Maandag startte een nieuwe schoolweek. We zongen de hymne en overloopten het nieuwe aandachtspuntje van de week ‘samen spelen’.
Daarna maakten we met de oudsten en enkele gehandicapten een sleutelhangerpoppetje uit fomix. Hiervoor lieten we hen in groepjes werken met een stappenplan. Iets wat ze nog nooit gedaan hadden.
Hopelijk zal het de leerkrachten inspireren. Ze hebben heel goed meegewerkt en vonden het leuk. We kregen zelfs Ricardo en Andres aan het werk, 2 jongens die anders hun eigen zin doen. Voor enkelen was het motorisch een zware job. Daarna hebben Nicole en Greet dansjes aangeleerd. Dit was iets minder vlot verlopen. Misschien kwam het doordat de leerkracht zelf nergens te vinden was en het broeiend heet was. In de namiddag gingen we met z’n allen naar ECASSEF. We aten er onze broodjes op, vierden Jeans verjaardag met een taart en wisselden ervaringen uit rond het onderwijs en het leven in Ecuador. Het was een interessante namiddag en de tijd vloog voorbij.
Dinsdag was het Valentijntje. Hier wordt dat niet enkel gevierd onder geliefden maar ook onder vrienden. Daarom had ik voor iedereen hier thuis een marsepeinen hartje gemaakt. Met dank aan de Belgische leerkrachten die dit voor me meebrachten uit België. Op school was het
uitwisseling van bloemetjes. Per salon had ieder kind een bloem. Die moest overhandigd worden aan het kind die het behulpzaamst en liefst is. Ik had het al voelen aankomen dat diegene met de grootste mond en die het vaakst aandacht opeist en slaat de meeste bloemen had. Die werd uitgeroepen tot liefste jongen van het salon. Diegenen die dan iedere dag staan te springen om me te helpen en vriendjes in de klas met geduld iets opnieuw uit te leggen hadden geen enkele bloem. Ik vind dit systeem helemaal niet kunnen dus zou graag met een ander voorstel komen voor het volgende jaar. Ze kunnen mijn voorstel nemen of laten maar dan heb ik het tenminste eens gezegd. Glenn hebben we die dag verwelkomd met een heuse bbq op school. Alle kindjes waren naar huis en we hebben het heel gezellig gemaakt in de klas van Thére. Het was ook het uitgelezen moment om al een beetje afscheid te nemen van Nicole. De leerkrachten hebben voor haar liedjes gezongen. Ze was ontroerd.
Woensdag hebben we estafette gedaan met alle kinderen. Ze vonden het fantastisch leuk. We hebben ze met de strandballen veel oefeningen
laten doen. Ondertussen heeft Greet geholpen in de keuken ze hebben er typische koekjes (rosquillas) gemaakt met verse fruitsla voor
alle kinderen. In de namiddag regende het dus de moestuin ging niet door. Ik heb de hele tijd aan het vertalen geweest. De handleiding van de axenroos is al een 10 pagina’s ‘lang’. Amai, dat vraagt veel energie van een mens.
Donderdag hebben we de fomixsleutelhangers gemaakt in 4 en 5. Ze
waren heel rustig en vonden het enorm leuk. ’S Middags zorgden de Belgische leerkrachten voor croque monsieurs want er stond ons een leuke namiddag te wachten en we hadden niet veel tijd om te lunchen. We zijn met alle leerkrachten, Cil, Dries en met de leerkrachten van België naar Peguche gegaan. Daar kregen we van een heel sympathieke meneer een cursus dromenvangers maken. Het was niet gemakkelijk hoor! Ik was heel verwonderd door het resultaat. Het viel best wel goed mee en ben ontzettend trots op mijn zelfgemaakte dromenvanger. Eens iedereen klaar was zijn we naar muziek gaan luisteren een beetje verder in de straat. We kregen uitleg over de instrumenten en kregen verschillende soorten liederen te horen. We hebben zelfs staan dansen met z’n allen. Daarna was het tijd om richting Ibarra te gaan. De meneer van de dromenvangers heeft me vergezeld in de bus want hij had nog pluimen besteld bij een vrouw in Ibarra. We hebben nog fijn zitten kletsen.
