Donderdag ben ik hier in Ibarra naar de politie gegaan om de laatste zaken voor mijn visa te regelen. We moesten even wachten want het systeem werkte niet. 4 politieagenten hebben een tijdje naar de computer staan staren en na lang wachten bleek het niet meer voor
die dag te zijn. We mogen dus nog een keertje terug naar daar... Wat ga ik blij zijn als al mijn papieren in orde zijn! In de namiddag heb ik samen met enkele kinderen en Juanita kerstkaartjes geknutseld voor de adoptieouders. We hebben met graantjes en kruiden gewerkt. Ze zijn wel mooi gelukt vind ik. De situatie van die kinderen is toch wel erg hoor. Eentje is achtergelaten door haar ouders, ze kijken er niet naar om. De mama is een nieuw gezin gestart bij iemand anders. Nu woont dat meisje bij haar oma maar die heeft natuurlijk niet genoeg geld om voor haar te zorgen. Blijkbaar is er ook nog een babyzusje die daar woont maar ze mag door de een of andere reden tegen niemand zeggen dat het haar zusje is. Ze heeft ze daarom ook niet getekend op haar brief. Als er iets moet gebeuren van het adoptieplan komt dat meisje nooit. Ze laat mensen dingen voor haar kopen en ze zegt dat die of die dat wel gaat terugbetalen maar dat gebeurt natuurlijk nooit... Ze heeft geleerd om mensen te beliegen en bedriegen om te kunnen overleven en ze is nog maar 8. 2 andere meisjes zijn rond de 13 jaar en waren tot 2 jaar terug nooit naar school gegaan. Doordat Jean een hele tijd president van Walsaqui is geweest heeft hij die meisjes naar school gestuurd en voor die centen gezorgd. Daarna zijn ze met het adoptieproject gestart om die kinderen verder te blijven helpen. Ze konden nu zelf hun kerstkaartje schrijven en dat is wel ontroerend om te zien!
Vrijdag
was de laatste les voor het examen voor het 4de en 5deleerjaar. Sommigen gaan het zeer goed doen maar voor een stuk of 5 kinderen ben ik toch wel bang, geen idee wat ze er van gaan bakken. Het 6de en 7deleerjaar zijn naar de watervallen gewandeld, jammer dat ik les moest geven ik had graag meegegaan. Ik ben er nog niet geraakt sinds ik terug ben en het is er zo prachtig. De duizend muggenbeten neem ik er graag bij! In de namiddag heb ik mijn examens afgeprint en heeft Ria me enkele geroosterde kevertjes aangeboden. Het smaakte op het einde heel vreemd, zo een verbrande olie smaak. Volgens Jean en Ria bakken ze die in olie die ze meerdere malen gebruiken. Die smaak zal wellicht
daarvan komen. Ze zijn enorm duur omdat mensen die om 4 uur in de ochtend gaan zoeken. Ze trekken de vleugels en pootjes eraf en dan bakken ze de beestjes. Om 3uur zijn er opnieuw kinderen gekomen voor de kaartjes. Helaas waren er maar 2 van de 7 komen opdagen... Super jammer want nu moeten Ria en Sandra weer een andere dag zoeken om die kinderen te laten komen. De meisjes die gekomen zijn hebben echt mooie kaartjes gemaakt. De papa van 1 van de meisjes is momenteel president van Walsaquí, de opvolger van Jean. Hij had een gesprek met
Jean terwijl wij aan het knutselen waren. Hij kwam om raad vragen en dat was blijkbaar nodig. Die man is een zeer goede persoon zegt Jean en ze spelen gewoon met zijn voeten. Hij is namelijk laaggeschoold en kan amper schrijven of lezen. Ze doen hem dan papieren tekenen met onzin en ze maken hem dingen wijs. Echt grof, toen hij hoorde van Jean hoe het écht zat is hij beginnen wenen... We hebben de dag nog feestelijk afgesloten, we vierden Juanita haar verjaardag met een heerlijke taart. Ze was enorm ontroerd, ik denk dat het de eerste keer was dat haar verjaardag niet ongemerkt voorbij is gegaan. Ze had de tranen in haar ogen! Ze werd 19, maar hier zeggen ze dat ze hun 18de verjaardag vieren. Thuisgekomen heb ik een website gemaakt voor de Pestalozzischool. Monica heeft mij dat deze week gevraagd. Nu hebben we al het kader van de website en ga ik ze uitleggen hoe ze er zelf mee aan de slag kunnen. Elke keer als we de website gaan updaten ga ik er enkele leerkrachten bij betrekken. Zo kunnen ze het alleen tegen dat ik
terugkeer.
