijn we naar het condorpark gegaan. We hebben naar een show gekeken met enkele prachtige vogels. De Andescondor is met uitsterven bedreigd omdat de bevolking denk dat ze hun vee doden. Dit misverstand zorgt ervoor dat ze de condors neerschieten. Het zijn aaseters, ze doden geen dieren maar eten dode dieren op. Door in het condorpark shows te geven proberen ze de mensen beter in te lichten. We hebben op de parking van het park een broodje met kaas en ham gegeten en een drankje gedronken. Ria en ik dachten dat dit ons middagmaal was. Niet dus,  want we reden naar Esperanza om te lunchen. Daar ligt een ongelooflijk mooie haciënda die gekocht is door 86 families voor 2 miljoen dollar. Elke 6 maand moeten de families elk 600 dollar afbetalen. Wat eigenlijk bijna onmogelijk is voor hen. Op 15 jaar zou de haciënda van hen moeten zijn. Op deze prachtige plek hebben we een typisch gerecht gegeten: vlees, een maïskolf, aardappelen in de schil, kaas, bonen, een salade van tomaat en ajuin en een fruitsapje. Het was heel lekker maar veel te veel, waar ze het toch allemaal steken die Ecuadorianen! Om de dag af te ronden zijn we uitgenodigd geweest voor een vragenronde met de president van het ministerie. Hij is een tijd terug in de benen geschoten door iemand omdat hij verboden had bomen te kappen. Momenteel is hij terug in orde na een heel lang herstel. Het heeft hem alleszins niet tegengehouden om president te blijven. We zongen samen het volkslied en er werd een film getoond met de huidige projecten van het ministerie. Daarna konden enkele mensen ook vragen stellen waarop dan antwoorden werden gegeven door verschillende mensen van het ministerie. Het duurde een beetje lang. Ria heeft ook een vraag gesteld over milieueducatie. Of er daaromtrent didactisch materiaal bestaat voor de kleinere kinderen. Dit is momenteel nog niet het geval. Ria heeft hen gezegd dat ECASSEF bereidt is om daaraan mee te werken als er ooit materiaal ontwikkeld wordt.  Op het binnenplein was er na de vragenronde een optreden van een schooltje uit de buurt. De indigena kinderen stonden aan de ene kant en de mestiezen aan de andere kant. Hieraan merk je duidelijk dat er een grote hiërarchie is hier in het land. Niet iedereen wordt hetzelfde behandeld. Mestiezen staan hogerop dan de indigena bevolking. Van elke groep kinderen kwam 1 iemand naar voor. Dat kind heeft een preek gegeven van zeker 10 minuten. Helemaal vanbuiten opgedreund. Dan vragen Ria en ik me af waar ze in het onderwijs belang aan hechten. Papagaaienwerk, puur papagaaienwerk. Ik wil echt niet weten hoeveel dagen ze op dat tekstje geoefend hebben, en dan is het nogmaar de vraag of ze weten wat ze vertellen. Daarna hebben alle kinderen samen ook nog vanalles verkondigt. Ok, het is schattig zo kleine ventjes van 7. Daarom ook dat ze het de kleintjes laten doen, dat werkt meer bij de mensen dan dat een volwassene dat zou doen. Ria verwoorde het mooi: Ecuador is een land van lege hoofden, grote monden en holle woorden. Er werd uiteindelijk nog door enkele mensen van de gemeenschap Esperanza een plaatselijke dans opgevoerd. Maar dansen is het niet echt. Ze stappen in het ritme van de muziek in cirkels. De cirkel wordt steeds kleiner en dan gaan ze terug uit elkaar. In de dans doet een paard mee die mooi is versierd. Er lopen ook 2 mannen met een paal rond waar 12 hanen levend ondersteboven aanhangen. Echt zielig, pure dierenmishandeling. Je mag er niet te veel bij nadenken of je wordt er gek van, deel van de cultuur he… De grootste haan nemen ze in de hand om er zo mee te dansen. Daarna neemt het meisje op het paard die haan en gooit die naar diegene waarvoor ze dansen. De andere hanen worden door die persoon uitgedeeld. Het volgende feest moet iedereen die een haan kreeg opnieuw 13 hanen meenemen. In de stoet lopen ze ook rond met groenten, fruit en instrumenten. Daarna was het weer etenstijd, havermoutpap met empanada’s. Het was al redelijk laat en we wilden eigenlijk naar huis terugkeren. Tot onze grote verbazing was onze bus weg zonder ons. Er was al sinds de ochtend  een probleem met die bus. We hadden voor een hele dag een grote bus gevraagd.  Het was weer allemaal achter onze rug anders geregeld waardoor niemand nog wist hoe het in elkaar zat. We kregen een kleine bus en die wist niet naar waar hij moest rijden en al zeker niet dat het de hele dag zou duren. Waarschijnlijk daarom dat hij het is afgetrapt. We zijn gelukkig met een andere bus kunnen meerijden, al denken we dat er een hele boel mensen geen vervoer naar huis zullen gehad hebben. Toen ik thuis kwam waren Carlos, Gabriella en de mama van Carlos bij ons thuis. Ze gingen naar Colombia en vroegen plots of ik niet mee wou. Natuurlijk wou ik mee. We zijn dus nog helemaal tot in Colombia gereden. We kwamen rond 10 uur toe, zijn gaan eten en hebben een hotelkamer gehuurd.

