10 en 11 november

Donderdag ben ik kort naar het schooltje geweest maar ik moest geen les geven. Ik kreeg een lijstje mee van dingen die het schooltje nodig heeft. We gaan nu bekijken wat er écht noodzakelijk is en dringend. Ze vroegen bijvoorbeeld een oven, een microgolf, nieuwe kookpotten... Daarna ben ik naar de officina geweest om er de adoptiebrieven in de scannen. Daarna ben ik met Ria naar het centrum van Otavalo geweest om me de weg te tonen naar het beste broodjeszaakje in de weidste omtrek ;) En o jaaaa het was écht wel heerlijk! Je kunt er ook amandelen kopen dan kan ik eens voor madre marsepijn maken want ze is er zot van ;) Ria heeft me ook getoond waar de post van ECASSEF toe komt. We hebben dan nog eventjes langs de bank gepasseerd om er iets te regelen. Er waren 2 rijtjes gemaakt en er waren ook 2 kantoortjes open. Maar blijkbaar begrijpen de mensen niet dat als er plaats is aan het eerste kantoor dat de mensen van het eerste rijtje daar dus moeten bij aansluiten. Er werd wat voorgestoken waardoor we daar toch wel een dik half uur hebben staan wachten. In de namiddag ben ik met enkele studenten uit het middelbaar naar het internetcafé geweest om er een brief te schrijven voor de adoptieouders. Het viel op dat sommigen echt nog zelden een computer in hun handen hebben gehad. Anderen konden er beter weg mee. Daarna heb ik nog een wandelingetje gemaakt door de markt van Otavalo. Heel tof om eens door te lopen. De straat puilt over van de groenten en fruitkraampjes en er hangen overal dode kippen en varkens aan haakjes. Het begon terug te regen dus heb ik maar een taxi genomen naar de terminal om daar m'n busje naar huis te pakken. Toen ik naar huis wandelde passeerde ik terug de Zigeuners. Er waren een 4tal jongeren die me wat geambeteerd hebben. Ik had mijn gsm, fototoestel en laptop bij in mijn rugzak dus ik was niet echt op mijn gemak. Gisteren was ik vroeg op school. En de klas van Norma bleef maar spelen na 07:30... Ik dacht na een half uurtje voetballen: Ik zoek haar even. En ze was eigenlijk gewoon in de keuken. Ik snap niet wat de bedoeling daarvan was want ik gaf het 2de lesuur pas les bij haar. Ik heb dan maar gevraagd of ze wou dat ik als eerste les gaf. Het was ondertussen al kwart na 8. Nadat ik toch wel al een uurtje les had gegeven was het wel genoeg voor die dag. De kinderen hadden genoeg nieuwe dingen gezien. Ik ben ze dan opnieuw gaan zoeken. En ze was precies verwonderd dat ik 'al' klaar was. Heel vreemd :D Daarna hebben ze groentjes ingepakt met behangerslijm en wc-papier... Ik wil niet weten hoe die groentjes en dan papier er binnenkort gaan uitzien ;) Wat er verder mee moet gebeuren is mij een raadsel. Tijdens recreo heb ik de kleintjes helpen eten want het ging weer niet zo vlot bij sommigen. We dronken colada van mais met een empanada met kaas. Daarna heb ik nog wat in het huisje gespeeld in de tuin met enkele kinderen. We maakten 'soep' en hebben het ingericht met autobanden. Na de speeltijd is de president met Monica en nog enkele kinderen naar me toe gekomen met een kapotte bal. Ze vroegen me of ik voor een nieuwe bal kon zorgen voor de school. Ik ga dit weekend eens op zoek naar een goedkope stevige bal. De centjes gaan hier wel hun diensten bewijzen heb ik zo de indruk. Wat later in de voormiddag ben ik met Hans inkopen gaan doen op de markt voor onze Ratatouille. Courgette, wortels, ajuinen, look, een pepertje, tomaatjes, champignons en oregano uit de tuin van Hans. We hebben de saus gemaakt met gebakken aardappeltjes. We kochten de aardappeltjes bij een oude vrouw. Ze rekenen hier in 'Libra' ipv in 'kilo'. Aangezien Hans en ik niet weten hoeveel aardappelen je dan hebt vroegen we er gewoon 10. Uiteraard is de prijs per libra. We vroegen hoeveel we moesten betalen  dus ze speelde eventjes voor weegschaal en kwam op een vreemde manier dus aan 1,75 dollar :D We denken wel dat we te veel betaald hebben want die vrouw naast ons had voor 2 dollar duizend keer meer... In het vervolg vragen we dus maar libra's. We laten al onze kosten telkens noteren voor de Foundation. De meeste mensen op de markt zijn analfabetisch want ze roepen telkens iemand anders om te schrijven. De ratatouille zelf is héél goed gelukt. Hij was enorm lekker. Dat vonden wijzelf en de volwassenen ook. De kinderen iets minder. Maar kinderen zijn nu ook eenmaal niet voor nieuwe dingen. En zeker niet als er zoveel groenten in zitten... Het is duidelijk niet evident om de eetgewoontes van Ecuadorianen een beetje te 'vernieuwen'. Gisteren avond ben ik dan eindelijk eens tot bij Sandra en Diego geraakt! Het pakje van Céline heb ik mooi bezorgd. Het was leuk om ze allemaal terug te zien! We zijn van plan om véél leuke dingen samen te doen ;) We hebben de voetbal wat gevolgd en Ecuador is 2-1 verloren tegen Paraguay. Helaas... Thuisgekomen zijn we nog om 10:00 naar een restaurant geweest om pincha's te eten. Maar ik heb toch maar niet meer gegeten. Zo laat nog zooo veel en ik had al Ratatouille binnen.
Tot de volgende!
Liefs Silke