Vrijdag vertrok Nicole naar huis. Glenn en Greet zijn met haar mee naar Quito gegaan. Ik ben op school gebleven om er in de namiddag met Cil en Dries te koken. We hebben een overheerlijk slaatje gemaakt met: sla, appelsien, advocado, ricottakaas en pikante vinigrette met olijfolie en chili. We staken in de salade een overheerlijke groente die jicama noemt. Ik had het nog nooit geproeft. Het lijkt op een grote patat. Je schilt die en snijdt ze in frietjes, klaar! Je hoeft deze groente niet te koken want ze is lekker om zo op te eten. Het smaakt zoet en lijkt een beetje op peer. Helaas was de opkomst van de ouders pover maar dit kan door de carnavalvakantie komen die nu wel heel dicht bij komt.
Zaterdag zijn we op reis vertrokken richting Ambato in de provincie Tungurahua. Daar wonen neven en nichten van padre. Vorig jaar zijn
we er met de carnavalvakantie ook al heen geweest. Ik was heel benieuwd om iedereen terug te zien. Ambato is ongeveer 5,5 uur rijden. Maar door de drukte in het verkeer hebben we er 7 uur over gereden. Ik was heel erg moe toen we toe kwamen en ben niet mee
uit geweest met mijn nonkel, zus, Carlos en broer. Ik sliep bij de oma met mijn zusje. Ik sliep lekker tot zij na 4 uur ook thuis kwam. Toen was het een beetje krap. Ik had ook strik dat ik de oma uit bed zou duwen! En om 5 uur ’s ochtens hadden mijn nonkel en broer er niet beter op gevonden om nog een afterparty in de living te geven. De muziek was voor de hele straat. Ik ben na een tijdje eens gaan kijken om te vragen of ze niet wat zouden slapen. Maar ze namen me vast en ik moest meedansen. Het was dus heel snel tijd om te ontbijten en om naar de carnavalsstoet te vertrekken. Het was over de koppen lopen maar we
hebben gelukkig een degelijk plaatsje gevonden. Met 2 uur vertraging is de stoet toch nog gepasseerd, het was een leuke stoet. Veel dansjes, verklede mensen en koninginnen van de verschillende provincies. Het was al heel laat toen we naar huis gingen. We hoorden toen nog dat er 2 bussen zware accidenten gehad hebben in de buurt van waar ik woon. In de ene bus zijn er in totaal 29 mensen dood. De buschauffeur heeft 3 keer zo snel gereden met de helft te veel mensen en is de controle over zijn bus verloren. Bij de slachtoffers zit een nichtje van 14 bij van de mensen die onder ons een appartement huren. Ook een vriendin van hen is omgekomen. Vanaf nu als ik in een bus zit waar de chauffeur onverantwoord rijdt ga ik het hem zeggen. Dan stap ik nog liever uit dan mijn leven te riskeren.
Maandag gingen we normaal gezien zwemmen in Baños maar niet iedereen geraakte zo snel uit zijn bed waardoor we véél te laat vertrokken naar Baños. Er was enorm veel file waardoor we er pas waren tegen het middageten. Daarna zijn we naar de waterval Aguyán gaan kijken. 2 neefjes hebben een deadride gedaan over de ravijn. Het zag er super leuk uit maar ik wacht op de vrienden en vriendinnen om zoiets te doen met hen ;-) Ik heb de hele dag met het kleine neefje van bijna 3 gespeeld. Hij kon mijn naam niet zeggen dus ik werd maar Lies genoemd. Hij wou alleen nog maar naast mij zitten en met mij spelen. ’s avonds hebben we rondgelopen in Baños. Het was er kei gezellig, ik kwam er zelfs heel toevallig Gudrun tegen! In het terugkeren zijn we in een tunnel gestopt waar de weg een beetje breder werd. Daar zetten we de muziek in de auto super luid en hadden we een minidiscotheekfeestje. :D We zijn die nacht nog de karaokébars afgeschuimd.
Dinsdag zijn we terug naar huis vertrokken tegen de middag. Het was redelijk rustig op de weg, dit hadden we niet verwacht. We stopten in Salseda om er de typische ijsjes te eten. Ik was vergeten hoe lekker die waren. We stopten in Quito om er Carlos en Gabby af te zetten. Daar aten we opnieuw ijsjes. Maar deze keer waren het helados de paila die mijn zusje met Carlos hadden gemaakt voor een taak van de unief. Ze waren echt heerlijk. Daarna stopt we nog eens in Cayambe om er biscoches met caramelsaus te eten. Ik had het gevoel dat ik de hele dag had zitten eten! Thuisgekomen hebben we de valiezen geleegd en ben ik wijselijk in mijn bed gekropen.