Gisteren zijn we vroeg opgestaan om naar het kerkhof van Tulkan te gaan. Het staat op de lijst van werelderfgoed omdat er daar een collectie bomen staat die gesnoeid zijn in figuren. Ongelooflijk hoe ze dat doen, prachtig! Daarna zijn we doorgereden naar las lachas. Ooit is er naar het schijnt een verschijning van Maria geweest. Daarom komen er daar heel veel mensen tegen de bergflank plaatjes hangen om Maria te bedanken voor iets dat goed is gelopen in hun leven. Het hangt er weldegelijk vol van die plaatjes. Op de weg naar beneden staan er wel honderd kraampjes met lege flesjes om water van daar mee te nemen, kaarsjes om te doen branden in de kerk, armbandjes, kettingen met afbeeldingen van Maria enz… De kerk is adembenemend mooi. We zijn ook de kelders gaan bezoeken. In Las Lachas hebben we gegeten, mijn zus heeft gewoonweg fritadas gegeten als ontbijt. Gekkie! Ik heb een koffie en een typisch zoet cakeje gegeten die ze in bananenbladeren wikkelen. We zijn doorgereden naar een andere stad waarvan ik de naam even ben vergeten. Daar hebben we kerstinkopen gedaan en hebben de anderen kleren en schoenen gekocht.  Ik heb enkele oorringen gekocht want ze kostten maar 1 dollar per paar. Voor we het wisten was het al 3 uur en zijn we teruggekeerd naar Ecuador. Want Carlos en zijn mama moesten nog helemaal tot Quito rijden en dat is toch snel een reis van 5 uur. We waren rond 6 uur thuis. Ik ben dan samen met padre en zus naar de winkel van mama gegaan. We zijn er nog tot 8 uur gebleven, nu met de kerstperiode doet ze alle dagen open en ook veel langer. Daarna zijn we om fritadas gereden en om een taco voor mijn zus. Want zij had natuurlijk ’s ochtens al fritadas gegeten. Tot het volgende blogje!