Zaterdag ben ik gaan zwemmen met mijn Zwitserse vriendin Rachel. We hebben beiden een kilometer gezwommen en het heeft echt deugd gedaan! Dit ga ik als het kan elke zaterdag doen. Het water was perfect, 25 graden. Er was geen zon maar ik ben toch mooi verbrand in mijn gezicht! Hopelijk vervel ik niet opnieuw... Daarna hebben we nog een fixe wandeling gemaakt naar de supermarkt en hebben we een heerlijke frappuccino gedronken. Ik heb in de supermarkt pindakaas gekocht want
ik wil deze week eens koekjes bakken en er pindakaas met confituur op smeren. Kan niet slecht zijn he?! ´s Middags hebben we rijst met frietjes en vlees gegeten. Het lag een beetje op mijn maag na het zwemmen. In de namiddag zijn we mama´s vriendin gaan bezoeken die geopereerd is. Wehebben prachtige bloemen uit de jungle voor haar gekocht. De dochter van Martita heeft 2 maand geleden een zoontje gekregen, Fransisco José. Ik heb er mij bijna 2 uur mee bezig gehouden, tot hij honger kreeg. Zo een lief klein ventje! Kheb mij moeten inhouden of ik
nam hem mee naar huis! Daarna zijn we naar de winkel van mama gegaan. Gelukkig was de electriciteit uitgevallen in Ibarra en het was al donker. Dus ik hoopte dat we naar huis zouden gaan want ik was echt moe. Helaas hebben we een kwartiertje gewacht en is het terug in orde gekomen. Met als gevolg dat ik nog een anderhalf uur in de winkel heb gezeten. En er is geen enkele klant gekomen want het regende. Eerlijk gezegd ben ik niet graag in de winkel want de uren kruipen daar echt voorbij. En had ik het geweten dat we naar de winkel gingen, kon ik mijn boek meenemen. Daarna kreeg padre telefoon van een vriend dat zijn tante was gestorven. We zijn nadat we gaan eten zijn nog naar het funerarium geweest. 2 uur lang heb ik daar op een stoeltje gezeten. Vooraan stonden er duizenden bloemen waardoor het er heerlijk rook. Vooraan op de stoeltjes zat de familie. Het is hier de gewoonte als iemand sterft dat die onmiddelijk in een kist wordt gelegd met een glazen raampje. De dag erna is het al begrafenis! De familie blijft de hele nacht waken bij het lijk tot de volgende dag op de begrafenis. Madre keek mij stomverbaasd aan toen ik vertelde hoe heter bij ons aan toe gaat. Hier hebben ze geen frigo´s om lichamen meer dan een week te bewaren. Hoe ze die begrafenissen zo snel geregeld krijgen is mij een raadsel. Toch iets dat hier snel vooruit gaat. Anders is alles op zijn Ecuadoriaans zonder haast, maar dit kan duidelijk niet snel genoeg
gaan...
Groetjes,
Silke
die dag te zijn. We mogen dus nog een keertje terug naar daar... Wat ga ik blij zijn als al mijn papieren in orde zijn! In de namiddag heb ik samen met enkele kinderen en Juanita kerstkaartjes geknutseld voor de adoptieouders. We hebben met graantjes en kruiden gewerkt. Ze zijn wel mooi gelukt vind ik. De situatie van die kinderen is toch wel erg hoor. Eentje is achtergelaten door haar ouders, ze kijken er niet naar om. De mama is een nieuw gezin gestart bij iemand anders. Nu woont dat meisje bij haar oma maar die heeft natuurlijk niet genoeg geld om voor haar te zorgen. Blijkbaar is er ook nog een babyzusje die daar woont maar ze mag door de een of andere reden tegen niemand zeggen dat het haar zusje is. Ze heeft ze daarom ook niet getekend op haar brief. Als er iets moet gebeuren van het adoptieplan komt dat meisje nooit. Ze laat mensen dingen voor haar kopen en ze zegt dat die of die dat wel gaat terugbetalen maar dat gebeurt natuurlijk nooit... Ze heeft geleerd om mensen te beliegen en bedriegen om te kunnen overleven en ze is nog maar 8. 2 andere meisjes zijn rond de 13 jaar en waren tot 2 jaar terug nooit naar school gegaan. Doordat Jean een hele tijd president van Walsaqui is geweest heeft hij die meisjes naar school gestuurd en voor die centen gezorgd. Daarna zijn ze met het adoptieproject gestart om die kinderen verder te blijven helpen. Ze konden nu zelf hun kerstkaartje schrijven en dat is wel ontroerend om te zien!