Woensdag gaf ik nog eens Engels. Het was alweer een tijdje geleden door de uitwisseling van de Belgische leerkrachten. De kindjes vroegen al heel lang wanneer ze nog eens Engels zouden krijgen. Daarna hebben we met de kindjes van het eerste en tweede leerjaar de fomixsleutelhanger gemaakt. Ze vonden het fantastisch leuk en waren er al mee aan het spelen van voor ze goed en wel in elkaar zaten.
Donderdag hebben we de verjaardag van John Jairo gevierd. Door een foutje zijn er 2 taarten gekocht geweest. We hebben allemaal een groot stuk gekregen en er was nog voldoende over om mee te nemen voor zijn zus en ouders. Hij heeft een heel moeilijke situatie thuis. De papa is bijna altijd zat en ze hebben al bijna geen centen. Hij heeft al het hele schooljaar geen schoolgeld betaald en zijn zusje ook niet. Hij zag er heel triest uit maar ik denk dat hij vooral overdonderd was. Zijn verjaardag was in de vakantie maar ik denk dat die ongemerkt voorbij is gegaan. Daarna hebben we afscheid genomen van Greet en Glenn. Ze waren enorm ontroerd door de vele zelfgemaakte kaartjes en kleine aandenkens. Elien was er ook om de film over onze school af te maken. We filmden enkele kinderen die hun naam en leeftijd moesten zeggen en ook wat ze graag later willen worden. Daarna vroeg Elien hen wat ze al wisten van België. Dat het er heel koud is, dat ze veel chocolade en frietjes eten enz. Monica vond dat het nog tijd was om een lekker caviaatje te proeven vooraleer ze terugkeerden. Zelfs Elien had er nog
nooit eentje geproefd. We reden naar Chaltura en kochten 1 cavia om te verdelen. Dat was meer dan genoeg want het bleef bij hen toch maar bij een mini proevertje. :D
Vrijdag ben ik naar Quito gegaan met Théré, Monica, Greet en Glenn. Het was een somber dagje want Greet en Glenn vertrokken nu ook terug
naar Hoogstraten. Eerst hadden we nog een vergadering omtrent de scholenuitwisseling op de bureau van vvob. Wat voor mij heel fijn was om iedereen terug te zien daar. Bijna iedereen is er hoogzwanger. :D Anneleen bevalt zelfs deze week nog. Heel spannend! Hopelijk hadden Greet en Glenn een vlotte terugreis en kunnen ze vanaf maandag al hun avonturen kwijt op school. ’S Avonds bleef ik bij Sandra van ECASSEF slapen. Amai haar zoontje die kan snel puzzelen!! Hij is nog maar 4 en maakt de moeilijkste puzzels. We deden wedstrijdjes maar hij was altijd eerste klaar. Die nacht hebben de muggen mij gevonden en goed geattaqueerd. Krabbbbeeeeen!
Zaterdag zijn Sandra, Cil, Jean en ik heel vroeg naar Apuela vertrokken om er een vergadering te hebben. De vergadering was met de socio’s van apsi dat een koffieorganisatie is. Momenteel moet er orde op zaken gesteld worden want anders gaan ze ten onder. Daarom heeft Sandra verschillende functies en taken binnen de organisatie uitgelegd. Binnen een maand zijn er verkiezingen. Cil heeft het nut en doel van een associatie uitgelegd. Jean heeft het over de subsidies gehad die ze zullen krijgen van Cotacatchi. Maar dit allemaal in materiaal niets in geld. Zodat ze er daarna niets anders mee kunnen kopen. Hij heeft het ook over modelfinca’s gehad die dan kunnen dienen om anderen bij te scholen. De weg van en naar Apuela is adembenemend mooi. Helaas hadden we veel last van nevel wat niet abnormaal is in het nevelwoud. ;) De weg is er heel slecht dus we zaten die dag meer dan 4 uur in de auto, goed door elkaar geschud.
Zondag wordt een werkdagje. Ik moet nog enorm veel werk inhalen
en weet niet waar eerst te beginnen. Ik moet ook nog een sketch maken voor een free-podium feestje zondag in Quito.