Veel groetjes,

Silke

 
Donderdag ben ik hier in Ibarra naar de politie gegaan om de laatste zaken voor mijn visa te regelen. We moesten even wachten want het systeem werkte niet. 4 politieagenten hebben een tijdje naar de computer staan staren en na lang wachten bleek het  niet meer voor
die dag te zijn. We mogen dus nog een keertje terug naar daar... Wat ga ik blij zijn als al mijn papieren in orde zijn! In de namiddag heb ik samen met enkele kinderen en Juanita kerstkaartjes geknutseld voor de adoptieouders. We hebben met graantjes en kruiden gewerkt. Ze zijn wel mooi gelukt vind ik. De situatie van die kinderen is toch wel erg hoor. Eentje is achtergelaten door haar  ouders, ze kijken er niet naar om. De mama is een nieuw gezin gestart bij iemand anders. Nu woont dat meisje bij haar oma maar die heeft natuurlijk niet  genoeg geld om voor haar te zorgen. Blijkbaar is er ook nog een babyzusje die daar woont maar ze mag door de een of andere reden tegen niemand zeggen dat het haar zusje is. Ze heeft ze daarom ook niet getekend op haar brief. Als er iets moet gebeuren van het adoptieplan komt dat meisje nooit. Ze laat mensen dingen voor haar kopen en ze zegt dat die of die dat wel gaat terugbetalen maar dat gebeurt natuurlijk nooit... Ze heeft  geleerd om mensen te beliegen en bedriegen om te kunnen overleven en ze is nog maar 8.  2 andere meisjes zijn rond de 13 jaar en waren tot 2 jaar terug nooit naar school gegaan. Doordat Jean een hele tijd president van Walsaqui is geweest heeft hij die meisjes naar school gestuurd en voor die centen gezorgd. Daarna zijn ze met het adoptieproject gestart om die kinderen verder te blijven helpen. Ze konden nu zelf hun kerstkaartje schrijven en dat is wel ontroerend om te zien! 
 
Vrijdag
was de laatste les voor het examen voor het 4de en 5deleerjaar. Sommigen gaan het zeer goed doen maar voor een stuk of 5 kinderen ben ik toch wel bang, geen idee wat ze er van gaan bakken. Het 6de en 7deleerjaar zijn naar de watervallen gewandeld, jammer dat ik les moest geven ik had graag meegegaan. Ik ben er nog niet geraakt sinds ik terug ben en het is er zo prachtig. De duizend muggenbeten neem ik er graag bij! In de namiddag heb ik mijn examens afgeprint en heeft Ria me enkele geroosterde kevertjes aangeboden. Het smaakte op het einde heel vreemd, zo een verbrande olie smaak. Volgens Jean en Ria bakken ze die in olie die ze meerdere malen gebruiken. Die smaak zal wellicht
daarvan komen. Ze zijn enorm duur omdat mensen die om 4 uur in de ochtend gaan zoeken. Ze trekken de vleugels en pootjes eraf en dan bakken ze de beestjes. Om 3uur zijn er opnieuw kinderen gekomen voor de kaartjes. Helaas waren er maar 2 van de 7 komen opdagen... Super jammer want nu moeten Ria en Sandra weer een andere dag zoeken om die kinderen  te laten komen. De meisjes die gekomen zijn hebben echt mooie kaartjes gemaakt. De papa van 1 van de meisjes is momenteel president van Walsaquí, de opvolger van Jean. Hij had een gesprek met
Jean terwijl wij aan het knutselen waren. Hij kwam om raad vragen en dat was blijkbaar nodig. Die man is een zeer goede persoon zegt Jean en  ze spelen gewoon met zijn voeten. Hij is namelijk laaggeschoold en kan amper schrijven of lezen. Ze doen hem dan papieren tekenen met onzin en ze maken hem dingen wijs. Echt grof, toen hij hoorde van Jean hoe het écht zat is hij beginnen  wenen... We hebben de dag nog feestelijk afgesloten, we vierden Juanita haar verjaardag met een heerlijke taart. Ze was enorm ontroerd, ik denk dat het de eerste keer was dat haar verjaardag niet ongemerkt voorbij is gegaan. Ze had de tranen in haar ogen! Ze werd 19, maar hier zeggen ze dat ze hun 18de verjaardag vieren. Thuisgekomen heb ik een website gemaakt voor de Pestalozzischool. Monica heeft mij dat deze week gevraagd. Nu hebben we al het kader van de website en ga ik ze uitleggen hoe ze er zelf mee aan de slag kunnen. Elke keer als we de website gaan updaten ga ik er enkele leerkrachten bij betrekken.  Zo kunnen ze het alleen tegen dat ik
terugkeer.