Vrijdag
was de laatste les voor het examen voor het 4de en 5deleerjaar. Sommigen gaan het zeer goed doen maar voor een stuk of 5 kinderen ben ik toch wel bang, geen idee wat ze er van gaan bakken. Het 6de en 7deleerjaar zijn naar de watervallen gewandeld, jammer dat ik les moest geven ik had graag meegegaan. Ik ben er nog niet geraakt sinds ik terug ben en het is er zo prachtig. De duizend muggenbeten neem ik er graag bij! In de namiddag heb ik mijn examens afgeprint en heeft Ria me enkele geroosterde kevertjes aangeboden. Het smaakte op het einde heel vreemd, zo een verbrande olie smaak. Volgens Jean en Ria bakken ze die in olie die ze meerdere malen gebruiken. Die smaak zal wellicht
daarvan komen. Ze zijn enorm duur omdat mensen die om 4 uur in de ochtend gaan zoeken. Ze trekken de vleugels en pootjes eraf en dan bakken ze de beestjes. Om 3uur zijn er opnieuw kinderen gekomen voor de kaartjes. Helaas waren er maar 2 van de 7 komen opdagen... Super jammer want nu moeten Ria en Sandra weer een andere dag zoeken om die kinderen te laten komen. De meisjes die gekomen zijn hebben echt mooie kaartjes gemaakt. De papa van 1 van de meisjes is momenteel president van Walsaquí, de opvolger van Jean. Hij had een gesprek met
Jean terwijl wij aan het knutselen waren. Hij kwam om raad vragen en dat was blijkbaar nodig. Die man is een zeer goede persoon zegt Jean en ze spelen gewoon met zijn voeten. Hij is namelijk laaggeschoold en kan amper schrijven of lezen. Ze doen hem dan papieren tekenen met onzin en ze maken hem dingen wijs. Echt grof, toen hij hoorde van Jean hoe het écht zat is hij beginnen wenen... We hebben de dag nog feestelijk afgesloten, we vierden Juanita haar verjaardag met een heerlijke taart. Ze was enorm ontroerd, ik denk dat het de eerste keer was dat haar verjaardag niet ongemerkt voorbij is gegaan. Ze had de tranen in haar ogen! Ze werd 19, maar hier zeggen ze dat ze hun 18de verjaardag vieren. Thuisgekomen heb ik een website gemaakt voor de Pestalozzischool. Monica heeft mij dat deze week gevraagd. Nu hebben we al het kader van de website en ga ik ze uitleggen hoe ze er zelf mee aan de slag kunnen. Elke keer als we de website gaan updaten ga ik er enkele leerkrachten bij betrekken. Zo kunnen ze het alleen tegen dat ik
terugkeer.
Zaterdag ben ik gaan zwemmen met mijn Zwitserse vriendin Rachel. We hebben beiden een kilometer gezwommen en het heeft echt deugd gedaan! Dit ga ik als het kan elke zaterdag doen. Het water was perfect, 25 graden. Er was geen zon maar ik ben toch mooi verbrand in mijn gezicht! Hopelijk vervel ik niet opnieuw... Daarna hebben we nog een fixe wandeling gemaakt naar de supermarkt en hebben we een heerlijke frappuccino gedronken. Ik heb in de supermarkt pindakaas gekocht want
ik wil deze week eens koekjes bakken en er pindakaas met confituur op smeren. Kan niet slecht zijn he?! ´s Middags hebben we rijst met frietjes en vlees gegeten. Het lag een beetje op mijn maag na het zwemmen. In de namiddag zijn we mama´s vriendin gaan bezoeken die geopereerd is. Wehebben prachtige bloemen uit de jungle voor haar gekocht. De dochter van Martita heeft 2 maand geleden een zoontje gekregen, Fransisco José. Ik heb er mij bijna 2 uur mee bezig gehouden, tot hij honger kreeg. Zo een lief klein ventje! Kheb mij moeten inhouden of ik
nam hem mee naar huis! Daarna zijn we naar de winkel van mama gegaan. Gelukkig was de electriciteit uitgevallen in Ibarra en het was al donker. Dus ik hoopte dat we naar huis zouden gaan want ik was echt moe. Helaas hebben we een kwartiertje gewacht en is het terug in orde gekomen. Met als gevolg dat ik nog een anderhalf uur in de winkel heb gezeten. En er is geen enkele klant gekomen want het regende. Eerlijk gezegd ben ik niet graag in de winkel want de uren kruipen daar echt voorbij. En had ik het geweten dat we naar de winkel gingen, kon ik mijn boek meenemen. Daarna kreeg padre telefoon van een vriend dat zijn tante was gestorven. We zijn nadat we gaan eten zijn nog naar het funerarium geweest. 2 uur lang heb ik daar op een stoeltje gezeten. Vooraan stonden er duizenden bloemen waardoor het er heerlijk rook. Vooraan op de stoeltjes zat de familie. Het is hier de gewoonte als iemand sterft dat die onmiddelijk in een kist wordt gelegd met een glazen raampje. De dag erna is het al begrafenis! De familie blijft de hele nacht waken bij het lijk tot de volgende dag op de begrafenis. Madre keek mij stomverbaasd aan toen ik vertelde hoe heter bij ons aan toe gaat. Hier hebben ze geen frigo´s om lichamen meer dan een week te bewaren. Hoe ze die begrafenissen zo snel geregeld krijgen is mij een raadsel. Toch iets dat hier snel vooruit gaat. Anders is alles op zijn Ecuadoriaans zonder haast, maar dit kan duidelijk niet snel genoeg
gaan...
Groetjes,
Silke
RSS Feed