Toedeloeeee!!
Daarna maakten we met de oudsten en enkele gehandicapten een sleutelhangerpoppetje uit fomix. Hiervoor lieten we hen in groepjes werken met een stappenplan. Iets wat ze nog nooit gedaan hadden.
Hopelijk zal het de leerkrachten inspireren. Ze hebben heel goed meegewerkt en vonden het leuk. We kregen zelfs Ricardo en Andres aan het werk, 2 jongens die anders hun eigen zin doen. Voor enkelen was het motorisch een zware job. Daarna hebben Nicole en Greet dansjes aangeleerd. Dit was iets minder vlot verlopen. Misschien kwam het doordat de leerkracht zelf nergens te vinden was en het broeiend heet was. In de namiddag gingen we met z’n allen naar ECASSEF. We aten er onze broodjes op, vierden Jeans verjaardag met een taart en wisselden ervaringen uit rond het onderwijs en het leven in Ecuador. Het was een interessante namiddag en de tijd vloog voorbij.
Dinsdag was het Valentijntje. Hier wordt dat niet enkel gevierd onder geliefden maar ook onder vrienden. Daarom had ik voor iedereen hier thuis een marsepeinen hartje gemaakt. Met dank aan de Belgische leerkrachten die dit voor me meebrachten uit België. Op school was het
uitwisseling van bloemetjes. Per salon had ieder kind een bloem. Die moest overhandigd worden aan het kind die het behulpzaamst en liefst is. Ik had het al voelen aankomen dat diegene met de grootste mond en die het vaakst aandacht opeist en slaat de meeste bloemen had. Die werd uitgeroepen tot liefste jongen van het salon. Diegenen die dan iedere dag staan te springen om me te helpen en vriendjes in de klas met geduld iets opnieuw uit te leggen hadden geen enkele bloem. Ik vind dit systeem helemaal niet kunnen dus zou graag met een ander voorstel komen voor het volgende jaar. Ze kunnen mijn voorstel nemen of laten maar dan heb ik het tenminste eens gezegd. Glenn hebben we die dag verwelkomd met een heuse bbq op school. Alle kindjes waren naar huis en we hebben het heel gezellig gemaakt in de klas van Thére. Het was ook het uitgelezen moment om al een beetje afscheid te nemen van Nicole. De leerkrachten hebben voor haar liedjes gezongen. Ze was ontroerd.
Woensdag hebben we estafette gedaan met alle kinderen. Ze vonden het fantastisch leuk. We hebben ze met de strandballen veel oefeningen
laten doen. Ondertussen heeft Greet geholpen in de keuken ze hebben er typische koekjes (rosquillas) gemaakt met verse fruitsla voor
alle kinderen. In de namiddag regende het dus de moestuin ging niet door. Ik heb de hele tijd aan het vertalen geweest. De handleiding van de axenroos is al een 10 pagina’s ‘lang’. Amai, dat vraagt veel energie van een mens.
Donderdag hebben we de fomixsleutelhangers gemaakt in 4 en 5. Ze
waren heel rustig en vonden het enorm leuk. ’S Middags zorgden de Belgische leerkrachten voor croque monsieurs want er stond ons een leuke namiddag te wachten en we hadden niet veel tijd om te lunchen. We zijn met alle leerkrachten, Cil, Dries en met de leerkrachten van België naar Peguche gegaan. Daar kregen we van een heel sympathieke meneer een cursus dromenvangers maken. Het was niet gemakkelijk hoor! Ik was heel verwonderd door het resultaat. Het viel best wel goed mee en ben ontzettend trots op mijn zelfgemaakte dromenvanger. Eens iedereen klaar was zijn we naar muziek gaan luisteren een beetje verder in de straat. We kregen uitleg over de instrumenten en kregen verschillende soorten liederen te horen. We hebben zelfs staan dansen met z’n allen. Daarna was het tijd om richting Ibarra te gaan. De meneer van de dromenvangers heeft me vergezeld in de bus want hij had nog pluimen besteld bij een vrouw in Ibarra. We hebben nog fijn zitten kletsen.