Zaterdag ben ik gaan zwemmen met mijn Zwitserse vriendin Rachel. We hebben beiden een kilometer gezwommen en het heeft echt deugd gedaan! Dit ga ik als het kan elke zaterdag doen. Het water was perfect, 25 graden. Er was geen zon maar ik ben toch mooi verbrand in mijn gezicht! Hopelijk vervel ik niet opnieuw... Daarna hebben we nog een fixe wandeling gemaakt naar de supermarkt en hebben we een heerlijke frappuccino gedronken. Ik heb in de supermarkt pindakaas gekocht want
ik wil deze week eens koekjes bakken en er pindakaas met confituur op smeren. Kan niet slecht zijn he?! ´s Middags hebben we rijst met frietjes en vlees gegeten. Het lag een beetje op mijn maag na het zwemmen. In de namiddag zijn we mama´s vriendin gaan bezoeken die geopereerd is. Wehebben prachtige bloemen uit de jungle voor haar gekocht. De dochter van Martita heeft 2 maand geleden een zoontje gekregen, Fransisco José. Ik heb er mij bijna 2 uur mee bezig gehouden, tot hij honger kreeg. Zo een lief klein ventje! Kheb mij moeten inhouden of ik
nam hem mee naar huis! Daarna zijn we naar de winkel van mama gegaan. Gelukkig was de electriciteit uitgevallen in Ibarra en het was al donker. Dus ik hoopte dat we naar huis zouden gaan want ik was echt moe. Helaas hebben we een kwartiertje gewacht en is het terug in orde gekomen. Met als gevolg dat ik nog een anderhalf uur in de winkel heb gezeten. En er is geen enkele klant gekomen want het regende. Eerlijk gezegd ben ik niet graag in de winkel want de uren kruipen daar echt voorbij. En had ik het geweten dat we naar de winkel gingen, kon ik mijn boek meenemen. Daarna kreeg padre telefoon van een vriend dat zijn tante was gestorven. We zijn nadat we gaan eten zijn nog naar het funerarium geweest. 2 uur lang heb ik daar op een stoeltje gezeten. Vooraan stonden er duizenden bloemen waardoor het er heerlijk rook. Vooraan op de stoeltjes zat de familie. Het is hier de gewoonte als iemand sterft dat die onmiddelijk in een kist wordt gelegd met een glazen raampje.  De dag erna is het al begrafenis! De familie blijft de hele nacht waken bij het lijk tot de volgende dag op de begrafenis. Madre keek mij stomverbaasd aan toen ik vertelde hoe heter  bij ons aan toe gaat. Hier hebben ze geen frigo´s om lichamen meer dan een week te bewaren.  Hoe ze die begrafenissen zo snel geregeld krijgen is mij een raadsel. Toch iets dat hier snel vooruit gaat. Anders is alles op zijn Ecuadoriaans zonder haast, maar dit kan duidelijk niet snel genoeg
gaan...

Groetjes,
Silke 
 
Donderdag heb ik de kinderen ‘we wish you a Merry Christmas’ aangeleerd. Binnenkort hebben we een kerstfeestje en het is wel leuk om ze in het Engels te laten zingen. Het lukte behoorlijk goed. In de namiddag hebben Hans en ik de quinoahamburgers met yoghurtsaus uitgeprobeerd. We hebben heel wat afgelachen vooraleer er een degelijke hamburger van terecht kwam. Maar de gelukte hamburgertjes waren wel lekker!

Vrijdag was het op school groot feest. De laatste dag van Hans ging niet ongemerkt voorbij.  Iedereen op school was mooi verkleed in de traditionele kledij. We hebben lekker gegeten. En daarna heeft iedereen gezongen en gedanst. Het was een prachtige dag! Hans heeft ongelooflijk veel cadeautjes gekregen van alle kinderen. Wat eigenlijk echt niet nodig was, maar dat is hier nu eenmaal de gewoonte. Ze hebben geen centen maar om dat cadeautje te kunnen kopen doen ze alles. Er zaten armbandjes, sjaals, wanten, tekeningen, schoenen, een klokje, sinterklaasbeeldjes, beertjes… bij.  Het was precies de verjaardag van Hans. ’s Avonds is Hans bij ons thuis gekomen om nog een stapje in de wereld te zetten. Samen met mijn broer zijn we naar de Tsunami gegaan. Dat is een plaatselijk discotheekje. Het was super plezant! We zijn Hans wel kwijt gespeeld en die is dus in Ibarra verdwaald geraakt. Maar zo’n avonturier kan daar wel tegen :D Het heeft me wel een slapeloze nacht bezorgt want ik was behoorlijk ongerust. 

Zaterdag moesten we vroeg uit te veren want mijn broer had diploma-uitreiking op de universiteit.  We hebben ons allemaal mooi opgekleed om er een paar uur in een heet auditorium te gaan zitten. Het was echt een broeiend hete dag. Meer dan 30 graden als je het mij vraagt! De diploma’s kwamen al snel van past om het gezicht een beetje te verfrissen. Na de uitreiking werden er duizenden foto’s getrokken. Daarna zijn we lekker gaan eten met de familie in de Conquistator. Dat is een hotel aan het meer van Yahuarcocha. Eerst kregen we lekkere wijn met een schijf witte ananas. Daarna 2 kippenbillen met Guacamolesaus. Vervolgens een lekker soepje en ons hoofdgerecht dat bestond uit kip met vis, frieten met rijst en groentjes. Op het einde was er lekkere ijstaart. Ik heb 3 stukken gegeten want de rest moest dat niet hebben.  Een welkome verfrissing dat ijsje! De familie is na het eten bij ons thuis gekomen om eentje te drinken. Allemaal samen gezellig in het salon. Daarna moest mijn broer een toost geven. Hij heeft iedereen persoonlijk in de bloemetjes gezet en gezegd hoe belangrijk iedereen wel voor hem is. Mijn mama moest er bij wenen, hij heeft echt mooie dingen gezegd. Daarna heeft ieder van ons ook Juanito gefeliciteerd. Zus is dan ook beginnen wenen en uiteindelijk kon ik mijn traantjes ook niet meer bedwingen toen ik  de familie bedankte voor hun gastvrijheid en de liefde die ze me geven. Mijn gekke nonkel heeft de hele verdere namiddag mopjes zitten vertellen. Hij is echt de grootste onnozelaar. De whisky ging er snel door en mijn wijnkarton ook! Even later werd de salontafel aan de kant geschoven en stonden we gezellig te dansen. Ik ging even naar mijn kamer een pull halen en ben per ongeluk op mijn bed in slaap gevallen. 2 uur later had iedereen al gegeten en kwamen ze me wakker maken om naar de discotheek te gaan. Ik wist niet wat me overkwam want ik had niet eens door dat ik in slaap gedommeld was. Ondertussen waren er ook nog vrienden van mijn broer bij ons thuis. We zijn met z’n allen nog een hele tijd gaan dansen en om 2 uur ben ik (opnieuw) uitgeput  in slaap gevallen.