Vrijdag vertrok Nicole naar huis. Glenn en Greet zijn met haar mee naar Quito gegaan. Ik ben op school gebleven om er in de namiddag met Cil en Dries te koken. We hebben een overheerlijk slaatje gemaakt met: sla, appelsien, advocado, ricottakaas en pikante vinigrette met olijfolie en chili. We staken in de salade een overheerlijke groente die jicama noemt. Ik had het nog nooit geproeft. Het lijkt op een grote patat. Je schilt die en snijdt ze in frietjes, klaar! Je hoeft deze groente niet te koken want ze is lekker om zo op te eten. Het smaakt zoet en lijkt een beetje op peer. Helaas was de opkomst van de ouders pover maar dit kan door de carnavalvakantie komen die nu wel heel dicht bij komt.
Zaterdag zijn we op reis vertrokken richting Ambato in de provincie Tungurahua. Daar wonen neven en nichten van padre. Vorig jaar zijn
we er met de carnavalvakantie ook al heen geweest. Ik was heel benieuwd om iedereen terug te zien. Ambato is ongeveer 5,5 uur rijden. Maar door de drukte in het verkeer hebben we er 7 uur over gereden. Ik was heel erg moe toen we toe kwamen en ben niet mee
uit geweest met mijn nonkel, zus, Carlos en broer. Ik sliep bij de oma met mijn zusje. Ik sliep lekker tot zij na 4 uur ook thuis kwam. Toen was het een beetje krap. Ik had ook strik dat ik de oma uit bed zou duwen! En om 5 uur ’s ochtens hadden mijn nonkel en broer er niet beter op gevonden om nog een afterparty in de living te geven. De muziek was voor de hele straat. Ik ben na een tijdje eens gaan kijken om te vragen of ze niet wat zouden slapen. Maar ze namen me vast en ik moest meedansen. Het was dus heel snel tijd om te ontbijten en om naar de carnavalsstoet te vertrekken. Het was over de koppen lopen maar we
hebben gelukkig een degelijk plaatsje gevonden. Met 2 uur vertraging is de stoet toch nog gepasseerd, het was een leuke stoet. Veel dansjes, verklede mensen en koninginnen van de verschillende provincies. Het was al heel laat toen we naar huis gingen. We hoorden toen nog dat er 2 bussen zware accidenten gehad hebben in de buurt van waar ik woon. In de ene bus zijn er in totaal 29 mensen dood. De buschauffeur heeft 3 keer zo snel gereden met de helft te veel mensen en is de controle over zijn bus verloren. Bij de slachtoffers zit een nichtje van 14 bij van de mensen die onder ons een appartement huren. Ook een vriendin van hen is omgekomen. Vanaf nu als ik in een bus zit waar de chauffeur onverantwoord rijdt ga ik het hem zeggen. Dan stap ik nog liever uit dan mijn leven te riskeren.
Maandag gingen we normaal gezien zwemmen in Baños maar niet iedereen geraakte zo snel uit zijn bed waardoor we véél te laat vertrokken naar Baños. Er was enorm veel file waardoor we er pas waren tegen het middageten. Daarna zijn we naar de waterval Aguyán gaan kijken. 2 neefjes hebben een deadride gedaan over de ravijn. Het zag er super leuk uit maar ik wacht op de vrienden en vriendinnen om zoiets te doen met hen ;-) Ik heb de hele dag met het kleine neefje van bijna 3 gespeeld. Hij kon mijn naam niet zeggen dus ik werd maar Lies genoemd. Hij wou alleen nog maar naast mij zitten en met mij spelen. ’s avonds hebben we rondgelopen in Baños. Het was er kei gezellig, ik kwam er zelfs heel toevallig Gudrun tegen! In het terugkeren zijn we in een tunnel gestopt waar de weg een beetje breder werd. Daar zetten we de muziek in de auto super luid en hadden we een minidiscotheekfeestje. :D We zijn die nacht nog de karaokébars afgeschuimd.
Dinsdag zijn we terug naar huis vertrokken tegen de middag. Het was redelijk rustig op de weg, dit hadden we niet verwacht. We stopten in Salseda om er de typische ijsjes te eten. Ik was vergeten hoe lekker die waren. We stopten in Quito om er Carlos en Gabby af te zetten. Daar aten we opnieuw ijsjes. Maar deze keer waren het helados de paila die mijn zusje met Carlos hadden gemaakt voor een taak van de unief. Ze waren echt heerlijk. Daarna stopt we nog eens in Cayambe om er biscoches met caramelsaus te eten. Ik had het gevoel dat ik de hele dag had zitten eten! Thuisgekomen hebben we de valiezen geleegd en ben ik wijselijk in mijn bed gekropen.