Zondag heb ik samen met Hans marsepein en pannenkoeken gemaakt. Ik was al van donderdag begonnen om met een steen mijn amandelnoten fijn te stampen. Ze verkopen hier enkel de noten. Ik draaide de bolletjes en Hans deed er cacaopoeder rond. We hebben daarna wel zeker 35 pannenkoeken gebakken. Super lekkere! Ze vielen in de smaak! In de late namiddag hebben we foute Belgische liedjes gezocht op youtube en ze luidkeels meegezongen. ‘potverdikke it’s great to be a Belgian’, ‘blijf aan de schoolpoort staan’, ‘ik voel me zo verdomd alleen’ en ‘ik ben een vent’ zijn maar enkele van de liedjes die gepasseerd zijn. Mijn broer had veel plezier in de kamer naast ons met ons ‘gezang’. Plots viel het ons in dat we nog om cavia moesten en die restauranten sluiten redelijk vroeg. We moesten zeker nog eentje hebben want Hans had ze nog nooit geproefd. Toen we er aankwamen gingen de deuren net dicht. Gelukkig waren het vriendelijke mensen en ze hebben wee open gedaan. We hebben zelfs de eer gekregen om een kijkje te nemen waar de cavia’s geslacht worden. Gruwelijk!! Foto’s volgen (voor diegenen die ze willen zien)…

Maandag hebben we geoefend op de vruchten in het Spaans. Volgende maandag is het blijkbaar examen Engels en ik wist daar zelf nog niets van. Ik ben die avond nog snel om enkele werkboeken gegaan om er oefeningen uit te halen voor het examen. Ik zal waarschijnlijk 4 verschillende examens moeten maken van 4 niveau’s. Het laagste niveau moet enkel kopiëren zonder fouten. Het 2de niveau moet verbinden. Het 3de niveau krijgt woorden waarin letters ontbreken en het moeilijkste niveau moet de woorden kennen. Ik hoop dat het zo goed zal zijn. Het is echt moeilijk om in te schatten wie wat kan. Ik heb er eigenlijk wel stress voor, meer dan de kinderen :D Het is hier gewoon zo dat als kinderen slechte punten hebben dat het de leerkracht haar schuld is. Dan ben je een slechte leerkracht. Het is hier de gewoonte om extreem goede punten te geven terwijl ze er soms echt niets van bakken. Mijn zus bijvoorbeeld studeert rechten en zit in haar 3de jaar. Ze had 2 weken geleden 4 examens en zat 4 dagen voor haar examens niet op haar kot maar thuis. Ik heb ze geen boek zien open doen en niets zien leren. Vorige week kreeg ze haar punten: 4 keer 18 op 20. Daar klopt volgens mij iets niet.

Gisteren heb ik met de kruiwagen van de bureau naar school gereden. Hij zat vol spullen voor de keuken die van een vorig project van ECASSEF waren. Aangezien er wel redelijk wat dingen ontbreken op school was dit meer dan welkom! Ze waren reuze blij. Daarna heb ik herhalingsoefeningen gemaakt en al een kladversie van het examen. Ik ben ook even naar de ponchomarkt geweest om er een afscheidscadeautje te zoeken, ik heb ook nog iets heel tofs gekocht voor Thor. Bij deze proficiat Anneleen, Stijn en Amber met het kleintje! Ik kan al niet wachten om de foto’s te bewonderen! En proficiat aan meter Charlotte :D Je gaat dat goed doen, het eerste jongentje in de familie zal verwend worden! In de namiddag heb ik met Juanita deegstrikjes geschilderd in groen en rood om op de kaartjes van de adoptiekinderen te kleven.

Vandaag 30 november heb ik de mapjes van Engels met de kinderen in orde gebracht. We hebben wat herhalingsoefeningen gemaakt en ik heb uitgelegd wat ze moeten kennen tegen maandag. Ik hoop maar dat ze zich een beetje gaan inzetten maar ik heb een sterk vermoeden dat er maar enkelen hun best gaan doen… Deze middag heeft Hans me op een broodje getrakteerd. Heerlijk! Echte Hollandse kaas (bijna niet te vinden), hesp, salami en groentjes. Normaal ging ik deze namiddag in de moestuin werken maar toen ik op school aankwam was het blijkbaar afgelast. Geen idee waarom, maar ze waren het mij duidelijk vergeten zeggen. Ik ben dan maar naar huis gegaan want het internet op de bureau werkt momenteel maar traagjes.

Zo, dat was weer een hele boterham!

Muchos besos,

Silke