Woensdag gaf ik nog eens Engels. Het was alweer een tijdje geleden door de uitwisseling van de Belgische leerkrachten. De kindjes vroegen al heel lang wanneer ze nog eens Engels zouden krijgen. Daarna hebben we met de kindjes van het eerste en tweede leerjaar de fomixsleutelhanger gemaakt. Ze vonden het fantastisch leuk en waren er al mee aan het spelen van voor ze goed en wel in elkaar zaten.
Donderdag hebben we de verjaardag van John Jairo gevierd. Door een foutje zijn er 2 taarten gekocht geweest. We hebben allemaal een groot stuk gekregen en er was nog voldoende over om mee te nemen voor zijn zus en ouders. Hij heeft een heel moeilijke situatie thuis. De papa is bijna altijd zat en ze hebben al bijna geen centen. Hij heeft al het hele schooljaar geen schoolgeld betaald en zijn zusje ook niet. Hij zag er heel triest uit maar ik denk dat hij vooral overdonderd was. Zijn verjaardag was in de vakantie maar ik denk dat die ongemerkt voorbij is gegaan. Daarna hebben we afscheid genomen van Greet en Glenn. Ze waren enorm ontroerd door de vele zelfgemaakte kaartjes en kleine aandenkens. Elien was er ook om de film over onze school af te maken. We filmden enkele kinderen die hun naam en leeftijd moesten zeggen en ook wat ze graag later willen worden. Daarna vroeg Elien hen wat ze al wisten van België. Dat het er heel koud is, dat ze veel chocolade en frietjes eten enz. Monica vond dat het nog tijd was om een lekker caviaatje te proeven vooraleer ze terugkeerden. Zelfs Elien had er nog
nooit eentje geproefd. We reden naar Chaltura en kochten 1 cavia om te verdelen. Dat was meer dan genoeg want het bleef bij hen toch maar bij een mini proevertje. :D
Vrijdag ben ik naar Quito gegaan met Théré, Monica, Greet en Glenn. Het was een somber dagje want Greet en Glenn vertrokken nu ook terug
naar Hoogstraten. Eerst hadden we nog een vergadering omtrent de scholenuitwisseling op de bureau van vvob. Wat voor mij heel fijn was om iedereen terug te zien daar. Bijna iedereen is er hoogzwanger. :D Anneleen bevalt zelfs deze week nog. Heel spannend! Hopelijk hadden Greet en Glenn een vlotte terugreis en kunnen ze vanaf maandag al hun avonturen kwijt op school. ’S Avonds bleef ik bij Sandra van ECASSEF slapen. Amai haar zoontje die kan snel puzzelen!! Hij is nog maar 4 en maakt de moeilijkste puzzels. We deden wedstrijdjes maar hij was altijd eerste klaar. Die nacht hebben de muggen mij gevonden en goed geattaqueerd. Krabbbbeeeeen!
Zaterdag zijn Sandra, Cil, Jean en ik heel vroeg naar Apuela vertrokken om er een vergadering te hebben. De vergadering was met de socio’s van apsi dat een koffieorganisatie is. Momenteel moet er orde op zaken gesteld worden want anders gaan ze ten onder. Daarom heeft Sandra verschillende functies en taken binnen de organisatie uitgelegd. Binnen een maand zijn er verkiezingen. Cil heeft het nut en doel van een associatie uitgelegd. Jean heeft het over de subsidies gehad die ze zullen krijgen van Cotacatchi. Maar dit allemaal in materiaal niets in geld. Zodat ze er daarna niets anders mee kunnen kopen. Hij heeft het ook over modelfinca’s gehad die dan kunnen dienen om anderen bij te scholen. De weg van en naar Apuela is adembenemend mooi. Helaas hadden we veel last van nevel wat niet abnormaal is in het nevelwoud. ;) De weg is er heel slecht dus we zaten die dag meer dan 4 uur in de auto, goed door elkaar geschud.
Zondag wordt een werkdagje. Ik moet nog enorm veel werk inhalen
en weet niet waar eerst te beginnen. Ik moet ook nog een sketch maken voor een free-podium feestje zondag in Quito.
Toedeloeeee!!
RSS Feed